Od autora: Inne materiały na temat relacji rodzic-dziecko dla dorosłych zainteresowanych tą tematyką: Zdolność brania to jeden z podstawowych obowiązków dziecka w relacjach z jego rodzice. Jeśli odczuwasz chroniczne niezadowolenie, musisz rozwinąć tę umiejętność. Nie bądź chciwy, nie chwytaj, nie zastępuj jednej potrzeby drugą. Mianowicie, weź to. Weź tyle, ile masz, tyle, ile dają. Zapytaj, czy są na to środki. Odpowiednie, dziękuj, ciesz się, gdy uda Ci się je przyjąć, zauważ spokój i bezpieczeństwo, wstyd, poczucie obowiązku. I denerwuj się, denerwuj, żałuj, gdy nie wystarczy. Branie nie jest czasem łatwą pracą. Ponieważ brać i zakładać, że ludzie są ci coś winni, to nie to samo. Mają swoje życie. I Twoi rodzice. Mogą też czegoś od ciebie chcieć. Przepraszam, że nie mogę zacytować niesamowitej myśli, którą przeczytałem w Internecie: „To błędne koło: jeśli czegoś nie mam, nie mogę tego nikomu dać, jeśli nie mogę tego dać, to nikt mi tego nie da. Wtedy „Aby jeść, aby brać, musisz dawać, a aby dawać, musisz brać”. Najprawdopodobniej chodzi o miłość... Dlatego ważne jest, aby w dzieciństwie otaczać się bezwarunkową miłością rodzicielską, troską, bezpieczeństwem, wsparciem... A jako dorosły wiedzieć, że twoi rodzice kochali tak bardzo, jak tylko mogli. W sposób, który znaliśmy, czekam na Twoje komentarze, pytania i historie!:)