Wyobraźmy sobie osobę, która nigdy nie była u psychologa. I nagle bum – i to konieczne. I tak podchodzi do wyimaginowanego sklepu psychologów. Ale wszystko nie jest takie proste, jak się okazuje. I każdy psycholog „sprzedaje” w swoim własnym dziale. A co tam: psychoanaliza, CBT, terapia Gestalt, arteterapia i tak dalej. Nasz biedny człowiek stoi na środku sklepu, zdezorientowany i gotowy krzyknąć: „Co to wszystko jest?” No więc, żeby takich uspokoić zdezorientowanej osobie, oferuję ci dzisiaj krótki przegląd podejść psychologicznych.1. Psychoanaliza jest ojcem i matką wszelkiej psychologii. Wtedy było im dobrze. Jedno podejście, jeden założyciel, jedna metoda. Jedna lada w sklepie. Teraz też istnieje, ale jako jedna z wielu Psychoanaliza uwielbia długie podróże w wydarzenia z Twojego dzieciństwa, aby tam uchwycić to, co Cię ukształtowało. Mianowicie, jakie popędy ukryłeś w swojej nieświadomości i jak je teraz ukrywasz i opierasz się byciu ich świadomym. Psychoanaliza jest długa i kosztowna. A psychoanalitycy są bezstronni i bezstronni. Uważa się, że nad tą metodą trzeba pracować co najmniej dwa, trzy lata. Dla mnie osobiście psychoanaliza jest jak mieszkanie w zamku arystokraty. Jeśli są predyspozycje i możliwości, to czemu nie.2. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT). Jak sama nazwa wskazuje, w tym podejściu pracujemy z poznaniami (w skrócie - procesem świadomości i przetwarzania informacji) oraz ludzkimi zachowaniami. Wszystko tutaj jest jasne, konkretne i logiczne. Wspólnie z terapeutą szukamy sposobu, w jaki myślenie jest zniekształcone, wyłapujemy błędy i zmieniamy zachowanie na bardziej adaptacyjne. Praktycy CBT rysują diagramy, zadają prace domowe i często sugerują prowadzenie pamiętnika. Metoda jest bardzo odpowiednia dla „głownych” klientów chcę, żeby wszystko było naukowe, wytłumaczalne i zrozumiałe, krok po kroku, krok po kroku.3. Terapia gestal. Spontaniczność, dojrzałość, odpowiedzialność – tego wspólnie z Klientem szukamy w tym modelu. Wzorce, sztywność, infantylizm – to jest to, od czego chcemy uciec. Terapia Gestal stara się przywrócić równowagę ciała, umysłu i emocji. Chce, aby ta piramida była zrównoważona. Dużo pracuje z uczuciami, określając je jako znaki rozpoznawcze naszej wewnętrznej rzeczywistości. Wiele uwagi poświęca kontaktowi: ze sobą, innymi, rzeczywistością. Terapeuci Gestalt mogą wydawać się niedoświadczonemu klientowi szaleńczo i głupio. Ponieważ zachowują się swobodnie i otwarcie. A także dlatego, że w Gestalterapii są ćwiczenia, które mogą wyglądać dziwnie (jesteś swoim żołądkiem, no dalej, powiedz mi, dlaczego nie chcesz trawić jedzenia).4. Psychodrama. Sąsiaduje z Gestaltem. Całe nasze życie jest grą. No cóż, mam na myśli gabinet terapeuty. Odtwarzamy sytuacje, przegrywamy, próbujemy w tym procesie nowych ról. W rezultacie widzimy coś inaczej, śledzimy powiązania, których moglibyśmy wcześniej nie zauważyć. Psychodramatyści mogą wyglądać jeszcze bardziej idiotycznie niż gestaltyści. Na przykład owiną Cię kolorowymi wstążkami i powiedzą, że to Twoja rodzina.5. Terapia sztuką. Terapia wykorzystująca kreatywność. Rzeźbimy, rysujemy, malujemy, wycinamy, układamy bajki. Dlaczego? I w ten sposób wyrażamy nasze uczucia i opisujemy stany. Wydaje się, że się bawimy, ale tak naprawdę robimy poważne interesy. Eksplorujemy nasz wewnętrzny świat, dowiadujemy się, co kryje się w środku i szukamy dostępu do zasobów.6. Terapia zorientowana na ciało. Wynika to również z tytułu. Oto nasze drzwi do nas - nasze ciało. Twórcy podejścia twierdzili, że nierozwiązane problemy tworzą napięcie w organizmie. W związku z tym w tym podejściu szukamy tych zbroi mięśniowych, stosujemy specjalne techniki do pracy nad nimi i możemy znaleźć rozwiązanie problemu. Oczywiście nie mówiłem dzisiaj o wszystkich metodach, a we współczesnym świecie prawie o wszystkich psychoterapeuci stosują podejście integracyjne. Uczą się jednej lub dwóch metod i wykorzystują techniki z kilku innych podejść. Dzięki temu można zachować elastyczność i wszechstronność. I jeszcze jedno: decydując się na rozpoczęcie psychoterapii, bardzo ważna jest nie tylko metoda, ale także osobowość psychologa. Często ludzie przychodzą do konkretnej osoby, bo zaczynają jej ufać. I.