Od autora: Artykuł zamieszczony w serwisie Zjawisko narcyzmu cieszy się coraz większym zainteresowaniem społeczeństwa. Pragnienie odniesienia sukcesu i bycia najlepszym jest obecnie akceptowane i akceptowane przez wszystkich. Trzeba spojrzeć na to zjawisko narcyzmu z różnych stron. W dzisiejszych czasach, kiedy włączasz telewizor, nie sposób nie być zaskoczonym tym, co widzisz; w ciągu kilku tygodni możesz zmienić się z nikogo w supergwiazdę i dużo zarobić pieniądze i udowodnij sobie, że jesteś najlepszy. Choć wyimaginowane gwiazdy również po kilku tygodniach odchodzą w zapomnienie. W nadziei na szybki sukces tysiące ludzi są skłonne poddać się okrutnym i upokarzającym procedurom selekcji, aby dotrzeć na szczyt sławy, a tym, którym się to nie uda, niech zazdrości oczywistej żądzy sławy i ostrej rywalizacji w drodze na szczyt. a także okrutne traktowanie przegranych, ujawnia zaskakujące podobieństwa ze zjawiskiem określanym pojęciem „narcyzm”. Narcyzm. Jestem najlepszy. Osoby cierpiące na narcyzm przywiązują szczególną wagę do pragnienia, aby w oczach innych wyglądać wspaniale i jak najlepiej. Mówią niemal wyłącznie o sobie, o swoich pomysłach i sukcesach. Wręcz przeciwnie, wykazują minimalne zainteresowanie, a nawet otwartą pogardę dla przekazów innych osób. A więc – jak uważają się za wyjątkowych i chętnie demonstrują swoją wyższość. Często uważa się ich za „aroganckich”, „aroganckich” lub po prostu „wyimaginowanych”. Pojęcie „narcyzmu” wprowadził S. Freud. Nawiązuje do mitycznego obrazu pięknego młodzieńca Narcyza, którego historię można przeczytać w Metamorfozach rzymskiego poety Owidiusza: „Narcyz okazuje zainteresowanie zarówno kobietom, jak i mężczyznom, lecz jest arogancki i wszystkie je odrzuca. Pewnego dnia, podchodząc do stawu i widząc odbicie w wodzie, w Narcyzie rozpala się silna miłość, ale on nie zauważa, że ​​jest to jego własne odbicie. Jedzenie i sen stają się dla niego obojętne. Nie może oderwać wzroku od obiektu swojej miłości. Czas mija, a on z przerażeniem poznaje prawdę. Narcyz umiera.” W okresie rozwoju teorii psychoanalizy, w ciągu ostatnich dziesięcioleci, pojęcie „narcyzm” i „jestem lepszy niż wszyscy inni” stale się rozwijało. Specyfiką zaburzeń narcystycznych jest to, że wszystkie myśli, uczucia i zachowania wymienionych osób skupiają się wokół własnej osobowości i porównywania się z innymi. Jestem najlepszy – to ich motto! Istnieją dwie konkurencyjne teorie wyjaśniające przyczyny zjawiska narcyzmu. Zwolennicy pierwszej teorii twierdzą, że tacy ludzie byli rozpieszczani od dzieciństwa; rodzice robili wszystko, co w ich mocy, aby uchronić ich przed ograniczeniami i rozczarowaniami życia codziennego. Nawet jako dorośli oczekują uznania i miłości od otaczającego ich świata. Brakuje im umiejętności i doświadczenia w sytuacjach, w których trzeba wykazać się wolą i własnymi umiejętnościami. Z przyzwyczajenia żądają dla siebie przywilejów. Inna teoria pojawienia się narcyzmu wręcz przeciwnie, podkreśla defensywną pozycję aroganckiego zachowania. Stosowana jest strategia przyciągania uwagi. Dzieci, szczególnie we wczesnym wieku, mają silną, naturalną potrzebę uznania i akceptacji ze strony rodziców. Nie otrzymując uznania i miłości, mobilizują wszystkie swoje siły, aby stać się lepszymi od innych i udowodnić to innym. Narcyzi postrzegają swoje otoczenie jako potencjalną konkurencję, jako niebezpieczeństwo upokorzenia. Boją się, że wydadzą się bezbronni i słabi. Obydwa wyjaśnienia są hipotezami kontrowersyjnymi i trudno je zweryfikować według rygorystycznych kryteriów psychologii empirycznej. Wiele obserwacji sugeruje, że do rozwoju zjawiska narcyzmu potrzeba wielu niekorzystnych czynników. Wybrane przez nich strategie behawioralne mogą wyglądać następująco: Zawsze staraj się wyglądać lepiej. Chęć wyróżnienia się. Na to określenie wymyślono nawet termin „nerwica profilowa”. Wielu narcyzów męczy się jak szaleni. Trzymają się jak najdalej od biura, pracują w weekendy i wieczory, wykonują prace społeczne od jednej do drugiej i trenują aż do wyczerpania. A to często „naprawdę” prowadzi do osiągnięć. Następną metodą, którą stosują, jest