Resentyment to narzędzie, za pomocą którego staramy się wypromować siebie i bronić niesprawiedliwości związanej z naszymi oczekiwaniami. Zwykle mamy na to narzędzie – złość. Ale kiedy zabronione jest wyrażanie gniewu, włącza się uraza - społecznie akceptowalna i cicha forma gniewu. Z tego punktu widzenia uraza jest gniewem niewyrażonym w czasie, który stracił swoje znaczenie. Sytuacja została już rozwiązana nie na Twoją korzyść, jest już za późno na machanie pięściami, ale też nie można się uspokoić i zapomnieć. Złość może się przydać, bo pozwala nam zauważyć, przynajmniej po fakcie, że byliśmy traktowani niesprawiedliwie i nie chcemy tego więcej robić w przyszłości. Kiedy nie wiemy, jak wykorzystać urazę, możemy popaść w jedną ze skrajności: nie odczuwać w ogóle urazy. Dlatego nie zauważaj niesprawiedliwości w swoim adresie i nie pozwól, aby ludzie cię wykorzystywali. Doświadczaj urazy wszędzie w związku, nawet tam, gdzie jej nie ma. Dlatego zachowując się niesprawiedliwie wobec innych, musimy najpierw przyznać przed sobą, że znajdujemy się w jednej z tych skrajności. A potem lepiej przestudiować, jak działa uraza, aby nauczyć się, jak prawidłowo ją stosować. Resentyment pojawia się, gdy występują razem trzy czynniki: Nasze oczekiwania nie zostały spełnione. To wina drugiej strony. W tej chwili nie uważamy tego za sprawiedliwe , jednocześnie doświadczamy różnych emocji, które mieszają się ze sobą: Pragnienie [nie chcieliśmy czegoś stracić lub chcieliśmy coś zyskać] Strach [boimy się, że nie będziemy mogli żyć w takiej rzeczywistości] Złość [tak. nie zgodzić się z takim wynikiem, wydaje nam się to niesprawiedliwe; zgłaszamy roszczenia sprawcy, aby wszystko wrócił tak, jak było lub aby zrobił nam to tak, jak chcieliśmy] Smutek [opłakujemy utratę naszej wartości lub niespełnione oczekiwania] Taka mieszanina emocji jest Istotą przestępstwa jest wyrządzona nam szkoda. Według tego kryterium urazę dzieli się na racjonalną i wyimaginowaną. Racjonalna uraza Jest to konsekwencja wyrządzonej nam przez inną osobę namacalnej, realnej szkody: Naruszenie prawa przeciwko nam Naruszenie wcześniej wspólnie sporządzonej ustnej lub pisemnej umowy Bezpośrednia szkoda przypadkowa lub szczególna, którą można obiektywnie ocenić i udowodnić Jak się wydostać racjonalnej urazy? Niektórzy ludzie „przełykają” zniewagę, próbują zapomnieć i nie myśleć o złych. Stan ten nazywany jest wyimaginowanym przebaczeniem. Metaforycznie można to porównać do zamiatania śmieci pod dywan – brudu nie widać, ale nie jest on czystszy. Inni wolą zemścić się na sprawcy. Metaforycznie przypomina to odwetowe zaśmiecanie jego mieszkania. Być może pomaga to wyrzucić nagromadzony gniew w wyniku urazy w danej chwili, ale niestety nie oczyszcza naszego własnego mieszkania ze śmieci. Wcale nie jest nam lepiej. Abyśmy rzeczywiście poczuli się lepiej i mogli w końcu pozbyć się urazy, musimy zrekompensować to, co straciliśmy: Co straciłem / jakie były moje oczekiwania. nie spełniło się / jaką krzywdę mi wyrządzono? Jakiego obiektywnego zadośćuczynienia muszę otrzymać, abym mógł dalej żyć? Kiedy zrozumiemy, czego chcemy, mamy prawo żądać tego od sprawcy. Ale niestety nie zawsze i nie każdy sprawca będzie gotowy zrekompensować nam wyrządzone szkody. Nie pozostaje nam wtedy nic innego, jak zrekompensować sobie stratę samodzielnie lub przy pomocy bliskich nam osób. Ważne jest, aby zrozumieć, że rekompensata nie zwróci nam tego, co straciliśmy. Dlatego przez jakiś czas będziemy smutni. Ale rekompensata pomaga nam dalej żyć. Dlatego z czasem wyjdziemy z tego smutku. Irracjonalna uraza. Jest to konsekwencja wyimaginowanych uszkodzeń. To znaczy, gdy obiektywnie nikt nie wyrządził nam krzywdy, ale myślimy inaczej. Kiedy mówimy o wyimaginowanym przestępstwie, mówimy tylko, że powód urazy jest wyimaginowany. Jednocześnie uczucie urazy jest realne – osoba szczerze czuje się tak, jakby wyrządzono mu prawdziwą krzywdę. Do wyimaginowanych powodów urazy zalicza się: Brak pisemnej lub ustnej umowy z daną osobą na ten temat.