Od autora: Opublikowano w czasopiśmie „Szczęśliwa rodzina” Niebajki: siostra Alyonushka Tak stworzył Bóg stworzenie kobiece, Niech będzie obrzydliwe, niech będzie nędzny, niech będzie kretynem, ale swoim. Niech będzie draniem, niech będzie draniem, choćby świnią i śmieciem, Wciąż wybaczają, kochają - ale na próżno Jurij Loza, „Śmierć” ich rozpoznaję różnymi znakami. Czasem – wyczerpanym, udręczonym spojrzeniem i starannie zatartymi śladami pobicia na twarzy. Czasami – z powodu nienawiści i pogardy, z jaką patrzą na pijanych mężczyzn. Czasami - według opowieści, że wszystko z nimi w porządku, a rodzina jest wspaniała, a mąż jest osobą bardzo szczerą, ale tylko (w tym momencie zwykle spuszczają wzrok) trochę pije. W pewnym momencie nagle wyraźnie rozumiem, że przede mną jest moja siostra Alyonushka. Pamiętasz tę bajkę dla dzieci? Siostra Alyonushka i brat Iwanuszka zostali sami po śmierci rodziców. To jest początek tej historii. Rzeczywiście, kobieta Alyonushka zawsze czuje się samotna i dlatego polega tylko na sobie. Nawet jeśli w rzeczywistości może liczyć na pomoc innych, żyje tak, jakby jej los, jej karma miała wszystko dźwigać na sobie. Według bajki po śmierci rodziców Alyonushka musi zaopiekować się swoim młodszym bratem Iwanuszką. Iwanuszka jest dzieckiem infantylnym i nieposłusznym. Jeśli czegoś chciał, nie można było go powstrzymać. Iwanuszka chciała się napić, więc zaczął pytać Alyonushkę. A ona mu odpowiedziała: „Poczekaj, pójdziemy do studni”. On sam nalega – chcę się napić, a ona mu mówi: „Nie pij, bracie, bo zostaniesz cielcem!”, a potem „Nie pij, bracie, zostaniesz źrebakiem!” Iwanuszka posłuchał, z całych sił znosił, ile mógł, ale jego siła była dziecinna, więc nie mógł się oprzeć... Pił z koziego kopyt i stał się koźlęciem. Alyonushka woła swojego brata, a zamiast Iwanuszki biegnie za nią mała biała koza. Ale nie porzuciła go, ale nadal się nim opiekowała, pomimo wszystkich trudności w wyjaśnianiu innym, dlaczego nie może zrobić ani kroku bez swojej małej kozy. Dla „siostry Alyonushki” psychoterapeuci wymyślili specjalny termin -. współzależny. Są to ci, którzy żyją obok osoby uzależnionej chemicznie (alkoholik, narkoman), hazardzista, zazdrosny, tyran. Termin ten składa się z dwóch części: „co”, czyli „wspólny” i „zależność”, która opisuje utratę wolności, czyli – mówiąc szerzej – niewolnictwo. Alyonuszki dźwigają swój krzyż bez skargi. Tutaj jesteś na imprezie i zauważasz Alyonushkę, która cicho szepcze coś do ucha mężowi - lub bezpośrednio i głośno prosi go, aby odstawił szklankę. Ale zapomniała bajkę - Iwanuszka, jeśli nie z kopyt cielęcych, na pewno będzie pił z kopyt kozich. Dlatego jej perswazja jest daremna, jej łzy są daremne. A po określonej dawce jej partner, mąż, tata czy brat koniecznie ulegają przemianie – ale nie w małą kozę, ale w prawdziwą kozę. Tanya wspomina swoje dzieciństwo jako kompletny koszmar. Jednopokojowe mieszkanie, trójka dzieci, przerażona matka, a do tego nocne krzyki, czasem bicie, a zawsze niepokój i napięcie. Brzydkie sceny, które spowodował jej ojciec, pozostawiły głębokie blizny w jej psychice. „Dlaczego?” – krzyczy