Porozmawiajmy o oczekiwaniach wobec mężczyzn (partnerów) i dlaczego nie ma związków? Tak naprawdę oczekiwania w psychoterapii są problemem o wiele bardziej globalnym, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Jest to ta sama wielka, wielka przeszkoda, która wraz z innymi może ci przeszkodzić. Jeśli weźmiemy pod uwagę związki, to jesteś Ty, jest Twój Partner, a Twoje oczekiwania stoją między Tobą a wielkim, pustym płotem, za którym możesz nie widzieć swojego mężczyzny. Widzisz tylko swoje oczekiwania. Co więcej, te oczekiwania są zupełnie inne. Jak powinien wyglądać mężczyzna w Twoim związku i oczekiwaniach, jak powinien wyglądać sam związek, a tych przeszkód jest całkiem sporo. Im bardziej skrupulatne, wyidealizowane i mistyfikowane są te oczekiwania, tym trudniej będzie ci zbliżyć się do swojego mężczyzny. A raczej będzie to całkowicie niemożliwe, bo nie da się spełnić wszystkich tych oczekiwań. Ale to nie jest tylko przeszkoda. Tak naprawdę ta historia zaczyna się znacznie wcześniej. Oczekiwania nie biorą się znikąd. Oczekiwania są ochroną. Oczekiwania są przesłaniem systemu z przeszłości. Tutaj możesz się oburzyć i powiedzieć: „Jak jakaś historia z moimi dziadkami lub kimkolwiek innym może przeszkodzić mi w budowaniu mojego związku teraz? Jestem odpowiednią dorosłą osobą”. Ale w tak mityczny sposób nasza historia zamienia się w oczekiwania, które nie pozwalają nam zrobić kroku. Porozmawiajmy o tym trochę bardziej szczegółowo. Mam na przykład pomysł na relacje. Jakie powinny być? Jakim człowiekiem powinienem być w związku? Jaki mężczyzna powinien być w związku? Skąd mogę wiedzieć, że te oczekiwania zostały spełnione? Teoretycznie muszę żyć z mężczyzną przez 100 500 lat, a tak naprawdę, gdy już się przekonam, mogę się odwrócić i powiedzieć: „Wszystko się udało!” lub „Nie pasuje, poszukam dalej!” i kolejne 100 500 lat poszukiwań. Ale co się naprawdę dzieje? Robimy dokładnie odwrotnie. Jeśli mamy oczekiwania dotyczące wspaniałego związku, nie możemy zrobić nawet kroku. Nie mamy gwarancji, nie mamy ani jednego znacznika, nie mamy się czego przyczepić, żeby mieć pewność, że nasze oczekiwania zostaną zrealizowane. W tym przypadku nie jestem pewna, czy mój związek będzie idealny, czy będzie pełen miłości, czy będzie wzajemny, czy mężczyzna w tym związku będzie zachowywał się tak, jak ja to widzę. Nie mogę tego sprawdzić. W takim razie jaki jest najlepszy sposób, żeby tego nie schrzanić? Nasz mózg szuka sposobów, aby powiedzieć temu „nie”, ale w rzeczywistości jest to wciąż ta sama systemowa historia. Jeśli ktoś w systemie kogoś oszukał, zabił, zdradził, odszedł, można by długo wymieniać wszystkie możliwe opcje fabuły, wtedy nie myślimy o tym co sekundę, szukamy sposobów, aby tego uniknąć. Również w tych oczekiwaniach pojawia się sformułowanie „No, w idealnym…”, powiadasz… Tylko tam, gdzie jest „ideał”, prawdziwe życie się nie zaczyna. To takie zabezpieczenie, żeby się nie poparzyć. Oczywiście chcemy, żeby było jak w bajce, jak w filmach romantycznych, ale dopóki to się nie stanie, będzie tak, jak mówiła moja mama. I matka też to gdzieś wzięła i potem, z własnego lub innego doświadczenia, uczy córkę, aby postępowała odwrotnie. Zachowujemy się albo tak, jak postępowali nasi rodzice, albo odwrotnie. Z cyklu „Nie chcę, żeby było jak u mojej mamy!” Zrobię to inaczej!”, ale jest jeden haczyk. Nie wiemy, jak zrobić to inaczej, bo nie mieliśmy takiego doświadczenia. Wydawałoby się, że można po prostu „odsunąć” ten „osłonę” oczekiwań, ale nie jest to takie proste. Jak to zrobić? Twój mózg na pewno powie Ci JAK, gdy tylko powiesz, że nie potrzebujesz już tych oczekiwań. Nie jest to łatwe, ale możliwe. Przecież też mamy w głowach normy społeczne, wyobrażenia rodzinne, które mówią nam, co jest dobre, a co złe. Istnieją scenariusze, które już wszystko przeszły i teraz starają się nas w to wciągnąć, narzucając tym samym jakieś specjalne pomysły czy zasady. Oczekiwania to doświadczenia Twojej rodziny, które stoją przed Tobą i z których rodzą się oczekiwania. Oczekiwania są słowem, formą myślową, pewnością