Dużo rozmawiamy o zachowaniach naszych dzieci, piszemy i czytamy artykuły i książki na ten temat. Ale nie mówimy zbyt wiele o zachowaniach rodziców. Czasem warto spojrzeć na siebie z zewnątrz. Spróbujemy? Plac zabaw dla dzieci. Regularny. Ławki, huśtawki, zjeżdżalnia. Bohaterami są matka i około czteroletni chłopiec. Chłopiec wspiął się pod wzgórze i zaczął się tam bawić. Mama zaczęła mówić chłopcu, żeby wyszedł spod zjeżdżalni, ale chłopiec nie posłuchał i dalej siedział. Mama się rozgniewała, siłą wyciągnęła chłopca i powiedziała, że ​​skoro chłopak jest taki niegrzeczny, to już idą do domu. Ale z jakiegoś powodu nie wrócili do domu, ale nadal bawili się na placu zabaw. Spróbujmy teraz przeanalizować zachowanie matki. Dlaczego matka wyciągnęła chłopca spod zjeżdżalni? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Siedzenie pod zjeżdżalnią jest całkowicie bezpieczne (znacznie bezpieczniejsze niż siedzenie na zjeżdżalni). Pod zjeżdżalnią jest wystarczająco dużo miejsca dla dziecka, które zapewne bawiło się w jakąś zabawę (przypomnijcie sobie siebie z dzieciństwa, jak fajnie było wczołgać się pod stół nakryty obrusem i tam usiąść). Pod górką nie było brudu (a przy nowoczesnych, łatwych do prania ubraniach i pralce też nie było to problemem). Dlaczego tak usilnie próbowała wyciągnąć dziecko z całkowicie bezpiecznego miejsca? Po prostu dlatego, że wydawało jej się, że to niezbyt odpowiednie miejsce do zabaw... Mama nie podała żadnych argumentów, dlaczego nie powinna siedzieć pod zjeżdżalnią. Oznacza to, że istniał nieuzasadniony zakaz. To zachowanie ma posmak tyranii, prawda („Chcę tego w ten sposób, więc zrób to!”). A potem matka ukarała chłopca za nieposłuszeństwo... Jak wyglądała ta kara? Coś w tym stylu: „Powiedziałem ci, żebyś zrobił, co CHCĘ, nie ma znaczenia, że ​​moja prośba nie jest uzasadniona, ważne, że jej nie spełniłeś! Dlatego zostaniesz ukarany.” Więc, co dalej? Matka karze dziecko, ale jednocześnie sama nie chce zejść ze spaceru, więc nagle po prostu „zapomina”, że właśnie ukarała dziecko… Czego nauczyło się dziecko? Mama każe mi robić dziwne rzeczy. Nie musisz słuchać swojej mamy. Mama szybko się irytuje i szybko odchodzi. Mama nie dotrzymuje obietnic. Wspominając tę ​​sytuację, zastanawiam się, dlaczego mama włożyła w to tyle wysiłku, energii i wywołała tyle negatywnych emocji, skoro mogła po prostu cieszyć się spacerem. Pewnie potrzebuje tego z jakiegoś powodu..