Kontynuując temat Agresja Agresja jest ważną częścią naszego życia, a raczej kontaktu z nią. Kiedy człowiek ma kontakt ze swoją Agresją, jest w stanie zbudować własne satysfakcjonujące życie. Co to znaczy mieć kontakt z Agresją? To jest umiejętność wyrażania swojej Woli i podążania za nią. To jest dla mnie ważne i tam idę - jeśli to jest bardzo proste. Ruch ten pomaga osiągnąć cele w pracy, karierze, pieniądzach, związkach, wszelkich pragnieniach. To jest paliwo życia. A kiedy agresja zostanie stłumiona, rodzice nie będą w stanie jej stłumić od dzieciństwa. Podobnie jak w przypadku wiadomości bezpośrednich – nie rób tego, zepsujesz to, nie dotykaj, zostaw, zrobię to sam i tak dalej. To tak, jak z zachowaniem rodzicielskim – kiedy nie było już miejsca na pragnienia i wolę dziecka, kiedy wszystko rozstrzygnęło się za dziecko, nawet to, z czym samo jest w stanie sobie poradzić. Trzeba rozpocząć i przejść proces agresji Bez tego nie ma mowy o separacji i wyjściu do własnego życia. Wiele osób utknie gdzieś pośrodku, bo mylą pojęcia. Zaczynają zmagać się z zasadami rodziców. A to pochłania całą energię. Agresja za walkę też jest oczywiście konieczna, ale tym razem nie ma ona na celu separacji, ale po prostu w przestrzeń. Przecież walka z zasadami i życie według własnych zasad to zupełnie inne rzeczy, to zupełnie inne stany protestu jest iluzją wolności. To pragnienie zagarnięcia tej wolności, to tylko fasada, pozory – wydaję się wolna, bo robię to i tamto, ale tak naprawdę zawsze patrzę wstecz na mamę, na tatę i co powiedzą, i jaka będzie reakcja, ale czy to w ogóle możliwe? A często nie jest to realizowane. Wolność to Twoje własne wartości, których nie trzeba udowadniać, nie trzeba nikogo przekonywać, nie trzeba idź przed kimkolwiek i wyjaśnij swoje działania lub uczucia. W wolności nie ma gniewu, strachu, wstydu ani poczucia winy. Jest Ja. I pewność, że moje życie należy do mnie i decyzja, co mogę z tym życiem zrobić. A żeby dojść do tego stanu, potrzebna jest Agresja. Aby móc powiedzieć „nie”, kiedy zajdzie taka potrzeba. I móc powiedzieć „tak” swojemu życiu i iść własną drogą. Jak się masz? Czy idziesz już swoją drogą, czy nadal idziesz? A może nie jest jeszcze jasne, gdzie jest ta „twoja ścieżka”?"?