Istnieje wiele rodzajów pomocy psychoterapeutycznej. Psychoterapia psychoanalityczna jest bardziej przystępną wersją psychoanalizy - pierwszą metodą psychoterapeutyczną, która, jak wiemy, jest głęboka, a przez to czasochłonna i pracochłonna. Nadaje się do leczenia podstawowych problemów psychologicznych i większości problemów psychicznych. Główną bazą wiedzy potrzebnej do tego, metodą i podstawowymi zasadami są metody psychoanalityczne. Dlatego kilka słów o tym, dlaczego psychoanaliza jest silna, ponieważ istnieje i intensywnie rozwija się od końca XIX wieku (1895 - ukazała się książka Freuda Studium histerii). Obecnie istnieje kilka szkół psychoanalizy, francuska różni się od brytyjskiej, uczniowie Kernberga pracują inaczej niż zwolennicy Ogdena, rosyjscy psychoanalitycy są pełnoprawnymi partnerami Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego, ostatnio w Moskwie odbył się Festiwal Filmów Psychoanalitycznych, na którym nasi znani reżyserzy i nasi centralni psychoanalitycy mówili o mnie, kreatywności i psychoanalizie... Piszę to, aby ożywić pogląd, że psychoanaliza to nie dawno zapomniana przeszłość i Freud, ale Freud i nowoczesna metoda, którą podzielają setki analityków z różnych krajów swoje doświadczenia, pracę nad adaptacją pracy, poszukiwanie sposobów pomocy w przypadku dużej liczby poważnych i niezbyt trudnych problemów, takich jak zaburzenia narcystyczne i graniczne, perwersje, traumy, psychozy itp. Postaram się w artykule wyjaśnić, dlaczego i jak psychoanaliza i psychoterapia psychoanalityczna mogą poważnie poprawić jakość życia i dobrze pomóc w „zwykłych” ludzkich trudnościach - różnego rodzaju stanach lękowych, stanach paniki, depresji, problemach w związkach, doświadczeniach różnego rodzaju złego samopoczucia psychicznego i psychicznego. I jaka szkoda, że ​​ludzie często muszą przejść tak długą drogę, stosując metody, które nie działają, a czasem rozczarowali się, że pomoc jest możliwa na zawsze. Zatem terapia PA i PA działa poprzez analizę nieświadomości danej osoby. Strukturalnie nieświadomość wygląda następująco: tak jak góra lodowa ma część nad wodą i część niedostępną dla oka - pod wodą, tak człowiek ma część myśli, uczuć, pragnień, wspomnień, marzeń, fantazji i inne zjawiska mentalne – świadome, „nad wodą”, czyli dostępne dla naszego zrozumienia – kiedy chcemy, wtedy myślimy o nowym samochodzie lub o uczuciach do mamy. Ale to tylko widoczna część naszego wewnętrznego świata, a większość uczuć, myśli, fantazji itp. istnieje w takiej formie, że nawet nie jesteśmy ich świadomi lub jedynie się domyślamy. My, a raczej nasza psychika, jesteśmy znacznie bardziej złożeni, głębsi, szersi, jaśniejsi lub ciemniejsi, w zależności od tego, komu wygodniej jest o tym myśleć. Nie pozostaje w tyle w złożoności i subtelności funkcjonowania naszego ciała fizycznego, a może nawet je przewyższa, biorąc pod uwagę, że nie jest widoczny w czasie rzeczywistym, a można się o tym domyślać tylko pośrednio – na podstawie naszych emocji, uczuć, wyborów, działań , relacje, słowa i wszystko, co da się wyrazić słowami i nie słowami. Psychoanalitycy i psychoterapeuci psychoanalityczni są również szkoleni w zakresie „naukowego odgadywania” lub „słuchania nieświadomości” podczas długiego i żmudnego szkolenia. To, że nasze życie wewnętrzne jest nieświadome, powoduje, że w trudnych sytuacjach jest ono dla nas niedostępne, a nasze próby „powstrzymania się od martwienia się” lub „zmuszenia nas, abyśmy robili to tak, jak powinniśmy” lub „czucia się tak, jak powinniśmy” mogą nie zadziałać; , czyli prawdopodobnie tak. W takich przypadkach świadomie staramy się regulować coś, co nie zawsze „wie jak” regulować w ten sposób, ale żyje według własnych, nieświadomych praw, które wymagają własnych ścieżek. Typowe przełomy w nieświadomości mają miejsce wtedy, gdy nie potrafimy zapanować nad niektórymi naszymi myślami, uczuciami czy zachowaniami i wtedy staje się to objawem, z którym musimy szukać pomocy, bo nie potrafimy