głośno. – Dlaczego się z nim nie rozwiodła? I dodaje cicho: „Do tej pory…” Bo rodzice Tanyi są razem 34 lata. Dziś jej ojciec jest nałogowym alkoholikiem. Pije przez miesiąc, prawie bez podjadania. Traci wagę jak niedźwiedź zimą. Śpi przy wejściu i na ulicy. I ciągle żąda pieniędzy. Potem przestaje - i leczy swoje podupadające zdrowie aż do następnego objadania się. Bierze witaminy. Jedzie do szpitala po kroplówkę. Je tylko odpowiednią karmę, bo jego wątroba i żołądek ustępują. Ciągle narzeka, swędzi, dokucza żonie i ciągle... żąda pieniędzy, bo ojciec Tanyi nie pracuje. Zasadniczo. Już od ponad 10 lat. Z czego się utrzymuje – zapyta zdziwiony czytelnik. I on sam zgadnie - za pieniądze swojej żony, siostry Alyonushki. Jak opuścić brata? W końcu umrze - mała koza (lub koza) zawsze próbuje zostać zjedzona przez złe szare wilki. Albo pijany biedak zostanie rozebrany i pobity, albo pieniądze, które zabrał żonie i dzieciom, zostaną skonfiskowane. Więc matka Tanyi biega i szukatwój ukochany w bramach i sklepach. Jest co robić, a adrenalina zawsze jest nie do zniesienia. Ogólnie życie było dobre. Spójrzmy prawdzie w oczy, życie nie jest nudne. Jakie oznaki współzależności można znaleźć u każdego Alyonushki? Spróbujmy je zidentyfikować.1. Zaprzeczanie istnieniu problemu. Osoba współuzależniona wierzy, że wszystko z nią jest w porządku. Jego partnerka ma problemy – wszak to on pije, bawi się, prycha czy wstrzykuje narkotyki. A Alyonushka, z jej punktu widzenia, po prostu ratuje. I choć jej życie jest kaleką, choć nie ma spokoju, chętnie wytłumaczy Ci, że pije – tak, zdarza się, ale nie bije. Albo uderza - tak lekko, a nie jak inni. A jeśli jest mocny, to znaczy, że jest to jej wina, ona to sprowokowała.2. Niska samoocena, niepewność, brak wiary we własne siły. Z tego powodu nasi Alyonushki są zdolni do zachowań autodestrukcyjnych i pozwalają się zastraszać. Dzięki temu Alyonushki ignoruje ich potrzeby – przecież są tak bezwartościowi, po co mieliby robić coś dla siebie?3. Natrętna pomoc. Zamiast pozwalać ludziom samodzielnie rozwiązywać swoje problemy, Alyonushka zawsze znajdzie kogoś, kto potrzebuje pomocy. Tym samym często unieszkodliwia drugiego człowieka i zwalnia go z odpowiedzialności za swoje życie. Skupianie się na innych ze szkodą dla siebie, nadmierna troska odróżnia ich od zwykłych ludzi.4. Depresja. Wszystkie działania Alyonushki, cała jej próżność kryje w sobie głęboką depresję, melancholię i smutek. Nie raz się poddaje, ale nadal oszczędza, stara się nie popadać w depresję. Doktor X nie pomógł – zwróćmy się do Doktora Y. Metoda kodowania nie pomogła – przekażemy mu program detoksykujący i terapeutyczny… Odwieczna walka Alyonushki jest jej sposobem na ucieczkę od rozdzierającej serce melancholii. Wielu Alyonushków ma myśli samobójcze związane z poczuciem pustki i bezsensu istnienia. A troska o drugą osobę nadaje sens jej życiu.5. Upośledzenie funkcji poznawczych. Alyonushka ma zaburzenia świadomości w wielu aspektach życia. Komunikując się z nimi, często rozumiesz, że mają braki w myśleniu i podobnie jak ich partnerzy, nie potrafią myśleć „trzeźwo”. Ich myślenie jest nielogiczne