Relacje miłosne, podstawowe zaufanie i archetyp Wielkiej Matki Bowlby uważał, że wzorzec przywiązania ukształtowany w dzieciństwie, a także jego możliwe naruszenia, pozostawia ślad we wszystkich późniejszych relacjach. Winnicott opisał podstawowe zaufanie jako „ciągłość” bytu, która się rozwija w dziecku dzięki uwadze i wsparciu matki. Dziecko od samego początku przychodzi na ten świat z pewnym oczekiwaniem, że będzie kochane i zaspokojone jego potrzeby. Dlatego matczyna troska i uwaga pozwala mu poczuć, że istnieje, jest we własnym ciele i jest zdolny do tworzenia. W przeciwnym razie oczekiwania/potrzeby ulegają swoistemu zamrożeniu. Można je „odmrozić” w relacje przyjacielskie, miłosne lub analityczne. Zatem pierwotne relacje międzyludzkie mają istotny wpływ na wszystkie kolejne. Według terapeutki jungowskiej i autorki Polly Young-Eisendrath przywiązanie dziecka do rodzica jest polem manifestacji archetypu Wielkiej Matki w jego pozytywnym i negatywnym biegunie. Wizerunek Wielkiej Matki jako źródła pożywienia, ciepła i opieki, jakie daje osobie poczucie, że jest kimś ważnym dla drugiej osoby, że ją kocha i wspiera. W związku z tym w relacjach międzyludzkich taka kobieta lub mężczyzna z łatwością zaakceptuje miłość i opiekę swojego partnera. Negatywny aspekt archetypu Wielkiej Matki objawia się oczekiwaniem ucisku, zniszczenia, pożerania w związkach tych biegunów z relacji międzyludzkich, aby uczynić je idealnymi i pozbawionymi jakiejkolwiek konfrontacji. Archetypowe znaczenie kobiecości Wraz z manifestacją archetypu Wielkiej Matki na relacje wpływa archetypowa kobiecość, którą można zdefiniować jako obszar relacji międzyludzkich, uwagi i troski. Kobiecość to łączenie się, zaangażowanie w rodzinę, grupę społeczną, nawiązywanie kontaktów i relacje oparte na zaufaniu. Przeciwieństwem kobiecości jest męskość, która objawia się poprzez separację, izolację, zrywanie więzi i agresywność nakierowaną na walkę o przetrwanie, a także poprzez tendencję. do analizy. Zilustrujmy to połączeniem tego, co żeńskie i męskie, można posłużyć się wypowiedzią antropologa P. Sandy, który przeanalizował bogaty materiał faktograficzny na temat życia ponad 150 plemion i społeczności: „To niesamowite, w jakim stopniu przedstawiciele obu płcie odpowiadają podstawowej naturalnej symetrii opartej na pierwotnych różnicach płciowych. Kobiety rodzą i wychowują dzieci; ludzie robią broń i zabijają. Pokazują rezultaty swoich zabójstw (zabite zwierzęta, ludzkie głowy lub skalpy), czując tę samą dumę, z jaką kobiety trzymają w ramionach nowo narodzone dziecko. Jeśli wliczyć życie i śmierć w konieczne warunki istnienia, to mężczyźni i kobiety w równym stopniu (ale w zupełnie inny sposób) przyczyniają się do ciągłości istnienia, a co za tym idzie, ciągłości kultury. kobiecość i męskość odpowiadają dominacji seksualnej, można uznać za dyskusyjne. Ogólnie zgadzam się z opinią Polly Eisendrath, że są one dostępne dla każdej płci. Dewaluacja kobiecości w relacjach międzyludzkich i w kulturze Negatywny kompleks macierzyński objawia się dewaluacją kobiecości w relacjach międzyludzkich i społeczeństwie jako całości. Przejawia się to w tym, że codzienne czynności polegające na okazywaniu troski, rozwiązywaniu konfliktów, trosce o dom i bliskich są postrzegane jako coś mało wartościowego, jako przejaw słabości, przeciętności. W związkach objawia się negatywny kompleks macierzyński formy: Unikanie intymności. Niechęć do akceptowania uwagi innych. Obsesyjna nadopiekuńczość.