Od autora: Mężczyźni, których wybieramy... Co nam przynoszą - smutek czy radość? Szczęście lub cierpienie pomieszane z próbą zdobycia czegoś, czego w zasadzie nie da się od nich dostać. Wybrani przez nas mężczyźni... Co nam przynoszą – smutek czy radość? Szczęście lub cierpienie zmieszane z próbą zdobycia czegoś, co w zasadzie jest od nich niemożliwe. Kiedy pisałem ten artykuł, nieustannie kręciła mi się po głowie piosenka A. Pugaczowej: „A ty jesteś zimny jak góra lodowa w oceanie”. Słowa tej piosenki bardzo przejmująco i trafnie opisują jeden z klasycznych scenariuszy relacji z mężczyzna. Zamarzniesz, potem się roztopisz, Kim jesteś - łagodnym słońcem czy martwym białym śniegiem. Próbuję cię zrozumieć. Kim naprawdę jesteś.. Zejdź mi z drogi. Albo stań się moim przeznaczeniem. Wyciągnij ręce. ku mnie i pomóż mi wierzyć, że moja miłość będzie w stanie mnie z Tobą pogodzić, I stopi się ta góra lodowa, To serce bez miłości Spójrz, jak trafnie odnotowany jest stan kobiety. Rzuca się w miłość, ale nie może jej przyjąć. Co więcej, od pierwszych dni mężczyzna zasiewa w jej sercu nadzieję, że wszystko jest możliwe. Ciągle ma wątpliwości, czy on ją kocha i potrzebuje, czy nie. Wątpliwości podsyca nadzieja, że ​​jej miłość roztopi jej lodowate serce… Wpada w jedną z pułapek – wiarę, że może zmienić mężczyznę i dotrzeć do jego serca. „A moja miłość będzie w stanie pogodzić mnie z Tobą …” Bolesne połączenie „Dlaczego, gdy nie okazuję mu zainteresowania, on stara się mnie pozyskać, okazuje oznaki uwagi, ale gdy tylko się do niego przyzwyczaję i przywiążę, nie ma czasu na mnie, jego poprzednie nastawienie do mnie zniknie? Jak bolesne jest przywiązanie się do mężczyzny i dalsze trwanie w związku, który powoduje cierpienie, i nie dostrzeganie dla siebie szansy na spokojne opuszczenie i zerwanie połączenia. Bo sama myśl o tym jeszcze bardziej zakłóca wewnętrzną równowagę. Rozumiesz, że ty sam i twoje działania są całkowicie poza twoją kontrolą. Jesteś pewna, że ​​to nie jest mężczyzna Twoich marzeń, ale nawet wiedząc o tym, nie możesz go zostawić z podniesioną głową. Nie wiem, co powoduje więcej cierpienia: jego chłód czy brak własnej dumy i determinacji. Wydaje się to logiczne: czujesz się źle i odchodzisz. Ale coś w środku zdaje się przyklejać cię do tej osoby. Po prostu nie masz siły zerwać istniejącego połączenia. Co trzyma Cię w związku z tym mężczyzną. Czasem jest Ci go szkoda. W takich chwilach masz absolutną pewność, że bez ciebie będzie zgubiony. Czasami jest to niezrozumiałe pragnienie otrzymania, a raczej wyrwania mu na siłę miłości własnej. To potrzeba udowodnienia mu, że „jestem najlepszy”. Potrzeba poczucia, że ​​Cię potrzebuje i kocha. I chociaż nie jest to dla Ciebie absolutnie istotne, to w tej chwili – tak, jest to bardzo ważne. Po dniu Twój nastrój może się zmienić, a jego miłość może już stać się nudna lub irytująca. Ale w chwili, gdy cię odpycha i stwierdza, że ​​cię nie potrzebuje, nie da się tego zaakceptować. I za wszelką cenę chcę dostać to, czego chcę. „Włożyłem tyle wysiłku, próbując pozbyć się bólu, jaki sprawia mi mężczyzna w związku. On się o mnie nie troszczy. Jego przyjaciele i praca są dla niego o wiele cenniejsi niż ja. On nie rozumie i nie czuje tego, czego potrzebuję. Dlaczego nie mogę dostać w związku tego, czego chcę?”. Dlaczego wybrani przez nas mężczyźni nie uszczęśliwiają nas? Jak myślisz, dlaczego doświadczasz cierpienia w związku z mężczyzną, pomimo tego, że rozumiesz, że nie jest on bohaterem Twojej powieści i jest całkowicie niegodny Ciebie, ciągnie Cię do niego? Kiedy decydujesz się na rozstanie, kilka dni później zmieniasz to na odwrotne. Jak wyczerpująca jest ta ciągła walka. Jak pozbyć się cierpienia w związku. Ale nie ma potrzeby się go pozbywać. Trzeba je po prostu przeżyć i wyjść z tego procesu zupełnie inaczej. Nie wiemy, jak zaakceptować ból, który się pojawia. Gdy spotyka nas ból, staramy się go pozbyć i uciekać. Nie pozwalamycierpieć. Bo to jest nie