i niczym prymitywni dzicy wierzą w cuda, magię, „może” i nie zgadzają się z oczywistością: że po jesieni przychodzi zima, że ​​jeśli w rodzinie się zarabia, to nie wystarczy pieniędzy i że mąż nie pije, a jest prawdziwym alkoholikiem. Jak trafnie zauważa Jurij Łoza w piosence „Śmierć”, charakterystyka tych kobiet wiąże się z tym, że po prostu „niewiele” widzą: Ona była cicha i z niepokojem czekała na szczęście, Podczas gdy było ich dość słabych, małe siły kobiece Nie zauważyła gołych ścian, żyjąc dla domu i dzieci, A on pił dalej, i pił dalej. Och, jak on pił!6. Poczucie winy, wstyd, nienawiść, uraza to uczucia, które nieustannie towarzyszą ich życiu. Alyonushka jest winna dookoła - przeoczyła Iwanushkę, sprowokowała jego załamanie, sama jest zła (punkt 2) - dlatego Iwanuszka pije... Wstydzi się na oczach wszystkich - przed sąsiadami, którzy wszystko widzą, w przed cierpiącymi dziećmi, przed przyjaciółmi i rodzicami, którzy nie rozumieją - Po co tak żyć i tak się męczyć? Krąży złość i nienawiść – albo skierowane są w stronę Iwanuszki, albo w nią samą. A gdy tylko spojrzysz na siebie, zobacz następny punkt.7. Choroby psychosomatyczne. U współzależnych możemy spotkać się z nadciśnieniem, bólami głowy, „nerwicą serca”, wrzodami trawiennymi i chorobami skóry. Ból psychiczny staje się bólem fizycznym – ponieważ jest „łatwiejszy” do leczenia. Alyonushka przychodzi do lekarza – ma wysokie ciśnienie, lekarz przepisał jej pigułkę – i czuje się lepiej. Ale nie ma tabletek na ból psychiczny i głupie bóle głowy. To dla psychologa i na długi czas... A wszystko jest proste – nie możesz powiedzieć partnerowi „zabierz ode mnie ręce”, bo nabawisz się egzemy na twarzy lub zapalenia skóry na ciele – ta sama wiadomość, tylko bez słów.8. Utrata kontroli. Współzależni nie mogą normalnie planować i organizować swojego życia. I jak? Więc Alyonushka zebrała pieniądze na wakacje dla siebie i swoich dzieci, które nie są szczególnie rozpieszczane owocami i warzywami, i stworzyła wspaniałe plany. Byłam szczęśliwa przez cały rok, wrzucając 10-20 dolarów do cennej skarbonki... A mój mąż ją znalazł i wypił, a nawetpobiłem cię - prosiłem cię w zeszłym tygodniu: daj mi pieniądze, a ty jesteś tak szalony, że prawdopodobnie zabrałeś je swojemu kochankowi... Ale przy tym wszystkim współzależni próbują odzyskać kontrolę i przez to wyglądają na osoby nadmiernie kontrolujące Mógłbym kontynuować. Lista tych znaków nie jest w żadnym wypadku wyczerpująca. Ale zatrzymam się i zaproszę Cię do rozmowy o życiu takiej pary – partnerów zależnych i współzależnych. Życie osób zależnych jest gorsze pod każdym względem. Ich chorobę często nazywa się chorobą nieodpowiedzialności. Życie otaczających ich osób nie jest lepsze. Sprawiają wrażenie przesadnie odpowiedzialnych, ciągnąc na siebie całą rodzinę, próbując poprawić relacje. Ale jak się czują? Beznadzieja, ból psychiczny, niepokój o przyszłość, brak wiary w swoje możliwości poradzenia sobie z problemami – a to tylko niewielka część góry lodowej. W takich rodzinach są dzieci, które również cierpią. Dziecko nie może zmienić rodzica, opuścić go, jeśli rodzic się tym nie