Aby zrozumieć, jak powstają różne objawy psychosomatyczne (na przykład napięcie mięśniowe) w organizmie człowieka, chcę dokonać krótkiej wycieczki do podstaw psychoterapii i ogólnie zrozumieć ten mechanizm . Często świat wokół człowieka jest pełen przeszkód i człowiek nie zawsze może dostać to, czego chce. Jeśli pewne potrzeby nie są regularnie zaspokajane, u danej osoby rozwija się chroniczny (często nieświadomy) sposób blokowania energii ciała. W zachowaniu napięcie blokujące wyraża się poprzez manifestację objawów cielesnych, takich jak na przykład „guz” w gardle, bóle głowy, bezsenność itp. Słynna psychoterapeutka domowa, kandydatka nauk medycznych Irina Bulyubash jako przykład podaje termin „zamrożona retrofleksja”, gdy osoba sprawia wrażenie „napiętej i pozbawionej życia”, wszystko to odbija się na jego mimice, postawie i gestach: zaciśnięte szczęki, niewielki ruch w ciele, „kamienne” ramiona i szyja, sztywność rąk . Termin „retrofleksja” (mechanizm ten szczegółowo opisał psychoterapeuta F. Perls w połowie ubiegłego wieku) jest często używany we współczesnej praktyce psychologicznej i oznacza jeden z rodzajów oporu w psychoterapii, w którym osoba zwraca energię przeciwko sam, robiąc dla siebie to, co chciałby robić innym (na przykład zaciskając pięści, powstrzymując złość wobec partnera) lub robiąc sobie to, co chciał otrzymać od innych (na przykład osoba głaszcze się po dłoni, chcąc otrzymać czułość od partnera). Oznacza to, że w tym przypadku mówimy o mechanizmie powstrzymywania i blokowania impulsów, gdy wewnętrzna energia człowieka nie opuszcza jego ciała i „utknęła” w ludzkim ciele w postaci różnych objawów (na przykład ataki migreny w żona jako reakcja na przedłużający się konflikt rodzinny z mężem) Jeśli przyjrzymy się nieco bliżej temu, jak powstają objawy psychosomatyczne, to możemy powiedzieć, że zazwyczaj człowiek przestaje kierować energię na świat zewnętrzny, gdy pewnego dnia napotyka przeszkody, które nie jest w stanie pokonać. Mówimy przede wszystkim o różnych epizodach dzieciństwa, kiedy dziecko nie może dostać tego, czego chce, doświadczając doświadczenia kary za swoje zachowanie. Z biegiem czasu dziecko rozwija umiejętność powstrzymywania swoich impulsów. To zatrzymanie energii osiąga się poprzez napięcie mięśni ciała. Jednocześnie ważne jest, aby wyraźnie wytyczyć granicę między reakcją zdrową a patologiczną. Zdrowe hamowanie reakcji emocjonalnych jest konieczne, ponieważ jest oznaką socjalizacji, na przykład przestrzegania zasad postępowania w społeczeństwie. Powstrzymywanie emocji staje się patologiczne tylko wtedy, gdy prowadzi do ciągłego tłumienia wewnętrznych impulsów. Kiedy dziecko dorasta, nie ma już potrzeby powstrzymywania własnych pragnień, ale osoba ta nadal zachowuje się tak, jakby „utknęła” w odległej przeszłości, gdy była małym dzieckiem. Pod tym względem amerykańscy psychoterapeuci Irwin i Miriam Polster pisze: „Jeśli dziecko jest na żądanie, surowi rodzice przestali płakać, nie powinno ono do końca życia dokonywać tej „poświęcenia”. Rozszczepienie, które pojawia się podczas powstrzymywania i blokowania emocji, często powoduje stres, ponieważ pozostaje w środku. To właśnie takie zachowania dość często sprowadzają dorosłych klientów do gabinetu psychologa, a objawy psychosomatyczne stają się coraz częstszą prośbą klientów o pracę terapeutyczną..