Wiemy, że pochodzimy od małpy. Choć tego nie lubimy. Ale nic nie da się zrobić. I czując się pod władzą naszej zwierzęcej natury, czując się jak zabawka w rękach namiętności i instynktów, przychodzimy do psychoanalityka. Przychodzimy po pomoc, nie bardzo rozumiejąc, na czym ta pomoc będzie polegać. Przychodzimy z niepokojem, dręczeni myślą – co nam zrobią? Jednym z zadań terapeuty będzie pomoc w rozwinięciu dojrzałych mechanizmów obronnych i sposobów radzenia sobie z sobą i rzeczywistością. Sublimacja jest uważana za najzdrowszą, adaptacyjną obronę psychologiczną. Co to jest? Przejdźmy do Wikipedii: Sublimacja to mechanizm ochronny psychiki, który polega na rozładowaniu wewnętrznych napięć poprzez przekierowanie energii na osiągnięcie społecznie akceptowalnych celów i kreatywności. Po raz pierwszy opisany przez Freuda, zgodnie z koncepcjami swojej teorii, opisał sublimację jako odchylenie energii biologicznej, przede wszystkim seksualnej, od jej bezpośredniego celu i przekierowanie jej na cele społecznie akceptowalne. Uważał ją za wyjątkowo „dobrą” ochronę, sprzyjającą konstruktywnemu działaniu i łagodzącą wewnętrzne napięcie jednostki. Taka ocena sublimacji jest zachowana w każdej terapii, której celem nie jest „oczyszczenie” osobowości z jej wewnętrznych konfliktów, ale znalezienie dla nich społecznie adaptacyjnego rozwiązania (szczególnie w psychoanalizie. Obecnie sublimacja jest zwykle rozumiana szerzej - -). jako przekierowanie w ogóle niedopuszczalnych impulsów, niezależnie od ich charakteru. Sublimacja przybiera różne formy. Na przykład: sadystyczne pragnienia można sublimować poddając się operacji, nadmierne pragnienie seksu – sztuką, przede wszystkim sztuką piękną. Wydawałoby się, że co może być lepszego i prostszego? Wybierz społecznie akceptowany rodzaj aktywności i sublimuj w nim wszystko, co Ci przeszkadza. Ale w rzeczywistości wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane. Nie każdy rodzaj aktywności pozwala na sublimację instynktów i nie ma identycznych metod sublimacji dla różnych osób. Aby nauczyć się kompetentnie korzystać z tej obrony psychologicznej, musisz zrozumieć, jak działa ten mechanizm. Co o tym wiemy poza tym, że mechanizm sublimacji przekształca niechciane, traumatyczne i negatywne doświadczenia w różnego rodzaju konstruktywne i pożyteczne działania? R. Assagioli traktował sublimację w tym samym duchu, co Freud (jako uwolnienie popędów seksualnych), ale nieco poszerzając rozumienie Freuda. Zarzucał S. Freudowi, że zbyt wąsko podchodzi do problemu sublimacji, zwracając uwagę jedynie na fizyczne i instynktowne aspekty seksualności, rozpatrując ją w oderwaniu od cech emocjonalnych i innych cech psychologicznych. Sam próbował rozważać sublimację we wszystkich aspektach seksualności i wyróżnił następujące aspekty: 1. zmysłowość - satysfakcja fizyczna; 2. emocjonalny – jedność z drugim człowiekiem. Sublimacja objawia się jako przejście od miłości ludzkiej do miłości do Istoty Najwyższej. 3. twórczy - narodziny nowej istoty, ukształtowanie nowej osobowości. Rozwój „człowieka wewnętrznego” wymaga twórczej energii. W miarę jak jednostka potrafi wykorzystać energię seksualności, otwierają się przed nią nowe, coraz szersze obszary działania. Jak wspomniano powyżej, dziś koncepcja sublimacji rozciąga się na wszystkie rodzaje popędów i instynktów. Przede wszystkim agresywne impulsy. Sublimacja jest możliwa we wszystkich formach. Ponadto może przebiegać w dwóch kierunkach: „pionowym” (wewnętrznym) i „poziomym”. Sublimacja pozioma. Na poziomie zmysłowym objawia się to zastąpieniem satysfakcji seksualnej innymi: od prostej przyjemności jedzenia po radość obcowania z naturą i estetyczną przyjemność dostrzegania piękna. Na poziomie emocjonalnym jest to szerzenie miłości w większym kręgu ludzi; na poziomie twórczym sublimacja objawia się jako aktywacja artystyczna i.