sobie poradzić. Jak ataki paniki, kiedy idziemy do lekarza,chociaż jest to powszechny przejaw naszego życia psychicznego, a nie fizycznego. Bo nieświadomość może posługiwać się naszym ciałem, wyrażając przez nie swoją wewnętrzną treść. Trzeba napisać artykuł o sygnalizacyjnej funkcji lęku; często służy on jako sygnał kłopotów w wewnętrznym świecie doświadczeń, takich jak temperatura. Dlatego metoda „obalania” bez sprawdzania, dlaczego powstało, prowadzi do powtórzeń lub po prostu nie ustępuje. Co powinienem zrobić? Nadal nie słyszysz lub nie słuchasz? Kiedy „boli”, wydaje się, że jeśli sami nie słyszymy, to nikt nie może, ale tak nie jest. Freud w 1895 roku najpierw, za Breuerem, wysłuchał pacjentki z dużą liczbą złożonych objawów, a następnie opisał, jak szczególne słuchanie i zrozumienie doprowadziło do tego, że jej bolesne objawy w naturalny sposób ustąpiły. I ta praca nie poszła w zapomnienie, ale dała początek psychoterapii w ogóle - jako sposobowi „leczenia przez rozmowę”, jak to określiła pacjentka, sposobu pomagania ludziom w ich wewnętrznych problemach. I od tego czasu w ramach terapii PA i PA prowadzone są systematyczne badania nad zasadami działania naszej nieświadomości, przejawami naszej podmiotowości. Słuchanie PA jest rzeczywiście bardzo szczególne i niezwykłe, nie przypomina naszych zwykłych interakcji społecznych, ponieważ jest próbą nawiązania kontaktu pomiędzy częścią świadomą a nieświadomą. To nie jest rozmowa pełna uznania ze współpracownikiem czy wspierająca rozmowa z przyjacielem, ale raczej rozmowa z towarzyszem podróży, czyli przewodnikiem. Pomaga wysłuchać, co boli, a co nie, i zrozumieć dlaczego. Zrozumienie czyni go bardziej świadomym, a przez to dostępnym. Dlaczego tak trudno zgłosić się ze swoimi problemami do specjalisty? Niewiele osób ma niestety doświadczenie wyrozumiałej, współczującej i pomocnej obecności bliskiej osoby. Niewiele osób wierzy, że ich zmartwienia są komukolwiek potrzebne. Może dlatego często mamy ochotę je wyrzucić, pozbyć się, jakbyśmy też nie były im potrzebne. W tym sensie metoda psychoanalityczna jest bardzo ludzka – opiera się na założeniu, że narodziny psychiki dziecka następuje w kontakcie emocjonalnym z psychiką Innego, a zrozumienie tego pozwala ustabilizować psychikę i dziecko, a następnie dorosły, aby był usatysfakcjonowany. Albo tego nie zrobi. Dlatego też możliwość porozmawiania o swoich doświadczeniach i poczucia, że ​​naprawdę i właściwie została wysłuchana, a co za tym idzie, usłyszenia i zaakceptowania swojej roli, działa skuteczniej niż jakiekolwiek „szybkie” techniki łagodzenia dolegliwości. I nie jest to technika, ale element żywej komunikacji terapeutycznej, w której może zadomowić się zaufanie i naturalna, niezbędna potrzeba życiowa człowieka*. *Wychodzę z tego, że kultywowany egocentryzm i nastawienie na sukces zewnętrzny we współczesnym społeczeństwie prowadzi do coraz większych trudności w tworzeniu relacji wygodnych emocjonalnie i przyjaznych dla środowiska. Wróćmy jednak do nieświadomości. Nie jest to logiczne w zwykłej logice przyczynowo-skutkowej, którą rozumiemy, może doświadczać większości uczuć, nie uważając się za coś złego, lub wręcz przeciwnie, biorąc to pod uwagę, nie ma wyraźnie ograniczonych ram czasowych, dlatego nasza przeszłość nigdy nie jest tylko przeszłością. Świat, w którym może żyć kreatywność, ale strach może żyć. Badacze psychoanalityczni identyfikują w nas złożone skrzyżowanie tego, co świadome i nieświadome, w psychice - system Ja lub Ego, system popędów lub potrzeb, system sumienia, system samooceny, regulacja psychosomatyczna itp. I wtedy dla różnych typów lęku (lub innych objawów) będzie miało ono źródło wewnętrzne, może wynikać z konfliktu sprzecznych pragnień, z powodu zagrożenia dla Jaźni z różnych powodów, z powodu zagrożenia poczucia własnej wartości, itp. Napisano na ten temat wiele artykułów i książek, a możliwość takiej diagnostyki wewnętrznej jest obowiązkowym elementem edukacji psychoterapeuty