Od autorki: Buduj wzajemne zrozumienie w życiu codziennym bez skandalów i wyrzutów. Nie będę krzyczeć, przewracając oczami: „Ile małżeństw rozpada się z powodu codziennych problemów!” Kto nie wyniósł śmiecia, kto umieścił go w złym miejscu lub nawet wyrzucił... lista powodów do irytacji raczej nie zmieści się na ekranie, nawet jeśli będziesz ją dużo przewijać w dół :) Ale jest też głupie jest ukrywanie problemu podziału obowiązków w życiu codziennym. W końcu istnieje naprawdę. A im częściej w parze zdarzają się codzienne nieporozumienia, tym większe prawdopodobieństwo, że w domu panuje niezdrowa atmosfera. W obecnej praktyce uczestnicy życia rodzinnego starają się dojść do porozumienia między sobą, czyli zwrócić na siebie uwagę drugiej połówki. poprzez rozmowę, a zatem jest to najbardziej nieefektywny sposób komunikacji. Różne głosy prowadzą do nieporozumień. Rozmowy są szybko zapominane, czasem całkowicie pomijane, zniekształcone w percepcji i pamięci. I pojawia się standardowa, codzienna sytuacja: „Mówiłem ci, a ty…” Dla długotrwałego efektu rozsądniej jest używać znaków. Tak naprawdę małżonkowie przechowują we wspólnej przestrzeni oznaki swoich uczuć – wspólne fotografie, pamiątki z podróży, niezapomniane prezenty. Ale są to właśnie oznaki przeszłych uczuć, a nie obecnych i przyszłych działań. Kiedy wyjdziemy z domu, wszędzie znajdziemy stymulujące znaki, od znaków drogowych po reklamowe. Dlaczego odrzucamy znaki wewnątrz domu? Moim zdaniem głównym powodem jest to, że w naszej kulturze jest zbyt wiele znaków zakazu, których wystawienie tylko irytuje partnera. Możemy jednak po pierwsze zamienić zakaz w usługę (np. „nie bierz tych ciężkich toreb, sam je poniosę”), a po drugie aktywnie używać znaków zezwalających. Tak, znak zakazu może wyglądać np prezent. Zawieś np. nad zlewem w kuchni tabliczkę z przekreślonymi, wypielęgnowanymi rękami i napisem „Nie moje!”, a po drugiej stronie ten sam napis z męskimi rękami. Każdy w rodzinie ma prawo odwrócić znak na stronę, którą chce pomóc swojemu partnerowi. W rodzinie bardziej opłaca się skupić na pozytywnych emocjach. Jakikolwiek zakaz, wymówka czy oskarżenie pogorszy sytuację i wywoła napięcie. Niestety w ikonicznej kulturze ludzkości symbole są bardziej zorientowane na zakazy. Na przykład Google, wyszukując obrazy „znaków zakazu”, zadaje pytanie: czy miałem na myśli „znaki zakazu” i podczas wyszukiwania wyświetla kilka czerwonych i przekreślonych obiektów. Wszyscy dobrze wiemy, jak powinien wyglądać zakaz – coś z krzyżem lub ukośnym paskiem, zwykle czerwonym lub czarnym. Uprawnienia nie są tak jasne. Zbyt wiele swobód prowadzi do nerwicy i zamętu, ponieważ mózg nie toleruje dużej liczby opcji i stara się zredukować otaczającą rzeczywistość do wzorców, do już znanych i ustalonych powiązań. Powszechne znaki zezwolenia są zwykle publikowane w miękkiej wersji w kolorze niebieskim lub zielonym formie, na przykład w przepisach ruchu drogowego lub instrukcjach pracy. Jednak z punktu widzenia psychologa pozwolenie musi być powiązane z miejscem i czasem. W niektórych miejscach jest to możliwe i uzasadnione, np. walka, rzucanie ubraniami, skakanie... Podobnie jest z czasem - w społeczeństwie konfigurowane są okresy głośnych dźwięków i przerwy w ciszy. Aby odejść od formy drukowanych zasad, spróbujmy za pomocą widocznych znaków wskazać naszemu partnerowi, gdzie i kiedy będziemy mieli przyjemność działać. Aby zobaczyć, gdzie i jak używać znaków pozwolenia, potraktujmy dom jako reklamę umieść, a dokładniej znajdź i zidentyfikuj te miejsca w pomieszczeniu, które są przeznaczone do określonych działań. Przecież nie jest trudno narysować skarpetki nad koszem na brudną bieliznę, na przykład zawołać: „Wrzuć skarpetki do kosza” lub wyznaczyć swoim obrysem miejsce na kapcie. Oczywiście takie znaki są znacznie łatwiejsze wejść do systemu od razu po rozpoczęciu współżycia. Na początku, dopóki jest miłość i pasja, kompromisy są dość łatwe do zaakceptowania, akceptowane są wzajemne pomysły, partnerzy chętniej uzgadniają postanowienia w rodzinach, w których pierwsza namiętna miłość już umarła.