Od autorki: Opublikowano na stronie internetowej autorki www.annanterapia.fi/Artykuły inspirowane są licznymi pytaniami osób odwiedzających witrynę, w tym tematem „Mój mąż doprowadza mnie do szaleństwa”. Cytaty – głównie z tej strony i z moich materiałów roboczych. Dla lepszej orientacji w temacie narcyzmu przedstawiam państwu mój schemat roboczy. Niestety czytelność pozostawia wiele do życzenia. Uwagi: 1) Trauma u osób narcystycznych zaczyna się we wczesnym niemowlęctwie i może przybierać nieskończoną liczbę specyficznych form. Jednocześnie przejawy zranionego narcyzmu można znaleźć w każdym typie charakteru (schizoidalnym, symbiotycznym, depresyjnym, kompulsywnym itp.), przede wszystkim u dzieci i partnerów narcystów charakterologicznych. 2) Specyfika narcystycznego typu charakteru polega na niezintegrowane, rozdwojone ja: konflikt między miłością (libido) a złością (nienawiścią), a także między prawdziwym Ja a Ja idealnym, z niekończącym się rozrzucaniem pomiędzy tymi biegunami. Uważa się, że narcyzi mają zbyt okrutną i zimną figurę Wewnętrznego Rodzic (Super Ego), który organizuje życie bezradnemu, ułomnemu Ego, pełnemu tortur i przemocy. Jednocześnie uspokajająca postać pocieszyciela równoważącego te okrucieństwa jest prawie całkowicie nieobecna, dlatego powstaje kompensacyjne fałszywe ja - pośrednik między słabym, odrzuconym ego a innymi ludźmi. Specyficzne uczucia - niezwykle bolesne i ostre uczucie niespełnienia wstyd przed innymi, strach przed ujawnieniem, a także zazdrość w jej licznych przejawach jako magiczna szansa na przywrócenie sprawiedliwości. Komunikacja charakteryzuje się nieświadomymi manipulacjami, które odzwierciedlają brak stabilnej pozycji i mają na celu zakamuflowanie nieustępliwości. konflikt, a także podwójny (przeciwny, sprzeczny) przekaz. Osoby typu narcystycznego mają stosunkowo poważną lukę (dysocjację) pomiędzy postrzeganą rzeczywistością a wyobrażonym obrazem wypełnionym magicznym myśleniem. I w relacjach z innymi, a jeszcze bardziej w stosunku do siebie. Prowadzi to do poważnej dezorientacji w przestrzeni sytuacyjnej i komunikacyjnej. Zmniejsza się ich zdolność do refleksji: dysocjacja pozwala nie spotkać bolesnego wewnętrznego braku i nieznośnej rzeczywistości, z którą taka osoba jest wyczerpująca. 3) Charakter jest głównie narcystyczny 2- x poziomy: neurotyczny i borderline. Narcyz na poziomie neurotycznym może mieć problemy z wyrażaniem siebie, zrozumieniem siebie i poczuciem własnej tożsamości. Niemniej jednak nawet ci, którzy są bardzo zniszczeni, nie tracą możliwości pracy, zwłaszcza jeśli praca nie jest związana z ludźmi. Narcystyczne mechanizmy obronne psychologiczne są dość silne, dlatego pomimo niewidzialnej dla oczu innych męki, człowiek może utrzymać się na zewnątrz. dostosowanie się do sytuacji. Dlatego poziom psychotyczny wśród narcyzów jest rzadki, występuje w postaci schizofrenii pod wieloma względami podobny do narcyzmu patologicznego, ale istnieją też różnice, m.in. impulsywność, złość, zachowania samobójcze. Obydwa zaburzenia występują jednocześnie.4) Niezależnie od tych poziomów, zdarzają się narcyzi, którzy w dzieciństwie mieli matkę nieobecną, odrzucającą lub nie zauważającą, ale wykorzystującą. Ich najgłębszym przeżyciem jest wściekłość. W drugiej grupie matka (lub ojciec w przypadku nieudanej postaci matki) rozsiewała zgniliznę, „karając”, nienawidziła. Ich najgłębszym doświadczeniem jest gniew.5) Na tym schemacie użyłem koncepcji narcystycznego zaburzenia osobowości w wąskim znaczeniu, oznaczającym osoby szukające terapii. Z fenomenologią narcyzmu możesz zapoznać się tutaj Część 1. Powiedz kilka słów o biednym narcyzie i tutaj Część 2. Przyspieszenie dośrodkowe