Urodziłem się w bardzo małym miasteczku, na obszarze porównywalnym z regionami Dalekiej Północy. Jeśli powiem, że w naszym mieście nie mamy nic, to nie powiem prawdy. Ale nie mogę powiedzieć, że jest tam tak samo, jak na przykład w Nowosybirsku. Nigdy nie byłem uzależniony od żadnego napoju. Oczywiście mieliśmy własne preferencje co do jedzenia. Ale nie pamiętam tego w napojach. Jak więc zaczęłam pić kawę tak, że stała się ona rytuałem, rytuałem, tradycją, której nie tylko nie mogę zmienić, ale też nie chcę. Wcześniej wypicie gdzieś herbaty czy kawy oznaczało dla mnie spotkanie z przyjaciółmi. Teraz wręcz przeciwnie, jest to raczej spotkanie z samym sobą. W tych chwilach, kiedy jestem w ulubionej kawiarni, z kubkiem kawy, doświadczam poczucia jedności i współtworzenia ze sobą. Kiedy więc z jakiegoś ważnego powodu poniosę porażkę, denerwuję się. Jest to swego rodzaju ładunek, dostrajający się do twórczej fali, doprowadzający Twój Chaos w Twojej głowie do jakiejś mniej lub bardziej uporządkowanej formy. Kiedy zapach kawy dociera do mojego nosa, naprawdę mi się podoba. To jest mój tantryczny. Zmysłowa przyjemność wynikająca z możliwości wdychania, smakowania i odczuwania ciepła rozlewającej się we mnie kawy. Oczywiście skrzydła nie mogą się rozwinąć. Są dni, kiedy nawet kawa nie pomaga, ale były takie chwile, kiedy łajałem się za picie kawy. I na rozkaz próbowała sobie tego odmówić. Ale tutaj konieczne jest małe wyjaśnienie. Piłam kawę w mega dawkach. I wszystko, co nawet w najmniejszym stopniu nie przypominało kawy! Natychmiastowa, liofilizowana, z dużą ilością mleka, które nie pozwalało poczuć prawdziwego smaku kawy. Pięć do siedmiu kubków dziennie. Nawet nie do końca rozumiałem, dlaczego to piłem. Ale karciłam się każdego dnia i powtarzałam to codziennie. Ale potem zniknęło miejsce, które wymagało ciągłej marnowanej aktywności mózgu, potem miejsce, które stale wymagało mojej energii, potem ludzie, którzy wypili wszystkie soki z mojej istoty, i zdałem sobie sprawę, że tak naprawdę nie potrzebuję tak dużo kawy, ponieważ energia jest oszczędzana . Ale pojawił się przyjemny nawyk. Rób to raz dziennie, rano, przyjdź w swoje ulubione miejsce, zajmij swoje ulubione miejsce, wdychaj aromat świeżo zmielonej kawy i smakuj ją. Od dawna chciałem podzielić się wrażeniami z tego procesu. Ale dopiero dzisiaj uświadomiłem sobie, że jestem gotowy. Bo na pytanie, dlaczego piję kawę – otrzymałam od siebie prawdziwą odpowiedź – to chęć nawiązania kontaktu z piękną chwilą poranka, to uzależnienie od rytuału, a nie od kawy; to miłość własna, gdy podarujesz sobie tak małą radość - kubek aromatycznej, czarnej kawy filtrowanej.