Od autora: Kiedy jesteś rozdarty między dwojgiem bliskich? Czy można wybrać i jak wybrać? Często spotykam się z pytaniem, czy można kochać dwie osoby jednocześnie. Na przykład mąż (żona) i kochanek (kochanka). Aby zrozumieć odpowiedź na to pytanie, trzeba zrozumieć, czym jest miłość i co obejmuje to pojęcie. Zacznijmy od czegoś prostego i dobrze znanego wielu. Miłość ma wiele twarzy. W ramach jednej z najbardziej rozwiniętych typologii miłości wyróżnia się sześć psychologicznych postaw wobec miłości, które określane są terminami greckimi. Eros, czyli miłość zmysłowa, charakteryzuje się pasją, oddaniem i pociągiem fizycznym („Mój ukochany (mój ukochany) i ja jesteśmy dla siebie stworzeni”). Ludus, czyli miłość jako gra, oznacza mniej odpowiedzialną postawę wobec partnera, miłość bowiem postrzegana jest jako gra, w której może brać udział tylu partnerów, ilu chce („Lubię bawić się w miłość ze wszystkimi”). Mania to styl miłości charakteryzujący się obsesją, pasją i zazdrością („Jestem przerażony, gdy mój ukochany nie zwraca na mnie uwagi”). Pragma to bardzo praktyczny styl miłości, którego zwolennicy wybierają partnera spełniającego określone kryteria („Chcę wybrać ukochaną osobę, z którą mamy gwarancję szczęśliwego życia”). Agape, czyli miłość ofiarna, to altruistyczne podejście do miłości, w którym potrzeby ukochanej osoby są dla kochającego o wiele ważniejsze niż jego własne („Wolę cierpieć, niż patrzeć, jak ukochany cierpi”). Storge to styl miłości oparty na silnej i trwałej przyjaźni („Mój ukochany (mój ukochany) jest moim najlepszym przyjacielem”). Okazuje się, że miłość ma różne oblicza. Aby zrozumieć odpowiedź na pytanie, czy kocham jakąś osobę, czy nie, muszę znaleźć odpowiedź na cały szereg innych pytań: „Co czuję do niego (niej)?”, „Które z moich potrzeb są zadowoleni z tej relacji, a którzy nie?”, „Co chcę osiągnąć w tej relacji?” Często pojawia się obraz, gdy relacja mężczyzny i kobiety jest jednostronna – jest to albo pasja, albo przyjaźń, a często jedynie zjawisko szczątkowe w postaci szacunku i wdzięczności za wiele wspólnie przeżytych lat. To właśnie w tym momencie na horyzoncie może pojawić się nowy partner, który zaspokoi te potrzeby, które w starym związku są ignorowane. Jednocześnie nowe relacje same w sobie nie neutralizują starych i wszystkiego, co już w nich powstało, a sytuacja powoduje wiele niepokoju, poczucia winy i poczucia „siedzenia na dwóch krzesłach”. Stąd bierze się udręka psychiczna i to bardzo palące pytanie – czy można kochać dwie osoby jednocześnie i kogo wybrać? Jakie jest wyjście z sytuacji? Moim zdaniem życie daje się człowiekowi po to, aby być szczęśliwym i z tych samych powodów należy wybierać partnera. Z kim będę szczęśliwy? Ale tutaj pojawia się kolejne ważne pytanie - jak zrozumieć, z kim będę szczęśliwszy? Tylko dojrzałe relacje zbudowane na wzajemnym zainteresowaniu osobowością drugiej osoby mogą przynieść szczęście. A wzajemne zainteresowanie to chęć poznania drugiego. Rozpoznać go w jego wyjątkowości, ze wszystkimi jego cechami, dobrymi i złymi razem wziętymi. Ponadto, jeśli mówimy o poważnym związku, to powinni oni w jak największym stopniu zaspokajać cały zakres potrzeb - seksu, bezpieczeństwa, komunikacji i wsparcia. Jeśli mówimy o rodzinie z dziećmi, to w tym przypadku pytanie będzie dotyczyć nie tylko potrzeb każdego z partnerów, ale także potrzeb dzieci - należy je również wziąć pod uwagę i wziąć pod uwagę. Nie oznacza to, że macie „żyć razem dla dobra dzieci” i cierpieć przez całe życie. W takich rodzinach dzieci dorastają w ciągłym poczuciu winy za nieszczęśliwy los rodziców, którzy „skazani są na cierpienie dla dobra dzieci”. Jednocześnie nie należy lekkomyślnie wkraczać w nowy związek za każdym razem, gdy pojawia się kryzys. Czasami przychodzi trudny okres, który trzeba przetrwać i wejść w nowy etap intymności. Co więcej, z dużym prawdopodobieństwem uciekł.