1. Możesz ćwiczyć psychosyntezę, nie robiąc prawie nic. Siedzenie w domu na kanapie lub w fotelu, kąpanie się lub leżenie w łóżku, w transporcie, spacerowanie ulicą... Te i podobne warunki zewnętrzne sprzyjają Twojej pracy wewnętrznej, kiedy możesz skoncentrować się na czymkolwiek: na swoich myślach lub wspomnienia, otaczające rzeczy, własny oddech, doznania cielesne... Skupiając swoją uwagę na czymkolwiek, zyskujesz możliwość wejścia w stan naukowo zwany transem. Jest to naturalny stan biernej koncentracji (nie ma potrzeby wysiłku na obiekcie uwagi). Transowi towarzyszy odprężenie ciała, przyjemne zmęczenie, sny i spontaniczność ruchów. Pozwala to ograniczyć świadomą pracę i wzmocnić pracę nieświadomej części Twojej osobowości. W tych ostatnich zdaniach kryje się tajemnica każdej hipnozy. Udowodnił to słynny „Mr. Hypnosis”, amerykański hipnoterapeuta Milton Erickson. Możesz więc ćwiczyć psychosyntezę, nie robiąc prawie nic. Prawie nic.2. Psychosyntezę można stosować bez stanu transu. Wiele technik psychosyntezy ma na celu pracę z nieświadomością w stanie świadomego i wolicjonalnego działania: w procesie pokonywania wszelkich trudności, przy rozwiązywaniu problemów logicznych i twórczych, w procesie nieciekawej, wymagającej pracy itp. Zatem stan transu nie jest warunkiem wstępnym uprawiania psychosyntezy. Po prostu nauczysz się włączać stan transu, kiedy tylko chcesz i wyłączać go, kiedy tylko chcesz. W każdym razie będzie to praktyka psychosyntezy. Twoja nowa umiejętność. 3. Wszystko, co możesz zrobić ze swoim doświadczeniem, to obserwować je (śledzić), akceptować i przekształcać. Resztę robią za ciebie inne części twojej osobowości: manifestują to i wykorzystują! Na zewnątrz wygląda to na „nic nierobienie”: człowiek siedzi i w zamyśleniu analizuje lub podsumowuje swoją przeszłość, marzy o przyszłości, wraca do teraźniejszości i tym podobne. Tak naprawdę, praktykując psychosyntezę, wydaje się, że „myjesz” swoje doświadczenie, czyniąc je przejrzystym, jasnym i użytecznym do dalszego wykorzystania. Nie zawsze jest to przyjemne, ale jest niezwykle konieczne, aby lepiej zrozumieć przeszłe traumy. Jeśli odrzucasz swoje doświadczenie lub wolisz myśleć, że go nie masz, jest to dzieło tej części Twojej osobowości, która jest mało rozpoznawalna. Jest jakby samorządny, autonomiczny i niezależny od twojego „ja”. W psychosyntezie takie części nazywane są subosobowościami. To oni wykorzystują Twoje przeszłe doświadczenia w sposób, którego nie chcesz: w swoich działaniach, zachowaniu i emocjach. Zatem psychosynteza pracuje z doświadczeniem, z twoją osobowością, z jej świadomymi i nieświadomymi częściami.4. Psychosynteza ma na celu wzmocnienie świadomego „ja” – centrum Twojej osobowości, które poprzez świadomą regulację procesów nieświadomych może złożyć Twoje ciało, myśli i emocje w harmonijną osobę. Główną funkcją twojego „ja” jest wola. Rozwijając swoją wolę, zyskujesz umiejętność syntezy nowej osobowości, łącząc to, co już masz, w integralność. Ta integralność wykorzystuje wszystkie Twoje zasoby (w tym nieświadome), w centrum których znajduje się Twoje „ja” i jego wola. Najpierw musisz szczegółowo się przestudiować, rozróżniając w sobie wszystkie elementy osobiste. Następnie pracujemy z każdym elementem osobno. Ma na celu jego autotransformację, czyli odnalezienie i wykorzystanie jego pozytywnych możliwości. Następnie wszystkie elementy są zbierane przez twoje „ja” w jedną całość, której związek jakościowo zmienia osobowość jako całość. Kiedy już sobie poradzisz, nie zapomnij wziąć się w garść! 