Wszystko idzie źle. Kumuluje się zmęczenie i rozdrażnienie. Narasta poczucie, że nie żyje się swoim życiem, wszystko dzieje się jakby automatycznie. Jak wyjść z tego monotonnego splotu wydarzeń? W końcu czasami wydaje się, że ugrzęzłeś już w niekończącej się rutynie i życiu codziennym i nadszedł czas, aby się do tego przyzwyczaić i zaakceptować wszystko takim, jakie jest. Większość ludzi niestety tak właśnie postępuje. Przecież tak jest dużo łatwiej i spokojniej. Ale uczciwiej byłoby wobec siebie spróbować „odkopać się”, przypomnieć sobie, kim naprawdę jesteś, dlaczego przyszedłeś na ten świat i w jakim kierunku wiedzie twoja ścieżka. Bardzo często postępujemy tak, jak chcą tego inni, stale odpowiadając na „powinieneś”. W rezultacie całe życie zamienia się w po prostu rozdzielanie tych długów. Po pierwsze, musisz dobrze sobie radzić w szkole i na studiach i musisz być posłuszny rodzicom. Potem – musi być godnym mężem lub żoną, sumiennym pracownikiem w pracy, potem – dobrym ojcem lub matką… Seria ról nie ma końca. Gdzie jest ten, który odgrywa te wszystkie role? Gdzie jesteś prawdziwy? Może jednak warto spróbować nie tylko spłacić długi, ale jednocześnie podążać własną, SWOJĄ drogą, zupełnie inną niż wszystkie? Jak rozumiesz, że podążasz swoją drogą? Zarówno proste, jak i złożone. Głównym znakiem jest poczucie wewnętrznego „TAK” i radości. Jest poczucie wolności. Życie nabiera nowych, jasnych kolorów. Oczywiście ta ścieżka może być trudna i niejednoznaczna, ale jak mówią, nie dźwigasz własnego ciężaru. Twój wewnętrzny kompas zawsze wskaże Ci właściwy kierunek, a napotkane trudności będą Cię jedynie utwardzać i wzmacniać. Przede wszystkim dobrze byłoby zrozumieć, jak i kiedy zacząłeś się „zakopywać”. Jak urosła ta kula śnieżna? W końcu jeszcze nie tak dawno życie wydawało się jednym wielkim, niekończącym się świętem. A teraz taki beztroski i lekki stan umysłu pojawia się coraz rzadziej. Za dużo jest pilnych spraw, problemów, obowiązków wobec innych, nawet bliskich nam osób. Spróbuj przypomnieć sobie, jak i gdzie to wszystko się zaczęło. Podkreślić należy przede wszystkim proces kumulowania kompromisów, czyli zdradzania siebie. Kiedy wszystko w Tobie krzyczało „nie!”, a ty grzecznie odpowiedziałeś „tak”? Kiedy uśmiechałeś się zamiast płakać? Kiedy zamieniłeś swoje „chcę” na „potrzebę”? W każdym z tych odcinków spróbuj w myślach odtworzyć wydarzenia, podejmując decyzję SWOJĄ, a nie cudzą. Wiadomo, że czas już minął i nic nie można zwrócić. Ale istotą tej lekcji jest przywrócenie wewnętrznego mechanizmu akceptowania i obrony TWOJEGO punktu widzenia. Po rozwinięciu i wewnętrznie zaakceptowaniu swojej niezależności, stopniowo zaczniesz demonstrować ją na zewnątrz. Tak więc krok po kroku rozpocznie się kształtowanie i rozpoznawanie własnej ścieżki. Za każdym razem, zanim coś powiesz lub zrobisz, spróbuj zadać sobie pytanie: „Czy tego chcę? Czy robię to z własnej woli, czy po prostu poddaję się żądaniom innych ludzi. Czy tym działaniem się zdradzę? słowo?” „Wykop to”, znajdź swoją drogę. I szczęśliwej podróży dla Ciebie!)