PA. Ponieważ taka wewnętrzna „diagnoza” istnieje, w psychoanalizie klienta często nazywa się pacjentem. Bo „leczonym” nie jest tylko pojedynczy lęk czy konflikt, ale także pewienwady strukturalne, takie jak osłabienie ego. Dlatego psychoterapia PA zapewnia stabilny i długotrwały efekt. Również relacje w naszym życiu budowane są w oparciu o doświadczenia, które musieliśmy przeżyć w dzieciństwie i późniejsze, bardziej dorosłe próby ich przetworzenia. Ale doświadczenia z dzieciństwa istnieją w nas bardziej w formie nieświadomej. Z tego powodu, nawet przy silnym, świadomym pragnieniu bycia w związku, coś w nas może na to nie pozwolić, bać się lub powtarzając wcześniejszą interakcję, w jakiś sposób zniszczyć związek. Jednak nie zawsze wiemy i nie zawsze wierzymy w skuteczność takich naszych wewnętrznych doświadczeń z dzieciństwa, dlatego gdy działają one bez naszej świadomej wiedzy, może nam się wydawać, że okoliczności się nie sprawdziły lub ludzie nie byli odpowiedni . Psychoterapia PA będzie działać, aby rozwiązać cele, które dana osoba przedstawiła jako swoją prośbę, nawet jeśli nie zawsze jest ona formułowana w pełni lub całkowicie świadomie. Ale poza tym, jeśli chodzi o poprawę, psychoterapia PA zapewnia bardziej rozległy efekt. Przytoczę i odniosę się w tym miejscu do listy ulepszeń, na którą zwróciła uwagę uznana klasyka współczesnej psychoterapii i psychoanalizy, dr Nancy McWilliams w swojej książce „Formulacja przypadku psychoanalitycznego”, M: „Klasa”, 2015. Łagodzenie objawu . „Kiedy relacja terapeutyczna ustabilizuje się, „problem” lub „główna skarga” pacjenta, który do czasu wizyty u specjalisty zwykle nie jest rozwiązany zdrowym rozsądkiem samoleczenia, ulega zmniejszeniu lub zmniejszeniu. Ludzie mają tendencję do kontynuowania terapii psychoanalitycznej, jeśli to możliwe, nie dlatego, że nie otrzymują pomocy, ale wręcz przeciwnie. Terapia zorientowana psychoanalitycznie trwa zwykle dłużej niż inne podejścia teoretyczne, ponieważ klient i terapeuta skupiają się na celach związanych z ogólnym zdrowiem psychicznym, a nie na natychmiastowym rozwiązaniu określonych zaburzeń. Na przykład „ludzie zazwyczaj przychodzą na terapię psychoanalityczną, aby zrozumieć postawy i uczucia leżące u podstaw ich predyspozycji do określonych objawów. Możliwe jest powstrzymanie czyjegoś autodestrukcyjnego zachowania, ale doprowadzenie tej osoby do stanu, w którym nie będzie już do tego predysponowana ani podatna, zajmie znaczną ilość czasu i wysiłku. Mężczyzna, który kompulsywnie zdradza partnerkę, chce nie tylko zakończyć te relacje, ale także pozbyć się ciągłego zaabsorbowania fantazjami na ich temat. Kobieta cierpiąca na zaburzenia odżywiania dąży nie tylko do zaprzestania wymiotów, ale także do osiągnięcia poziomu, na którym jedzenie staje się dla niej po prostu jedzeniem, a nie siedliskiem rozpaczliwej pokusy i samozaniedbania”. Inicjatywa osobista. N. McWilliams mówi „o istniejącym od czasów starożytnych przekonaniu, że poznanie prawdy czyni człowieka wolnym. Wewnętrzna świadomość wolności jest prawdopodobnie jednym z najważniejszych aspektów psychiki każdego człowieka. Większość klientów przychodzi na terapię, ponieważ zagrożone jest ich wewnętrzne poczucie osobistej inicjatywy. Popadają w depresję, stany lękowe, dysocjację, obsesyjne myśli i działania, lęki, paranoję i utracili poczucie kontroli nad własnym życiem lub zdali sobie sprawę, że nigdy nie byli odpowiedzialni za swoje życie i mogą osiągnąć to, jeśli będą szukać pomocy. Tożsamość. „Ludzie muszą czuć się rozumiani, słyszani, akceptowani i wiedzieć, że ich subiektywne uczucia są rozpoznawane przez innych. W przypadku braku bezpiecznych, z góry określonych i sugerowanych kulturowo ról na całe życie, człowiek musi w dużej mierze rozwinąć poczucie tego, kim jest, oparte na swojej wewnętrznej integralności i autentyczności, na umiejętności życia zgodnie z własnymi wartościami i uznawania swoich uczuć, postaw i motywów. Dziś zbuduj swój własny 2017