5. Świadome ja jest odbiciem wyższego ja. Twórca psychosyntezy, mądry lekarz i filozof Roberto Assagioli zastanawiał się, gdzie znika nasze „ja”, gdy zasypiamy i śpimy, upijamy się, mdlejemy czy wchodzimy w głęboki trans. Dlaczego jest tak, że kiedy się budzimy lub odzyskujemy przytomność, skądś natychmiast pojawia się świadome „ja”? Jegoodpowiedź była następująca: w sferze nieświadomości znajduje się nasza istota – prawdziwe, prawdziwe, wyższe „ja”, które zawsze było, jest i będzie. Wierzę, że wyższe ja jest naszą duszą w tym znaczeniu, jakie osobiście rozumiesz przez słowo „dusza”. To jest dokładnie to, co rozumiesz przez koncepcje wyższego, duchowego, znajdującego się nad twoim „ja”, poza nim. Wyższe „ja” ma swoje powołanie, sens życia i wpływa na prawdziwe życie za pomocą swojego odbicia – świadomego „ja”. Zatem nie ma dwóch jaźni. Istnieje jedno (prawdziwe) „ja”, które odzwierciedla się w naszym codziennym życiu, kiedy nie śpimy, zajmując się swoimi sprawami i dokonując uczynków. Oznacza to, że świadome „ja” jest odbiciem wyższego „ja”. 6. Psychosynteza nie jest panaceum na choroby i problemy. Nie jest to super-duper technologia pozwalająca łatwo osiągnąć szczęście i sukces. W psychologii istnieje wiele metod udzielania doraźnej pomocy psychologicznej. Efekty psychosyntezy pojawiają się z biegiem czasu (Piero Ferrucci udowodnił to, badając techniki psychosyntezy w różnych kulturach). Na początku mogą to być drobne zmiany jakościowe (np. umiejętność szybkiego rozładowania stresu), na podstawie których następują ważniejsze zmiany w życiu (np. rezygnacja ze złych nawyków). W ten sposób psychosynteza łączy opiekę krótkoterminową i długoterminową. We współczesnym społeczeństwie istnieje wiele usług pseudopsychologicznych, które obiecują nam góry złota, skupiając się na złotych formułach sukcesu i szczęścia. Uwierz lub nie. Psychosynteza nie jest panaceum na choroby i problemy. 7. Jest to praktyka udzielania sobie pomocy psychologicznej i metoda samorozwoju. W psychosyntezie nie ma ideologii, kultów, idei i praktyk religijnych czy ezoterycznych. W procesie psychosyntezy człowiek może (ale nie musi) zdobyć doświadczenia doświadczania różnych stanów, w których związek pomiędzy świadomością i nieświadomością ma niezwykły charakter. połączenie. To też jest trans. Trans bez mistycyzmu: z reguły nowe doświadczenia tłumaczymy w niecodzienny sposób, skupiając się na własnych postawach. Wierzący może wypełnić to doświadczenie treścią religijną, ezoteryk może wypełnić je starożytnymi naukami i tylko psycholog-naukowiec wie: niezwykłe przeżycia są normalną właściwością naszej psychiki. W przypadku psychosyntezy jako metody psychoterapii doświadczenia transpersonalne (pozapersonalne) mogą być skuteczne dla osób zaangażowanych w realizację swoich potrzeb duchowych. Ale pamiętajcie, w psychosyntezie nie ma żadnej ideologii, żadnych kultów, religijnych czy ezoterycznych idei i praktyk. Jesteś tylko Ty i Twoje doświadczenie. W tym doświadczenie duchowe.8. Psychosynteza rozpoczyna się, gdy świadomość i wyobraźnia stają się jednym. Zwrócił na to uwagę wielki ukraiński naukowiec Władimir Romenets. Kiedy twoje świadome ja zacznie używać wyobraźni, zyskasz umiejętności odkrywania, akceptowania, przekształcania, a nawet wykorzystywania swoich doświadczeń! Nie oznacza to wcale, że praktyka psychosyntezy tworzy dla człowieka świat iluzji i marzeń. Świadomość może nie tylko włączyć marzenia, ale także przenieść Cię w prawdziwe życie, w którym może działać w nowy sposób, zmieniając je na lepsze. Gdy tylko świadomość przestanie używać wyobraźni, zaczyna kontrolować inne procesy psychologiczne - emocje, zachowanie, działania, mowę, ciało, myśli, pamięć. W psychosyntezie świadomość człowieka nazywana jest zwykle świadomym „ja”. Psychosynteza rozpoczyna się, gdy świadomość i wyobraźnia stają się jednym. Zaczyna się i trwa! 9. Rozwój osobisty wiąże się z przeżywaniem kryzysów, które są oznaką tego rozwoju. Jest okej. Bez nich nie zachodzą zmiany prowadzące do pełni. Światowe doświadczenia w stosowaniu psychosyntezy wskazują, że każdy człowiek przeżywa cztery kryzysy rozwoju osobistego i duchowego, na które można się przygotować, jeśli pozna je bliżej. Według R. Assagioli pierwszy kryzys następuje przed jakościowym skokiem w samorozwoju. Drugi.