Pandemia COVID-19 miała znaczące konsekwencje psychologiczne, szczególnie w populacjach klinicznych. Powodowała poważne problemy ze zdrowiem psychicznym, w tym zwiększony stan lękowy i depresję, zwiększony poziom stresu i stres pourazowy. U osób cierpiących na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) podjęcie działań mających na celu powstrzymanie pandemii wiąże się z szeregiem negatywnych konsekwencji, w tym zwiększonym nasileniem. obsesyjne myśli, kompulsywne działania, nasilenie objawów, nasilone myśli samobójcze, nadmierne korzystanie z Internetu, zaburzenia snu, zachowania unikające i trudności w pracy. W niektórych przypadkach do poważniejszego pogorszenia stanu przyczyniło się kilka czynników, w tym objawy zakażenia, zła higiena osobista, dystans fizyczny, unikanie bodźców, zwiększona wrażliwość na doznania somatyczne, problemy finansowe, zmniejszone interakcje społeczne i izolacja. Niektóre badania wykazały znaczny wzrost objawów OCD związanych z zanieczyszczeniem i czyszczeniem podczas pandemii. Ponadto wzrosły wymiary związane z gromadzeniem, symetrią, odpowiedzialnością za krzywdę i niedopuszczalnymi myślami, a także pojawiły się nowe objawy OCD. Przekonania dotyczące higieny wiązały się z większym nasileniem objawów od stanu przedpandemicznego do wczesnych stadiów. Strategie radzenia sobie skupiające się na emocjach, somatyzacji i wsparciu społecznym miały istotny związek z objawami OCD związanymi z kąpielą podczas pandemii. Inne zmienne, które przyczyniają się do nasilenia reakcji obsesyjnych, obejmują stres, nietolerancję niepewności, lęk o zdrowie, zachowania unikające, lęk, nadmierną reaktywność i przeszacowanie ryzyka związanego z obsesyjnymi przekonaniami. Lęk został zidentyfikowany jako czynnik prognostyczny rozwoju przekonań i objawów OCD. Niektórzy badacze sugerują, że osoby poniżej 18 roku życia mogą odczuwać mniej wyraźny wpływ Covid-19 na objawy OCD w porównaniu z dorosłymi, być może z powodu ograniczonej ekspozycji na czynniki ze świata rzeczywistego podczas nauki na odległość w domu. Inni zauważyli, że terapia online zapobiegła pogorszeniu się objawów. Niektórzy autorzy podkreślają znaczenie monitorowania istniejących przypadków zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, ponieważ pandemia zmieniła punkt ciężkości głównych obsesji na obawy związane z zakażeniem Covid-19, zwłaszcza dotyczące czystości, higieny i gromadzenia zapasów ze względu na ryzyko. strach przed brakiem higieny W tym samym okresie Krosnavi i wsp. porównali grupę pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi przed pandemią i w jej trakcie (maj i czerwiec 2020 r.) zarówno pod względem nasilenia zaburzenia, jak i miar objawów zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, z czynnikiem predykcyjnym wynik był stres. Wyniki wykazały wyższe wyniki we wszystkich miarach zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych na koniec okresu, w tym wzrost lęku przed zarażeniem i innych wskaźników. Liao i wsp. wykazali, że objawy OCD, depresji i lęku nasiliły się we wczesnych stadiach Covid-19. i ten negatywny efekt utrzymywał się przez rok obserwacji. Stwierdzono także, że optymizm jest czynnikiem chroniącym przed nasileniem OCD zarówno w początkowych stadiach choroby Covid-19, jak i w okresie obserwacji. Rosa-Alcázar i wsp. wskazali na nasilenie reakcji depresyjnych u pacjentów chorych na schizofrenię, pacjentów z OCD oraz w grupach zdrowych. natomiast lęk wzrósł jedynie w grupach klinicznych z OCD. Benati i wsp. ocenili wpływ drugiej fali pandemii COVID-19 na podstawie krótkiego wywiadu przekrojowego, porównując wyniki z danymi uzyskanymi podczas pierwszej fali pandemii w tej samej próbie. pacjentów z OCD. Wyniki wykazały, że u ponad jednej trzeciej próby wystąpiło pogorszenie objawów, w tym nasilenie zachowań unikających, myśli samobójcze i poszukiwanie bezpieczeństwa. Badanie przeprowadziło Rosa-Alcázar Á. i wsp. w 2023 r. była pierwszą analizą zmian na poziomie indywidualnym w ciągu dwóch lat epidemii Covid-19 w Hiszpanii. Jego wyniki potwierdzają.