przejmuje, bije i obraża, dlatego jest chronione przez społeczeństwo. Ale dorosły może. Podkreślam – pełnoletni. Bo współzależny to zwykle to samo dziecko co zależne, tylko „dobre”. Dobra siostra Alyonushka ratuje swojego brata Iwanuszkę, choć ten nie posłuchał i stał się małą kozą. Wciąż ciągnie go ze sobą do innej, szczęśliwszej części życia i za to zostaje ukarana. W bajce jest ciekawa postać - wiedźma, która przywiązała kamień do szyi Alyonushki i wrzuciła ją do wody. Kim jest ta nagle pojawiająca się wiedźma? Czarownicą jest sama Alyonushka, a raczej jej agresywna część. Dlaczego? Tak, wszystko jest proste - po utopieniu siostry wiedźma zamienia się w Alyonushkę, udaje się do swojej posiadłości i nikt, nawet jej mąż, nie rozpoznaje oszustwa. Czarownicą jest Alyonushka, która odpowiednio radzi sobie ze swoją złością, agresją i niezadowoleniem. Dość kóz, postanawia wiedźma, musimy się ich pozbyć i rozkazuje „rozpalać wysokie ogniska, podgrzewać żeliwne kotły, ostrzyć noże adamaszkowe”. Ale małej kozy nie można tak łatwo zabrać - zaczyna się denerwować i odwoływać się do „dobrej części” Alyonushki. Ukryta na dnie własnej duszy, zraniona działaniami Iwanuszki, „dobra” Alyonuszka melduje, że nie może pomóc. Ale Iwanuszka jest wytrwała. Wiele współzależnych doświadcza tego etapu, kiedy sami decydują, że wystarczy i zaczynają agresywnie – lub ostrożnie i delikatnie – budować granice i oddzielać się od partnera. Partner zaczyna się martwić, przestaje pić (spacerować, bawić się itp.) i zaczyna beczeć jak mała koza - mówią: wróć, popłyń do brzegu. Czuje, że jeśli Alyonushka, która zamieniła się w wiedźmę, opuści go, nie przeżyje. Przecież ktoś musi zarabiać, kryć Iwanuszkę, gdy ten zamienia się w kozę i „nie robi na drutach łyka”. Zwykle Iwanuszce udaje się przekonać Alyonushkę za pomocą perswazji i obiecuje, że to był ostatni raz i że już nigdy więcej nie zbliży się do niczyjego kopyta i nie wypije ani jednego łyka... Zwykle Alyonushka się poddaje - i zaczyna się nowy cykl, nowa runda bajka. Co czeka Alyonushkę w wyniku takiego życia? Nie powiem tego lepiej niż Jurij Łoza: Leżała na stole, pokonawszy drogę życia, Zostawiwszy wszystkie swoje proste sprawy w łańcuchu innych, kolejna, która nie kochała w pełni, Otrzymawszy ani szczęścia, ani ciepła. Piękny! Bezzębna Iwanuszka stoi przy stole z trumną i nie poznaje twarzy Alyonushki. I już jej to nie obchodzi. Można długo rozmawiać o tym, jak, dlaczego i ile razy Alyonushka może uratować Iwanuszkę, aż w końcu zrozumie, że działa na szkodę siebie. Ale to niewiele pomaga i dlatego istnieje przekonanie, że współuzależnienie jest chorobą. Współzależność postępuje z biegiem czasu. Współuzależnienie staje się nawykową formą autodestrukcji. Współuzależnienie charakteryzuje się zaprzeczaniem oczywistym rzeczom i oszukiwaniem samego siebie. Współzależności towarzyszą problemy zdrowotne związane z chronicznym stresem. Współuzależnionego charakteryzuje irracjonalne zachowanie, którego może żałować, ale jednocześnie nadal postępować tak, jakby kierowała nim niewidzialna siła wewnętrzna. Naukowcy doszli do wniosku, że ta choroba jest przede wszystkim.