Od autora: seksuolog-psychoterapeuta, psycholog rodzinny. ekspert programów telewizyjnych, członek profesjonalnej ligi psychoterapeutycznej, mistrz NLP, najlepszy mistrz, psycholog edukacyjny, specjalista wschodniej wersji neuroprogramowania, specjalista ds. dobrostanu osobistego i relacji rodzinnych, trener, coach, psychoterapeuta ezoteryczny. Autor ponad 500 artykułów na temat różnych problemów, które możesz zobaczyć przeglądając sekcję *artykuły* i prawdopodobnie to już pomoże rozwiązać Twój problem. Autorka ponad 100 programów szkoleniowych, jak możesz zobaczyć odwiedzając mój kanał wideo na YouTube i wpisując „Afanasyeva Lilia”. Jako psycholog, psychoterapeuta i psycholog rodzinny klienci dość często zwracają się do mnie z tematem niewierności. Zdarzają się one po obu stronach, ale prawdopodobnie po stronie mężczyzn zdarza się to częściej. Kobiecie trudniej jest zdecydować się na zdradę, a jeśli tak się stanie, to jak to mówią: kobiecie 10 razy zastanowi się, czym ryzykuje i jakie będą tego konsekwencje, a także czy warto to wszystko zaczynać to w ogóle. Z mężczyznami bywa różnie. Jest takie powiedzenie: „Niewierność niszczy dobre małżeństwo i podtrzymuje złe”. Bazując na swoim doświadczeniu jako psycholog-seksuolog, zgadzam się z nią, że właśnie tak dzieje się najczęściej. Ale teraz chcę porozmawiać o pracy z klientem z Moskwy, dla którego zdrada okazała się w tej chwili bardzo trudnym problemem do rozwiązania, zwłaszcza gdy zdał sobie sprawę, że może przegrać. Sytuacja wyglądała mniej więcej tak: żona odkryła korespondencję męża z dziewczynami z serwisu randkowego. Nie było zdrady jako takiej, ale rozmów na tematy bliskie spotkaniom było mnóstwo. Żona stwierdziła, że ​​nie ma zaufania do męża. Nie jest pewna, czy było tam to i to, czy nie. W rezultacie dziewczynka poszła do matki. Zauważam, że małżeństwo nie trwało długo, niecałe 2 lata. Kiedy mój winny mąż i ja zaczęliśmy się zastanawiać, co można by tutaj zrobić, próbowałam spisać z nim możliwe warianty rozwoju wydarzeń i to, co powinien wziąć pod uwagę. Facet naprawdę wyglądał na bardzo zdenerwowanego, można było wyczuć, że się martwił. Klient z Moskwy nie potrafił opisać, co skłoniło go do podjęcia takiego działania, stwierdził tylko: „to było po prostu, jakoś pokręcone, pokręcone…”. Korespondencja prowadzona była jednocześnie z kilkoma kobietami, w myśl zasady: kto odpowiedział, ten napisał do nich. Zrozumiałam, co klient chciałby zobaczyć na mojej twarzy. Założył, że mogę za niego rozwiązać problem i udzielić mu rady, która zadziała w 100 procentach i pomoże mu odzyskać żonę. Często tak się dzieje, gdy klienci oczekują od nas, seksuologów, psychoterapeutów, psychologów rodzinnych, panaceum na wszelkie problemy. Ale nie jesteśmy Bogami i możemy tylko coś założyć lub wyciągnąć dla klienta możliwe opcje, a on pomyśli dalej. Tak więc po odejściu żony mąż mimo to przyszedł do niej dzień później i próbował dowiedzieć się, co będzie dalej. Żona nie powiedziała nic zrozumiałego poza tym, że prawdopodobnie będzie rozwód, wstydziła się przed ludźmi, poczuła się zraniona i obrażona na siebie. Rozmowa toczyła się w spokojnym tonie. Klient dodał ponadto, że żona po odkryciu korespondencji milczała przez cały dzień, a następnie wyszła, zostawiając notatkę, że nie może już tego robić. Żona powiedziała, że: „byłeś dobrym mężem, nie ma na ciebie żadnych skarg, ale to, co się stało, przekreśliło wszystko”. Dlatego istnieje możliwość przywrócenia relacji. Mąż opisał swoją żonę jako milczącą, niechętną do rozmów i noszącą wszystko w sobie. Nie ma z kim się tym dzielić. A jej mąż był dla niej najbliższą osobą. Dlatego warto jeszcze raz przyjść do żony i rozmowa powinna wyglądać mniej więcej tak: „To ja jestem winien, zdałem sobie sprawę, jak źle się czuję bez ciebie”. Tutaj trzeba zapisać kilka szczegółów, na przykład: „Nie mogę spać, nie ma wystarczająco dużo ciepła” lub: „Idę i myślę: wejdę do kuchni, a tam jesteś, ale tak naprawdę tak naprawdę cię nie ma...”, „trudno to przetrwać”, tj. Tu potrzeba więcej konkretów i wspólnych, jednoczących wspomnień. Ale co nie będzie zbyteczne: człowiek musi sam zdecydować, czy jest gotowy.