Narcyzm został niedawno włączony jako kluczowy element ciemnej triady, koncepcji psychologicznej opisującej trzy główne cechy osobowości: narcyzm, makiawelizm i psychopatię. Cechy te są często kojarzone z zachowaniami aspołecznymi, egocentryzmem oraz pragnieniem władzy i kontroli nad innymi. Narcyzi zwykle wykazują wysoki stopień pewności siebie, często mają ambitne cele i dążą do osiągnięcia sukcesu. Jednak ich szczęście może zależeć od sukcesu zewnętrznego, uznania ze strony innych i własnego poczucia wielkości. Uważa się, że często są nieszczęśliwi, ponieważ nie otrzymują wystarczającego uznania i uwagi w obliczu porażki lub gdy nie są w stanie spełnić swoich wysokich oczekiwań, a ich szczęście może być powierzchowne i niestabilne. Uważam, że nie jest to takie proste. Myślę, że narcyzi, w porównaniu do nie-narcyzów, pragną więcej uwagi i podziwu, co motywuje ich do większej socjalizacji. Większa socjalizacja oznacza więcej możliwości bycia w centrum uwagi i otrzymywania pochwał, co prowadzi do większego szczęścia. Narcyzm może również korelować z tendencją do bycia towarzyskim, rozmownym i energicznym (ekstrawersja), co zostało wykazane przez psychologów społecznych. kojarzone z pewnymi pozytywnymi emocjami, w tym ze szczęściem. Może to również wyjaśniać, dlaczego psychopaci, będąc mniej towarzyscy niż narcyzi, częściej zgłaszają objawy depresji i czują się mniej szczęśliwi niż narcyz. Innym potencjalnym wyjaśnieniem związku między narcyzmem a szczęściem jest to, że narcyzi wierzą, że są lepsi od innych ludzi w różnych obszarach, takich jak atrakcyjność, inteligencja i sukces. A także przez analogię mogą wierzyć, że są szczęśliwsi od innych ludzi. Możemy zatem stwierdzić, że osobowość narcystyczna może być dodatnio skorelowana ze szczęściem. Chociaż oczywiście w praktyce psychoterapeutycznej można spotkać głęboko nieszczęśliwego narcyza, a także inne osoby z cechami charakteru, które uważają się za nieszczęśliwe