do zniesienia. Nie można zaakceptować faktu, że nie jesteś już kochany, że nie jesteś już potrzebny. Nic dla niego nie znaczycie. Wielu z Was wie tyle, że wystarczyłoby to całemu instytutowi psychologów... a cierpienie nie maleje. Życie i relacje się nie zmieniają. Dlaczego? Psychika dziecka Zastanówmy się nad istotą i naturą ludzkiej psychiki. Dziecko, będąc w łonie matki i rodząc się, słusznie pragnie, aby matka należała tylko do niego . Ona jest częścią niego, a on jest częścią niej. I tak było przez dziewięć miesięcy. Poród to pierwszy krok w stronę separacji. Jeśli śledzić rozwój dziecka, to tak naprawdę cała jego droga składa się z kolejnych, stopniowych etapów separacji. I to jest właśnie istota i ziarno wszelkiego ludzkiego cierpienia. Nie chcemy i nie chcemy się rozdzielać. Pragniemy zawsze pozostać częścią ciała matki, roszcząc sobie prawo do bycia najważniejszą i główną osobą w jej życiu. Całe cierpienie rozgrywa się wokół postaci matki. Cały ból i doświadczenia dziecka są z nią związane. Jest od niej zależny, oczekuje od niej bezwarunkowej miłości i uwagi. Dla niej chce być najlepszy. Dla niej jest gotowy zrobić wiele w zamian za poczucie, że jest najważniejszą osobą w jej życiu. Roszczy sobie prawo do całkowitego jej posiadania. Tragedia dzieciństwa pozostaje z nierozwiązanym zakończeniem. Czy relacja z mężczyzną nie jest odnowieniem czy kontynuacją tego dramatu? Czy przeżywamy podobne cierpienia ze swoim partnerem? Czy nie oczekujemy od Niego tych uczuć i postawy, jakie pragnęliśmy otrzymać od naszej matki? Czy nie uważamy, że ma On po prostu obowiązek się nami opiekować, nasycać się naszymi myślami i uczuciami? Żyć naszym życiem i naszymi pragnieniami? Mężczyzna jako zwierciadło problemów kobiety z dzieciństwa. Oczekujemy od mężczyzny tego, czego nie mogliśmy dostać od matki, i stawiamy mu oczekiwania, które nigdy nie były uzasadnione. Ważne jest, aby kobieta czuła i wiedziała, że ​​jest ważną częścią życia mężczyzny i to nie tylko ważną, ale najważniejszą. Ona jest wszechświatem, wokół którego wszystko kręci się w życiu mężczyzny. Jakże bolesne jest zaakceptowanie i uświadomienie sobie faktu, że nie jesteś już potrzebny. Nie tylko nie potrzebne. Słowo „więcej” jest tutaj kluczowe. Jeśli od początku nie było to potrzebne. No dobrze, pomyśl o tym. A tak naprawdę nie chciałam. Ale na początku wszystko było inne. Wciągnął cię w związek z nim. Obiecywał i obiecywał, że tak będzie już na zawsze, a potem... JUŻ NIE tak jak wczoraj, nie jesteś już w centrum jego myśli. Czy w słowie „więcej” nie kryje się chwila zdrowej separacji? Po urodzeniu nie jesteś już częścią ciała swojej matki. Ale na początku nic nie zapowiadało, że po dziewięciu miesiącach będę musiał opuścić przytulne schronienie... Mężczyźni z reguły są bardziej powściągliwi emocjonalnie niż kobiety. Czy zatem relacja z partnerem nie jest podróżą, której nie przeżyła Twoja matka? Twoja mama była zawsze zajęta i często nie miała czasu na Twoje zmartwienia. A mężczyzna, który pojawia się w Twoim życiu, zaczyna odtwarzać ten scenariusz. Możesz opuścić partnera i w ten sposób pozbyć się bólu, ale problemy wewnętrzne nie zostaną rozwiązane. Jakie uczucia napotykasz jako pierwsze, to chęć zdobycia czegoś w jakikolwiek sposób fakt, że nie jesteś, możesz dostać to, czego chcesz, że nie wszystko idzie tak, jak oczekiwałeś i planowałeś. „Znowu zamknął mi drzwi przed nosem. Wyszedł i nie chce wszystkiego uporządkować.” „Zamknął się i powiedział, że jest bardzo zmęczony moją histerią i pojedynkami.” „On nie rozumie, o czym mówię, i ma takie poczucie wyraz jego twarzy, że widać, że jest zupełnie niezainteresowany dialogiem.” Próbujesz mu opowiedzieć o swoim cierpieniu, o tym, jak okrutny jest wobec ciebie i że czujesz się źle. Chcesz, żeby cię po prostu przytulił i powiedział, że bardzo cię kocha i nie chce cię stracić, że naprawdę cię potrzebuje. Ale to się nie zdarza. Jesteś zdesperowany. A mimo to nie poddajesz się w walce, liczysz