Moje dziecko mnie nie słucha! Jak powiedzieć dziecku, żeby wzięło pigułkę? Nie chce iść do lekarza Nie je tego co mu podaję Mój syn/córka mnie nie słyszy Istnienie takich zwrotów w Twoim życiu sugeruje, że Twoje dziecko z wiekiem zyskuje przewagę, zmienia miejsce z Tobą i stawanie się Rodziciem w stosunku do Ciebie. I popadasz w stan Dziecka, doświadczając bezradności passy edukacyjnej. Podczas moich konsultacji w Szkole Rodzicielstwa pomagam przywrócić hierarchię do pożądanej pozycji pionowej: rodzice znajdują się na górze łańcucha pokarmowego, dzieci na dole. Pamiętaj Niechęć, złość i irytacja są wyraźnymi oznakami nieudanej separacji. Nie możesz utrzymać silnej pozycji rodzicielskiej, jeśli sam nie jesteś dojrzały. Poszukajmy znaczników, które pomogą Ci teraz spojrzeć na swój system rodzinny z zewnątrz. Przygotowałam dla Ciebie NOTATKĘ: „Dorosłam na tyle, żeby wychować swoje dziecko”. , emocjonalnie, funkcjonalnie (kohabitacja)🔻 Zależy mi na ich pomocy (siedzenie z wnukami, gotowanie, zrobienie czegoś dla mnie)🔻 Zależy mi na ich reakcji emocjonalnej🔻 Boję się konfliktu z rodzicami, z mamą🔻 Uważam, że moi rodzice powinni zorganizować mi życie (dać mi mieszkanie, samochód, wziąć ślub, spłacić długi)🔻 Uważam, że im dalej jestem od rodziców, tym mniej mam problemów 🔻 Fizyczną separację uważam za rozwiązanie problemów, ale gdy rozmawiam z rodzicami, od razu pojawia się dyskomfort 🔻 Nie komunikuję się z mamą/tatą, żeby nie wtrącali się w moje życie 🔻 obraża mnie krytyka moich rodziców🔻 obrażam się przez moich rodziców za moje doświadczenia z dzieciństwa (nie byli tak wychowani, nie dali mi wszystkiego)🔻 Traumy z dzieciństwa uważam za przyczynę moich niepowodzeń, ale sama nic z tym nie robię🔻 staram się przerobić moich rodziców (uczę ich o życiu, daję mądre książki, nawet jeśli są przeciw)🔻 wychowuję moich rodziców tak jak kiedyś (besztam, zawstydzam, nazywam mnie zacofanym pokoleniem)🔻 nadal chcę moich rodziców zrozumieć, w czym się mylili 🔻 nie wiem, jak szukać rozwiązań🔻 za swoje niepowodzenia obwiniam ich za swoje niepowodzenia🔻 uważam, że powinnam wychowywać swoje dzieci „na pewno nie tak jak moja mama” 🔻 obrażam się, krzyczę na moje dzieci 🔻myślę, że moje dzieci powinny mi współczuć 🔻konsultuję się z dziećmi w poważnych sprawach (pieniądze, relacje z płcią przeciwną, proszę dzieci o urlop, zgłaszam się do nich, usprawiedliwiam się i przepraszam za moje życie) Czuję się winna przed dzieckiem. Umiem prosić o pomoc🔻 Czekam na ratownika, czarodzieja, odpowiednią planetę na niebie🔻 Oczekuję od innych, że zmienią się dla mnie 🔻 Stosuję manipulację stosunku do dziecka🔻 Boję się dziecka (męża, mamy, taty, szefa itp.)🔻 Zwlekam, boję się spróbować, zacząć ROZWIJAĆ SIĘ ❤️ Prowadzę niezależny tryb życia ❤️ Mam wolność finansowa, funkcjonalna od rodziców ❤️ Utrzymuję komunikację z rodzicami według własnego uznania i nastroju, czyli zgodnie z moim sercem, bez zobowiązań ❤️ Samodzielnie organizuję życie i wypoczynek moich dzieci ❤️ nawet jeśli korzystam z pomocy rodziców w organizowaniu życia dzieci, szanuję granice i rozumiem, że to nie jest ich obowiązek ❤️ Bez krytyki akceptuję hobby, pracę, działania rodziców ❤️ Nie próbuję na nowo naśladować rodziców ❤️ mając traumy z dzieciństwa, pracuję nad nimi, daję sobie zasób ❤️ Pielęgnuję swojego wewnętrznego Rodzica ❤️ Krytykę odbieram jako doświadczenie i informację zwrotną od świata ❤️ Wiem jak szukać rozwiązań ❤️ Wiem jak prosić o pomoc ❤️ Wiem jak wiele zrobić sam lub wybrać odpowiednich specjalistów do rozwiązania problemy ❤️ Odpuszczam dawne żale do rodziców ❤️ Oddalenie się od rodziców nie jest ucieczką ❤️ Uznaję prawo rodziców do błędów ❤️ Uznaję prawo rodziców do swojego życia ❤️ Nie boję się konfliktu z rodzicami ❤️Jestem gotowa na różne reakcje emocjonalne rodziców i daję im prawo do samodzielnego reagowania ❤️Rozpoznaję u swoich dzieci różnicę wieku ❤️moje niepowodzenia