Narcyz potrzebuje dzieci, aby zaspokoić swoje potrzeby i uzależnić partnera. Narcystyczna kobieta rodzi dziecko za dzieckiem, aby mocniej związać ojca, a następnie wykorzystać go jako bankomat na nogach do rozwiązania swoich problemów finansowych. Jednocześnie ona odwróci wszystko tak, jakby on chciał mieć dzieci, a ona nie chciała, udając ofiarę, wymyślając zajęcia daleko od domu – pracę lub naukę – i wyprowadza się, zostawiając dzieci z mężem lub krewni. Nie zawaha się pokazać swojego cierpienia z powodu macierzyństwa, obwiniając dzieci za życie, które im dała. Dzieci, aby zyskać przychylność mamy, biorą udział w wyścigu o jej serce, zaspokajając jej zachcianki na wszelkie możliwe sposoby – od masażu stóp po niewyobrażalne sprawy. Nieustannie aranżuje między nimi bójki, prowokując ich nierównym traktowaniem. Jeden może otrzymać pięć prezentów, a drugi żaden. A jednocześnie będzie szczerze zaskoczony, że nie rozumie, jak to się stało, obiecuje poprawę, ale wszystko powtórzy jeszcze raz. Może wyprawić huczne przyjęcie urodzinowe jednemu dziecku, a drugiemu nie, drugiemu obiecać dwa razy lepsze wakacje, a nawet rozpocząć przygotowania, ale w ostatniej chwili wszystko odwołać. Aby utrwalić wynik, wykonaj tę czynność kilka razy, powodując, że dzieci poczują do siebie nienawiść. Najczęściej pozbawione uwagi jest dziecko, które kocha ją najbardziej i potrzebuje uwagi, czyli empata. Zadając mu bolesne cierpienie i depresję, ona tylko pogarsza swój stosunek do niego, dodatkowo okazując chłód i rozkoszując się władzą nad nim, wysysając z niego ostatnie resztki energii. Narcystyczna matka jest bardzo zazdrosna o swoje dzieci. Od dzieciństwa niszczy ich psychikę zjadliwymi uwagami, dając jasno do zrozumienia, że ​​z dzieckiem jest coś nie tak. Nie są wystarczająco piękne, zadbane, niezbyt inteligentne, ale nikt nie wie i ona sama też nie wie, gdzie to wystarczy. Nieważne, jak piękne, mądre i utalentowane są jej dzieci, poprzeczka jest tak wysoka, że ​​niemożliwa do osiągnięcia. Dlatego jeżdżąc porsche w najdroższych ubraniach, te dzieci są na pigułkach lub czymś innym, co zmienia rzeczywistość, żeby nie zwariować. Jeśli nie krzyczała, to ją chwaliła – to jej motto. Szczerze wierzy, że dzieci nie można chwalić, w przeciwnym razie staną się aroganckie i uważnie monitorują rozdawane porcje miłych słów. Z drugiej strony jest hojna w komplementach pod adresem cudzych dzieci; widzi na ulicy brudne, brzydkie dziecko i nagle wybucha pochwałami z promiennym uśmiechem, przez co jej dzieci czują się urażone i niepewne. Nie rozumieją, co jest z nimi nie tak, co jest lepszego w tym brudnym dziecku, które tak bardzo lubiła ich matka i co można zrobić, aby zwrócić jej uwagę. Zazdrości swoim dorosłym soczystym córkom, zaniża ich samoocenę, wytykając im wady. Zawsze są „za” – za cienkie, za pełne, włosy za długie i za grube, usta za grube lub za cienkie, skóra za biała lub za ciemna. Ich dobór przyjaciół zawsze jest niewystarczający, nie na ich poziomie lub odwrotnie, zbyt wysoki. Narcyz będzie to demonstrował w każdy możliwy sposób – werbalnie i niewerbalnie, słowami, czynami, westchnieniami, ukośnymi spojrzeniami, metaforami, bardzo podobnymi historiami… Cóż. Jeśli istnieje przekleństwo matki, to właśnie ono. Rodzice są oddani dzieciom, aby chronić i przekazywać im to, co w nich najlepsze – wartości ludzkie i rodzinne, aby uczyć je tworzyć, kochać, dawać i brać. Ale narcystyczny rodzic nie jest do tego zdolny..