Ten post jest logiczną kontynuacją poprzedniego. Omówione zostaną zasady i zasady, którymi należy się kierować w komunikacji z osobami starszymi. Wszystkie poniższe zasady można zastosować zarówno w komunikacji epistolarnej, jak i w bezpośredniej komunikacji twarzą w twarz. Główne zasady, których należy przestrzegać podczas komunikacji, są następujące: nie obiecuj, jeśli nie możesz dotrzymać słowa (osoba starsza ma za sobą ogromne doświadczenie życiowe). go i natychmiast wyczuje fałsz w słowach. Oczywiście nie będzie o tym mówił, ale będzie zdenerwowany. Tak, i ogólnie rzecz biorąc, najważniejsza dla niego jest uwaga) -tj mają różne postawy, wytyczne życiowe, wartości i żyli w różnych okresach historycznych). W komunikacji ważne jest, aby nie przechodzić od współczucia do litości. Pojęcia te nie są synonimami i mają zasadniczo różne znaczenia. Jeśli mówimy o litości, strony w tej sytuacji zajmują różne poziomy. Strona okazująca litość zajmuje dominującą, bardziej naglącą pozycję w stosunku do tej, do której kierowana jest litość. Współczucie oznacza wspólne doświadczenie. Kiedy okazuje się współczucie, człowiek jest w stanie postawić się na miejscu słabszego i budować komunikację na równych zasadach. Bardzo ważne jest, aby w komunikacji unikać życzeń: długich lat życia (ponieważ sami starsi ludzie rozumieją, że najważniejsze przeżyli lata, a komuś zostało jeszcze kilka lat, niektórym nawet mniej); starsza osoba nauczyła się żyć ze wszystkimi swoimi dolegliwościami i słabościami. Dla niego to już inny stan – nie taki jak za młodości, ale nadal można biegać i nikt jeszcze nie wymyślił magicznej pigułki na starość.) Często niewłaściwe jest pragnienie uwagi bliskich (być może niektórzy już jej nie mają, a inni nie chcą przychodzić). Życzenia tego rodzaju mogą urazić, zranić starszą osobę, obudzić ukryte przed przeżyciami rany emocjonalne w jego duszy. Oczywiście przepisy te nie są wyczerpujące i można je uzupełniać.