Od autora: Oryginalny artykuł ukazał się na stronie Czy kiedykolwiek stałeś przed podobnym pytaniem? Jeśli tak, to najprawdopodobniej Twój związek ma już ponad rok. Wraz z ustaniem kołatań serca i tym podobnych rzeczy związanych z okresem zakochania, ludzie odzyskują zdolność myślenia, krytycznego stosunku do tego, co się dzieje, a także wspomnienia przeszłych hobby i zainteresowań. Rozwój dalszych relacji zależy od dobrej woli partnera i od tego, ile praw i wolności potrzebuje każda osoba. Ten etap można nazwać „oczekiwaniem”. Jej głównym tematem jest poszukiwanie kompromisów. Wolność sama w sobie jest rzeczą niezwykle cenną. Jeśli jednak mówimy o związkach, wszystko nie jest takie proste. Przede wszystkim istnieje potrzeba rozwiązania pewnych nieporozumień, które nieuchronnie powstają podczas bliskiej interakcji. Partnerzy będą musieli opuścić swój poprzedni (rodzicielski) dom, poczuć granice swojej osobowości i uświadomić sobie, że są inni. Relacje z bliskimi mogą teraz przybrać formę postawy: „Stałeś się (lub stałeś się) inny. Skrzywdziłeś mnie”, „Nie spełniasz moich oczekiwań”. Rodzi się frustracja i napięcie: z jednej strony chęć porozumienia – z drugiej: pragnienie intymności, ale jednocześnie niemożność „dotarcia” do partnera. Coraz częściej pojawiają się skargi: „Zmieniasz się. Co ja robię źle? Powinieneś (lub powinieneś) mnie uszczęśliwiać.” Z jednej strony nie powinieneś powstrzymywać emocji i ukrywać swoich myśli, ponieważ… kumulują się i stają się źródłem ciągłego napięcia. Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę, że w relacjach osobistych skargi są pamiętane dłużej; Kochanemu trudniej jest wybaczyć nieostrożne słowo i dać mu swobodę wyrażania swojej opinii. Typowe problemy tego okresu: - gdy jeden z partnerów uważa, że ​​nie zawsze powinien czuć to samo, drugi może czuć się odrzucony i zepchnięty na dalszy plan; - postawa swobodnego wyrażania swoich uczuć często sprowadza się do wzajemnych wyrzutów, tj. dialog staje się destrukcyjny. Dlatego swoboda w tym zakresie powinna być nadal ograniczona. Oczywiście nie według tematów, ale tonu i konkretnych wyrażeń. W tym celu warto wyrobić w sobie nawyk uważnego rozpatrywania reklamacji przed ich wyrażeniem. Spróbuj znaleźć sposób na wzajemne AKCEPTOWANIE RÓŻNIC. Intymność, poczucie przynależności i zaufanie łagodzą obowiązki codziennego życia. Po drugie, pojawia się pytanie, jak spędzić wolny czas, aby uniknąć poczucia rutyny. Istnieje opinia, że ​​aby odświeżyć związek, trzeba odpocząć osobno. To paradoks, ale taka weekendowa swoboda potrafi wpędzić w jeszcze większą nudę. Wizerunek partnera zaczyna kojarzyć się wyłącznie z życiem codziennym, pełnym problemów i rutynowych zadań oraz relaksem i rozrywką – z kimś innym. Kiedy nie jesteśmy blisko osoby, którą kochamy, zaczynamy kochać tę, która jest w pobliżu. Psychologowie rodzinni nazywają to ukrytą luką. Takie rozstanie jest jeszcze bardziej niebezpieczne niż prawdziwe rozstanie - związek w parze staje się przygnębiający. Dlatego pomimo posiadania własnych przyjaciół i zainteresowań postaraj się znaleźć jak najwięcej punktów wspólnych i naucz się tolerować, gdy druga osoba robi coś oddzielnie od Ciebie, a także naucz się doceniać i cieszyć się wspólnie spędzonym czasem. Po trzecie, wolność finansowa stała się ostatnio popularną zasadą. Odrzucona zostaje koncepcja budżetu rodzinnego – każdy zarabia tyle, ile może i wydaje, jak chce. Jednak pragnienie niezależności i hasło „nie jestem za nic odpowiedzialny” rodzi poczucie nieufności. Pojawiają się wątpliwości, czy dana osoba jest naprawdę zaangażowana w długotrwały związek, nie zapominaj, że historycznie rodzina rozwinęła się, aby zjednoczyć wysiłki. Po czwarte, niektóre pary wyznają zasadę wolności w seksie – tzw. zasadę „nieingerencji w życie osobiste”. I są nawet całkiem szczęśliwi. Prawda jest taka, że ​​najprawdopodobniej nie ma to nic wspólnego z miłością. Ogólnie rzecz biorąc, wolność jest sprawą osobistą każdego. Na Wschodzie mówią: „nie ściskaj dłoni, na której siedzi motyl”. Ale z drugiej strony...?