Podejrzewam męża o pedofilię. Co robić? To najtrudniejszy i najtrudniejszy temat, bo ciężko jest udowodnić zaangażowanie w pedofilię, a jednocześnie łatwo jest kogoś oczernić i pociągnąć do odpowiedzialności za ten artykuł takie prośby kobiet, które same są w sytuacji ofiary. Oznacza to, że oni sami są pod wpływem „pedofila”, czyli swojego męża. Przebyli długą drogę, aby to sobie uświadomić.1. Wszystko zaczyna się od tego, że po urodzeniu dziecka zmienia się relacja męża z żoną. Druga połowa nie staje się już drugą połową, ale obcą. Zwykle kobiety i krewni pary przypisują wszystko depresji poporodowej. 2. Wtedy rozpoczyna się rywalizacja o uwagę dziecka. W tej konkurencji w naturalny sposób wygrywa ojciec, podczas gdy matka jest zajęta obowiązkami domowymi.3. Często pedofile są mistrzami oświetlenia gazowego, podczas gdy w miejscach publicznych zachowują się z godnością i udają dobrych ojców. Osoba z zewnątrz nie zauważy niczego dziwnego.4. Pedofil, który zapala latarnię gazową, zostawia swoją żonę-ofiarę samą z codziennymi problemami. Przestaje też utrzymywać żonę i dziecko, a nawet zabiera wszystkie pieniądze. W rezultacie wyczerpana kobieta nie ma już sił, aby zrozumieć, co się dzieje, a tym bardziej opuścić pedofila. 5. Często kobiety żyjące z pedofilami wykazują ofiarną postawę wobec swoich dzieci. A same dzieci stają się agresorami wobec matki, ale ofiarami wobec ojca. 6. Kobiety zaczynają dostrzegać dziwactwa w zachowaniu, które nie przypominają ojcowskiej opieki. Również przy dziwnej ojcowskiej opiece można zauważyć tendencje do homoseksualizmu, sadyzmu, zoofilii i skłonności do innych dewiacji seksualnych. I w takich momentach pojawia się chęć wyjścia, ukarania sprawcy, ale same kobiety nie mogą opuścić pedofila, bo są do tego przyzwyczajone, bo nie mają dokąd pójść, bo nie mogą się pogodzić z faktem, że zostali tak oszukani. Powodów, dla których warto zostać, jest zazwyczaj wiele. 7. Na zewnątrz tworzy się pozór szczęśliwej rodziny, bo pokazywanie społeczeństwu, że „Mieszkam z pedofilem jest haniebne i nikt mi nie pomoże”.8. Kiedy ofierze kończy się cierpliwość lub ma chwilę wglądu, staje przed faktem, że nikt jej nie wierzy, bo wspólnie stworzyła iluzję szczęśliwej rodziny, ona sama jest w zachwianym stanie emocjonalnym, a prawdę ukrywała od innych. A najbardziej obraźliwe, co się wydarzyło, to to, że ta kobieta straciła szacunek i miłość swoich dzieci. A kiedy nie ma już siły, kiedy nikt nie wierzy, kiedy nikt nie pomaga, wtedy takie kobiety zwracają się do psychologa. I bazując na swoim doświadczeniu jakie rekomendacje mogę dać: 1. Nawiąż kontakt z dziećmi. To najtrudniejsze zadanie, ponieważ – matka znajduje się w pozycji ofiary i nie jest osobą dorosłą, na której można polegać i w związku z tym ufać; – u dziecka rozwinął się „syndrom sztokholmski” – dziecko skrywa w sobie tajemnicę; nie może dzielić się z nikim, bo straci intymność z najbardziej „ukochaną” osobą - istnieje uraza do matki za to, że nie wspiera, nie słyszy, nie chroni.2. Znajdź pracę i oszczędzaj pieniądze.3. Szukaj pomocy u bliskich, a mianowicie w znalezieniu osobnego mieszkania, opieki nad dziećmi w czasie pracy, aby jak najbardziej oddalić dzieci od pedofila.4. Zbierz dowody przeciwko pedofilowi, bo bez nich ci nie uwierzą. Zarzut pedofilii jest poważny, ale jednocześnie trudny do udowodnienia.5. Opowiadaj nauczycielom o problemach rodzinnych w szkole (lepiej nie ujawniać od razu tematu pedofilii) i poproś szkolnego psychologa oraz nauczycieli, aby zwrócili większą uwagę na dziecko. Próby samobójcze są możliwe w chwilach kryzysu rodzinnego u dzieci lub po prostu braku uwagi na drogach itp.6. Sama poszukaj pomocy psychologicznej. Aby nawiązać kontakt z dzieckiem i walczyć o swoje prawa, musisz być psychicznie stabilny i spokojny. Poza tym, jeśli prawidłowo zbierzesz materiał dowodowy, będziesz miał trudną drogę w prokuraturze.7. Skorzystaj z porady prawnika. 8. Pamiętaj, aby sprawdzić stan zdrowia fizycznego dziecka. W jego