Od autora: Co warto wiedzieć o uczuciach Uczucia, stan, emocje, nastrój - w różnych szkołach i podejściach obowiązują różne klasyfikacje i to pytanie jest raczej abstrakcyjny charakter. Podsumuję to słowem uczucia. Uczucia są tym, na co psychologowie, w tym psycholodzy praktyczni, zwracają największą uwagę. We współczesnym społeczeństwie ludzie mają trudności z identyfikowaniem i wyrażaniem własnych uczuć i emocji. Na pytanie „Jak się czujesz?” osoba odpowiada „jak” się czuje - „normalnie”, „nie wiem”, dokonując wielu uogólnień, mając trudności ze zidentyfikowaniem jednego słowa, które charakteryzowałoby to czy tamto uczucie. Istnieje nawet specjalne określenie tej cechy – aleksytymia. Ale nie róbmy diagnoz i etykietek, zwróćmy tylko uwagę na to, że w pewnym stopniu jest to typowe dla większości. Ponieważ uczucia są bardziej związane ze sferą afektywną niż racjonalną, osoby takie mają trudności ze zrozumieniem emocji innych ludzi, brakuje im intuicji i wyobraźni. Prowadzi to do pragmatyzmu i braku kreatywnego podejścia do tego, co się dzieje, co może powodować problemy w relacjach i komunikacji. W szczególnych przypadkach aleksytymia jest czynnikiem ryzyka chorób psychosomatycznych. W programach rehabilitacyjnych dla osób chemicznie zależnych i współzależnych temat uczuć zajmuje szczególne miejsce, gdyż uzależnienie nazywane jest także chorobą zamrożonych uczuć. To pokazuje, jak ważna jest ta kwestia dla utrzymania lub przywrócenia zdrowia psychicznego. Same uczucia żyją według pewnych praw i ja je dam.1. Uczucia są ciągłe: nie ma momentów, w których człowiek nic nie czuje. Chyba, że ​​umarł.2. Uczucia stają się dostępne dla świadomości, jeśli postawisz sobie taki cel – ta umiejętność kształtuje się w dzieciństwie. Rodzice wiedzą, że dzieci nie mają problemów z wyrażaniem uczuć, ale nie potrafią ich kontrolować. Dorośli tego uczą, dodając ocenę moralną: chłopcy nie płaczą, nie można się głośno cieszyć itp.3. Uczucia można i należy wyrażać, w przeciwnym razie znajdą wyjście w niewłaściwym czasie i w nieodpowiedniej formie. 4. Uczucia są fizyczne - mają swoje własne przemieszczenie i wyrażają się poprzez ciało. Dlatego też osoby mające problemy ze swoją identyfikacją mają trudności z rozróżnieniem doznań cielesnych.5. Każdy człowiek ma uczucia i nie sposób ich nie doświadczyć. Chociaż czasami tego chcesz. Czasami uczucie może być zbyt bolesne i dana osoba decyduje się nie czuć, ale uczucia nie znikają nigdzie (patrz 3)6. Uczucia są spontaniczne – nie da się ich zaplanować7. Z uczuciami można sobie radzić konstruktywnie lub niekonstruktywnie. Odpowiedzialność leży w tym, jak je traktujemy8. Uczucia jako sposób reagowania na czynniki wewnętrzne lub zewnętrzne. Sposób, w jaki myślimy, determinuje nasze uczucia, ale może być też odwrotnie.9. Uczucia nie mają nic wspólnego z moralnością – nie ma dobrych i złych uczuć, złych i dobrych. Z punktu widzenia społeczeństwa pewne uczucia są nie do przyjęcia. Osoba, która tłumi swoją agresję lub złość, nie jest zdolna do asertywnego (pewnego siebie) zachowania. Tłumiony strach prowadzi do niepotrzebnego ryzyka. 10. Subiektywnie uczucia mogą być zabarwione pozytywnie lub negatywnie – zależy to od postrzegania sytuacji. W kwestii, że myślenie determinuje uczucia. Zdrowy człowiek przeżywa negatywne sytuacje płynnie, bez podskoków, pozwalając sobie doświadczyć i zaakceptować to, co się dzieje. Być może jest to ten sam spokój ducha, do którego dążą osoby uzależnione i o który ludzie proszą w modlitwie o spokój ducha. Zaprzyjaźnij się ze swoimi uczuciami i bądź zdrowy. Z poważaniem, Ayur Mayorov.