Artykuł ten powstał ponad 10 lat temu. Dziś, w dniu dziewięćdziesiątych urodzin Michaiła Gorbaczowa, ponownie wracam do mojej psychologicznej wersji śmierci jego ukochanej żony. Minęło ponad 10 lat od śmierci żony i ukochanej kobiety pierwszego i ostatniego prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa na przejściową białaczkę. O chorobie i ostatnich dniach Raisy Gorbaczowej napisano już wiele w różnych mediach, jednak nigdzie nie natknąłem się na publikacje dotyczące przyczyn psychologicznych, które mogły przyczynić się do pojawienia się tak szybko rozwijającej się śmiertelnej choroby. Według mojej wersji tzw Zdaniem psychologa przyczyną piorunującej białaczki u żony Michaiła Gorbaczowa mogło być poczucie winy. Poczucie winy jest jedną z podstawowych ludzkich emocji, która towarzyszy każdemu. Może pojawić się z dowolnego powodu. Im bardziej ktoś jest neurotyczny, tym bardziej może być podatny na silne poczucie winy. I odwrotnie, poczucie winy przyczynia się do neurotyczności jednostki. W stanie depresji poczucie winy może przybrać przesadną formę w postaci samobiczowania. Ta złożona emocja jest ściśle związana ze strachem przed zdemaskowaniem, pokutą, wstydem i karą. Nie bez powodu wino uważane jest za warunek sumienia, który przyczynia się do rozwoju odpowiedzialności osobistej i społecznej. Dojrzałe, świadome poczucie winy w stresujących sytuacjach często współistnieje z nieświadomymi, irracjonalnymi formami poczucia winy. To właśnie ta kombinacja różnych form poczucia winy wyzwala w nas nerwice, reakcje neurotyczne i psychotyczne, depresję, choroby psychosomatyczne i inne. W takich przypadkach człowiek ma tendencję do brania nadmiernej odpowiedzialności za pewne działania, działania: zarówno swoje, jak i innych. .. Mądra i bystra kobieta, odnosząca sukcesy w szkole, pracy, życiu rodzinnym, Raisa Gorbaczowa zawsze była wymagająca wobec siebie i innych, co zwykle oznacza rozwinięte poczucie odpowiedzialności i obowiązku. Jako najstarsze dziecko w rodzinie, od dzieciństwa przyzwyczajona jest do brania odpowiedzialności za młodszego brata i siostrę. Po ślubie pozostała także przywódczynią rodziny, delikatnie „prowadząc” męża przez życie Jak wiadomo z publikacji, Michaił Gorbaczow nie rozwiązał ani jednego poważnego problemu bez konsultacji z żoną. Kiedy mąż Raisy Gorbaczowej został sekretarzem generalnym Partii Komunistycznej, przywódcą wielkiego imperium zwanego ZSRR, ona równie zwyczajowo przyjęła na siebie ciężar władzy i odpowiedzialności, dzieląc je z mężem w tragicznych dla Rosji latach 90 , gdy zubożały kraj był na kolanach, ze względu na swój charakter mogła czuć się dotkliwie winna za to, co przydarzyło się wielkiej potędze, z której zwykła być dumna. Dzień po dniu, rok po roku coraz wyraźniej rozumiała, jak straszliwą cenę zapłacił naród rosyjski i cała przestrzeń poradziecka za upadek Unii, co wielu wiązało bezpośrednio z działalnością jej męża, prezydent, której była towarzyszką broni i asystentką. Po upadku Unii Raisa Gorbaczowa. Razem z mężem miałam dużo czasu na przemyślenie i omówienie wszystkich kwestii związanych z rządami Michaiła Gorbaczowa, w tym także oceną. wszystkie błędy i możliwe perspektywy. Jako rozsądna osoba, żona i wspólniczka wydarzeń, zdawała sobie sprawę ze wszystkich fatalnych błędów prezydenta i próbowała znaleźć dla nich wymówkę. Konsekwencje zmian zapoczątkowanych przez Michaiła Gorbaczowa były jednak w latach 90. tak katastrofalne dla kraju, że mogły przestać działać mechanizmy psychoprotekcyjne, które usprawiedliwiały wszystkie błędy jej męża jako prezydenta. Swoją rolę odegrał także powszechny gniew, który spadł na tę parę jak lawina. Według naszej wersji, Raisa Gorbaczowa, uświadomiwszy sobie i zaakceptowawszy odpowiedzialność i poczucie winy za upadek wielkiej władzy – za siebie i za męża – nieświadomie ukarała się. Dlaczego ceną za jej poczucie winy stała się przejściowa złośliwa choroba krwi? Częściowo tłumaczy się to faktem, że w.