Czy osiąganie wyników jest dla Ciebie sprawą honoru? Od dzieciństwa uczy się nas, że tylko nieodpowiedzialne lenistwo poddaje się w połowie. Ale zastanów się, jaki jest sens ciągnięcia ciężaru niedokończonego zadania, jeśli straciło ono już na znaczeniu. Bardzo często w tej sytuacji jesteśmy poddawani wpływom naszych rodziców. Starając się nie oszukać ich oczekiwań, dążymy do celu, nawet jeśli jest on dla nas trudny lub mało ciekawy. Są jednak sytuacje, w których rezygnacja z tego, co zacząłeś, jest koniecznym środkiem. Osoba będzie pamiętać przez wiele lat i żałować, że kiedyś zawiodła czyjeś oczekiwania i nie dokończyła tego, co zaczęła. Dlaczego niepokoją nas niedokończone sprawy? Nasz mózg jest tak skonstruowany, że musi znaleźć logiczny punkt na koniec każdej akcji zamknąć tzw. Gestalts. Niedokończone zadania powodują poczucie niepokoju i winy. Jak z tym żyć, jeśli wykonanie zadania nie jest już istotne, niemożliwe lub bezcelowe. Musimy walczyć z poczuciem winy. Rozważmy kilka sposobów: po pierwsze, tylko osoba decyduje, które rzeczy zacząć, które kontynuować, a które zakończyć. W niebiańskim biurze nie ma dziennika, w którym można by zapisywać rozpoczęte i niedokończone zadania. Po drugie: zastanów się, jak ważny jest dla Ciebie wynik. Jakim kosztem próbujesz to osiągnąć? Być może nie jest to Twój cel, ale narzucony z zewnątrz. W takiej sytuacji można sprawę pozostawić bez zakończenia. Pożegnaj go ze spokojem ducha. Przyjrzyjmy się przykładom sytuacji, w których cel można zmienić, ale sprawę można pozostawić niedokończoną.1. Nie dążysz do celu własnego, ale narzuconego z zewnątrz. Twoja mama chce, żebyś skończył szkołę muzyczną. Nienawidzisz solfeżu, ale regularnie co tydzień uczęszczasz na zajęcia, bo boisz się, że zdenerwujesz mamę. A potem pojawia się wewnętrzny krytyk, którego swędzi, że tylko nieodpowiedzialni ludzie się poddają. 2. Cel stracił na znaczeniu. Na przykład poszedłeś na uniwersytet, aby studiować inżynierię przemysłową i lądową, ale zainteresowałeś się projektowaniem paznokci. Teraz bardziej sensowny będzie dla Ciebie rozwój w nowej branży. Ale dźwigasz ciężar swojej pierwszej edukacji, marnując energię i czas, nie czerpiąc z tego żadnej satysfakcji. Być może dostałeś się na tę uczelnię za namową rodziców, a może pod wpływem przyjaciół. Wreszcie posłuchaj własnych pragnień. Zawód, którego nie lubisz, będzie prowadził do niezadowolenia z pracy i życia w ogóle. Zgadzam się, znacznie skuteczniej będzie zmodyfikować swój cel zgodnie z nowymi realiami.3. Cel jest dla Ciebie naprawdę ważny i pożądany. Desperacko do niej idziesz. Mówisz sobie: teraz albo nigdy! Ale moje siły się kończą. Oznacza to, że ilość zasobów potrzebnych do osiągnięcia celu nie jest współmierna do zasobów, które na niego wydasz. Zatrzymaj się i pomyśl. W każdej sytuacji istnieją dwie możliwości: zakończyć lub kontynuować. Czy wynik jest dla Ciebie naprawdę tak ważny? A co jeśli wpłynie to na Twoje zdrowie lub spowoduje inne problemy? Jeśli stale odczuwasz niepokój lub, co gorsza, chroniczny stres, jest to już powód, aby przestać. Czy trzeba osiągnąć ten cel takim kosztem? Ale co z mózgiem, który kocha zamknięte gestalty? Poprosi o pomoc wewnętrznego krytyka, który będzie nam stale przypominał, że poddaliśmy się w połowie. Jak uspokoić wewnętrznego krytyka? Dokonaj audytu swoich celów: osiągniętych, nieosiągniętych i zaplanowanych. Przeanalizuj je punkt po punkcie. Skreśl te, które nie są już istotne i całkowicie o nich zapomnij. W ten sposób zaznaczysz pole „nieistotne” na swojej liście rzeczy do zrobienia. Dla mózgu będzie to logiczny wniosek. Podsumowując powiem: nie ciągnij za jarzmo niepotrzebnych obowiązków. Większość z nich wymyśliłeś sam. Zostaw nieistotne cele w przeszłości. Uwolni to mnóstwo energii życiowej na rozwiązanie naprawdę ważnych problemów..