na cud i to, że onw końcu się obudzi i zrozumie wszystkie swoje błędy i oczywiście będziesz gotowa mu wybaczyć. Jesteś gotowa zrobić wszystko, aby uświadomił sobie swoje okrucieństwo wobec Ciebie. Poczucie, że nie jesteś w stanie niczego zmienić, jest nie do zniesienia. To właśnie to i walka, którą nadal toczysz, niszczy cię. Jesteś nawet gotowa zwrócić się do psychologa i wziąć udział w wielu szkoleniach, aby się zmienić. Możesz zrobić wszystko, żeby dostać to, czego chcesz. „Teraz się zmienię. Zachowuję się inaczej, a on, widząc i czując, zmieni swoje podejście do mnie. Kiedy pójdziesz tą ścieżką, nie możesz oczekiwać, że dostaniesz to, czego chcesz. Może się to nawet zakończyć procesem destrukcyjnym. Inwestując w związek i zaczynając go intensywnie budować, stajesz się jeszcze bardziej przepełniony oczekiwaniami. Czekasz na powrót. I nie otrzymawszy tego, możesz w gniewie zniszczyć to, co stworzyłeś wcześniej. Ten proces może nie mieć końca. Budujesz i niszczysz. Po zburzeniu „domu waszych nadziei” zaczynacie odbudowę na miejscu zniszczenia. A potem następuje „trzęsienie ziemi”, które ponownie zamienia wszystko, co zbudowano wcześniej, w chaos. Budowanie i niszczenie relacji to walka, która jest bardzo wyczerpująca. Wymaga to ogromnej siły i energii. Możesz zebrać wszystkie siły i odmówić połączenia, które przynosi ci cierpienie, ale... wtedy ON zaczyna podejmować pewne kroki, aby poprawić związek. A ty znowu zaczynasz bieg w kółko : przywiązujesz się do mężczyzny, a potem znowu desperacko czekasz na przejawy jego miłości lub po wypaleniu tracisz nim zainteresowanie i mówisz, że miłość minęła i powinieneś pomyśleć wcześniej o tym cyklu porządkowanie może nie mieć końca. „...Góra lodowa czy człowiek?” Wyobraź sobie, że stoisz w pobliżu niedostępnej skały i próbujesz ją zniszczyć lub wspiąć się na nią. Ale jego gładka powierzchnia błyszczy obojętnie, nie poddając się. Desperacko w to uderzasz, możesz się zmęczyć i odejść, rezygnując z wszelkich prób zdobycia góry. I to drugie jest najprawdopodobniej słuszne. Ale... Ty, pozostawiwszy jedną niedostępną skałę, nie żegnasz się z nadzieją, że znajdziesz inną - bardziej elastyczną. To twój ogromny błąd. Ty, „będąc przy skale” – z niedostępnym emocjonalnie lub żonatym mężczyzną i odrzucając go, mówisz sobie: „To jest on, on nie może dać mi tego, czego potrzebuję. Mam dość czekania na jego miłość i uwagę. Są inni mężczyźni, którzy dadzą mi to, czego chcę.” A kiedy opuszczasz mężczyznę, zostawiasz go, mając nadzieję, że w następnym związku wszystko będzie inaczej. Oznacza to, że nadzieja na idealny związek nadal żyje w Twojej duszy i idealny mężczyzna. Wierzysz, że są inni mężczyźni - kochający, wyrozumiali. Oczywiście, że są. Mężczyźni mogą być inni, ale według twojego scenariusza pociągają cię tacy jak ten, dlatego najpierw spróbuj po prostu stanąć w pobliżu góry i porzucić wszelkie próby wspinania się na nią. Jeśli przełożymy to na język relacji, to... Nie spiesz się z rozstaniem, zwłaszcza, że ​​rozumiesz, że nie możesz tego zrobić. Spróbuj zaakceptować całe cierpienie, które ten mężczyzna wnosi do twojego życia. Cierpienie nie jest drogą prowadzącą do wewnętrznej zmiany. Akceptacja cierpienia i bólu, przeżywanie ich, odmowa ucieczki, to droga do uzdrowienia. Porzuć myśli i nadzieję, że gdzieś tam jest mężczyzna, który Cię zrozumie. W dzieciństwie nie byłeś w stanie otrzymać tyle miłości i uwagi, ile chciałeś. Dlatego Twoja droga z mężczyzną polega na zaakceptowaniu bólu i poprzez swoje cierpienie, powrót do świata dziecięcych przeżyć, wyleczenie się z traum. Nie spiesz się z rozstaniem z tą partnerką. Spróbuj zrozumieć i wyciągnąć lekcję, której cię uczy. Kiedy w pełni zaakceptujesz jego emocjonalny chłód i poczucie bezwartościowości, otworzysz się w sobie na inne relacje i na nowego siebie pomóc ci w tym. Osoby, które ukończyły kurs, otrzymały w prezencie moją książkę: „15 przepisów na szczęśliwe relacje. Bez zdrady i zdrady. Z miłością, Irina