Od autora: Artykuł autora. Opublikowano po raz pierwszy. (c) Uważa się, że początków terapii piaskiem można doszukać się w książce słynnego pisarza science fiction Herberta Wellsa „Gry podłogowe” (1911). Opisuje w niej, jak jego synowie, bawiąc się miniaturowymi postaciami, znaleźli wyraz i ulgę w trudnościach w relacjach z członkami rodziny i między sobą. To właśnie ta książka zainspirowała psychiatrę dziecięcą Margaret Lowenfeld, założycielkę London Institute of Child Psychologii, aby postawić na półkach w swoim biurze miniaturowe figurki. Pierwsze dziecko, które zobaczyło te figurki, zabrało je do pobliskiej piaskownicy i zaczęło się nimi bawić w piasku. To właśnie być może zapoczątkowało „technikę budowania świata” – technikę diagnostyczną i terapeutyczną opracowaną i szczegółowo opisaną przez M. Dorę Kalff, szkoloną przez K.-G. Jung i M. Lowenfeld widzieli w tej technice nie tylko szansę na pomoc dzieciom w wyrażaniu i reagowaniu na obciążające je uczucia, ale także sposób na wzmocnienie połączenia z głębokimi nieświadomymi warstwami psychiki i wspomożenie procesu indywiduacji. Psychologowie, obierając ten praktyczny kierunek, aktywnie wykorzystują możliwości terapii piaskiem u współczesnego klienta. A pozorna łatwość użycia (co w tym złego, że wsypujemy piasek do pojemników, a zabawki ustawiamy na półkach) tak naprawdę rodzi pytania: czy wszelkie manipulacje z piaskiem (zarówno na plaży, jak i w basenach i pojemnikach o różnych kształtach) zaliczają się do terapii piaskiem? Po ponownym zapoznaniu się z dostępnymi publikacjami w języku rosyjskim, lekturą Dory Kallf, Barbary Labovitz Boik, E. Anny Goodwin, Estel Veinrib, Barabary A. Turner, zapoznaniem się z materiałami ze stron poświęconych terapii piaskiem, doszedłem do wniosku, że nie wszystko jest tzw. Terapia zabawą piaskową). W związku z tym specjaliści ze Stowarzyszenia Terapii Piaskiem stanu Kolorado (CSTA) zdefiniowali takie pojęcia, jak zabawa w piasku i piaskownica. Następnie przedstawiam analizę porównawczą zabawy w piasku i piaskownicy, aby lepiej je sobie wyobrazić inne różnice w podejściach metodologicznych, które należy zastosować w pracy z klientem i wiedzieć na pewno, jakich rezultatów i zmian można się spodziewać w procesie stosowania technik piaskownicy lub piaskownicy. Terapia piaskiem.1. Podstawa teoretyczna: Dora Kalff na teoretycznych podstawach psychoanalizy K.-G. Jung: proces indywiduacji oparty na krystalizacji symbolicznej treści nieświadomości, jako źródło wzrostu i rozwoju; połączenie pomiędzy ego i jaźnią. Podejście psychodynamiczne, zorientowane psychoanalitycznie. Technologia świata M. Lowenfeld, filozofia, znajomość symboliki obrazów, nieświadomość osobista i zbiorowa. 2.Narzędzia: miniaturowe figurki wybrane według zalecanych klasyfikacji, drewniana taca („taca”) o znormalizowanym rozmiarze prostokąta (50/70/7 cm). Ammann (1991, s. 17-18) omawiając kształt piaskownicy („tacy”) pisze: „...Ze względu na nierówność wymiarów, prostokątna taca powoduje stres psychiczny, niepokój i chęć ruszaj się i kontynuuj pracę. Kwadratowa lub okrągła przestrzeń tworzy równowagę, poczucie spokoju i koncentracji w centrum. Proces analityczny można porównać do ciągłego poszukiwania pewnego centrum w pozbawionej go przestrzeni... Klient zdaje się zmierzać w stronę peryferii, aż w końcu odkrywa to centrum, swój osobisty krąg w prostokątnej przestrzeni piaskownicy. ” 3. Intencje, rola psychoterapeuty, psychologa: - orientacja na proces, działanie klienta - stworzenie chronionego, bezpiecznego środowiska; - brak dyrektyw; - brak interpretacji i interpretacji; - obowiązkowa dokumentacja: sfotografowanie kompozycji lub narysowanie szkicu ze szczegółowym opisem figur i historią opowiedzianą przez klienta;- opracowanie analityczne, - demontaż po sesji i wyjeździe klienta. 4. Oczekiwany rezultat: rozwiązanie konfliktów intrapersonalnych, wgląd, komunikacja symboliczna, rozwój Jaźni, proces Indywiduacji, złagodzenie stresu psychicznego poprzez rozwój archaicznych warstw psychiki. TACA NA PIASEK.