Od autorki: Dziękuję wszystkim, którzy osobiście pogratulowali mi Dnia Psychologa. I może nie wszyscy, odpowiedziałem. Tak czy inaczej, kocham cię. I dziękuję. Kochać ze strachem to miłość, która ogranicza. Ograniczanie – warunkowe, nie za darmo Czy to miłość, jeśli mama przychodzi do domu córki i ustawia meble tak, jak chce?! I pozwala innym zarządzać swoją przestrzenią?! Może przyjść sąsiadka i wyrazić swoją opinię poprzez skargę. Mama, tata, przyjaciel, nieważne kto. Istota się nie zmienia. Czy to miłość, że masz nawyk krytykowania siebie i innych?! Przyszedł do mnie przyjaciel, a jego mama, która ma już ponad 50 lat, dzwoni do niego i kontroluje go?! Czy więc kocha swojego syna i troszczy się o niego, czy może boi się o siebie?! I podejmuje własne decyzje i decyzje za drugiego, bez określenia prawdziwej potrzeby?! Gdzie tu prawdziwa miłość?! Żona chce iść do lasu, a mąż kupił bilety na koncert. Chce nart jako prezentu, który pomoże jej zachować zdrowie, a zainteresowanie będzie powszechne, a jej mąż kupuje jej odkurzacz! Przydatna rzecz! Nie ma co do tego wątpliwości! Jest tylko jeden ważny punkt! Moja żona marzyła o nartach, ale wystarczył stary odkurzacz. Logika mężczyzny – chciał tego, co najlepsze. Musimy się znowu uczyć! Całe życie się uczy! Czy kochasz, jeśli żyjesz w oczekiwaniach?! Czy dajesz i oczekujesz tego samego w zamian?! Nie bez powodu dzieci mówią: „Macie dość, rodzice, jak dorosnę, spłacię wam moje długi, tyle, ile powiecie. ” Ale często dzieci słyszą: „Zainwestowaliśmy w ciebie, nie spaliśmy w nocy, ale jesteś taki niewdzięczny”. Albo pogratulowałem ci urodzin, ale nawet do mnie nie zadzwoniłeś… I abyśmy mogli trwać w nieskończoność. Ale czy to jest miłość, jeśli martwię się o każdego, kto się do mnie zwraca?!. Każdy sam ponosi odpowiedzialność za swoje życie, nastrój, sukces czy porażkę. Ja jestem za siebie, a ty za siebie. w przeciwnym razie to nie jest Miłość. Życzę wam, drodzy czytelnicy, uwolnienia się od miłości ze strachem i dojścia do prawdziwej miłości