Terapia piaskiem to unikalna metoda rozwiązywania problemów psychologicznych. Często ręce potrafią rozwiązać zagadkę, z którą intelekt zmagał się na próżno. KG. JungHistoria terapii piaskiem rozpoczęła się w pierwszej dekadzie XX wieku, kiedy angielski pisarz H. Wells opisał, jak obserwując swoich dwóch synów bawiących się na podłodze miniaturowymi figurkami, zdał sobie sprawę, że przepracowują oni powstałe problemy w nich w relacjach między sobą i innymi członkami rodziny. W 1911 roku napisał książkę „Gry podłogowe”, która zainspirowała terapię piaskiem. W książce Wells opisał spontaniczną zabawę, w którą bawił się z synami, wykorzystując miniaturowe figurki i drobne przedmioty. Później zabawę w piasku, jako technikę diagnostyczną i doradczą, po raz pierwszy opisał angielski pediatra M. Lowenfeld w latach 20. XX wieku. ostatni wiek . Jej celem było znalezienie wystarczająco atrakcyjnej dla dzieci drogi, w której psycholog i dziecko mogliby się porozumieć, a dziecko mogło swobodnie wyrażać swoje uczucia i myśli, bez uciekania się do słów. Zarówno piasek, jak i woda mogą przenieść człowieka w czasy wczesnego dzieciństwa. Jaki jest związek między zabawą a psychoterapią? Zabawa dla dziecka jest wiodącą aktywnością, jednym ze środków komunikacji, a co najważniejsze, niepowtarzalną okazją do wyrażania siebie. To właśnie podczas zabawy dziecko wyraża się bardziej spontanicznie i naturalnie. O wiele łatwiej jest mu opowiadać o tym, co czuje o sobie, swoich rodzicach i wydarzeniach w swoim życiu, nie słowami, ale używając liczb i swojej wyobraźni. W swobodnej zabawie dziecko ma możliwość wyrażenia swoich najgłębszych przeżyć emocjonalnych, zostaje uwolnione od lęków, a przeżyte negatywne zdarzenia nie przeradzają się w traumę psychiczną. Bardzo ważne jest, aby negatywne emocje, napięcia i lęki, które w normalnej komunikacji dziecko tłumi lub wstydzi się wyrazić, zostaje uwolnione, zwykle w sytuacji gry. Dlatego gra jest potężnym i niezawodnym narzędziem psychoterapeutycznym. Na czym polega idea terapii piaskiem? Dla wielu osób, a szczególnie dla dziecka, bardzo trudno jest wyrazić słowami swoje uczucia, doświadczenia, doznania. Być może trudność polega nie tylko na tym, że człowiek nie potrafi znaleźć odpowiednich słów, ale raczej na tym, że rozmowa o swoim życiu wewnętrznym jest zawsze ryzykowna, zawsze bardzo ekscytująca, a czasem niebezpieczna. Jung argumentował, że proces „zabawy piaskiem” uwalnia zablokowaną energię i „aktywuje potencjał samoleczenia tkwiący w ludzkiej psychice”. Zabawa piaskiem pozwala uruchomić wyobraźnię i wyrazić powstające obrazy. Osoba bawiąca się może pojąć zawartość swojej nieświadomości, tworząc jeden po drugim piaszczyste krajobrazy. Obrazy uzdrawiają, ponieważ przyczyniają się do włączenia nieświadomych treści mentalnych do świadomości. Człowiek „przepracowuje” swoje problemy i w ten sposób pokonuje konflikt wewnętrzny. Jak to się dzieje, że w biurze znajdują się specjalne drewniane skrzynki. Ich wewnętrzna powierzchnia jest pomalowana na niebiesko. Kolor niebieski symbolizuje wodę i powietrze. Skrzynki są w połowie wypełnione miękkim żółtym piaskiem. Jedna piaskownica zawiera mokry piasek, druga suchy piasek. Klient (dziecko lub dorosły) samodzielnie wybiera, z jakim piaskiem chce wejść w interakcję tu i teraz. Suchy piasek ma lekką strukturę, jest ciepły, kojący, medytacyjny. Mokry piasek zachęca do działania i kreatywności. Jest bardziej „posłuszny”, łatwo z niego zbudować różne konstrukcje. W mokrym piasku klient może wyrazić złość, okazać cierpliwość, pokonać strach.