„Dusza daleka jest od jednolitej całości – wręcz przeciwnie, jest wrzącym kotłem sprzecznych impulsów, zakazów, afektów…” (Jung).Nie wielu mężczyzn potrafi poruszać się po swoim wewnętrznym świecie, a nawet ma taką potrzebę - aby z uwagą zrozumieć, co się tam dzieje, w duszy. Dlatego psychologowie mają wielokrotnie mniej klientów płci męskiej niż kobiet. Dopiero gdy w bojlerze panuje krytyczna temperatura, mężczyźni zaczynają rozumieć, że trzeba w nim coś naprawić. I tak na mojej wizycie pojawił się mężczyzna z zaburzeniami snu. Zasypia, budzi się 2-3 godziny później i nie może spać aż do rana. Dzień spędza, jak to sam określa, „w śpiączce”, marząc o powrocie do domu, rzuceniu się na łóżko i wreszcie o drzemce. Ale nie... Nie ma pełnego snu. Przez to czuje się wyczerpany, wyczerpany, na skraju... I tak od początku stycznia. Co się stało w styczniu? Okazało się, że w styczniu jego dorosły syn zwrócił się do niego z prośbą o pomoc – o dawanie mu pieniądze, znaczną sumę, na pokrycie długu. Mężczyzna pomógł synowi „kto jeszcze jak nie ja?”, ale z jakiegoś powodu przestał spać, zrobiło mu się ciężko ze sobą i pojawiło się poczucie beznadziei. Pojawiły się bolesne pytania, na które nie było odpowiedzi. Dlaczego syn wykształcony, pracujący, żyjący w cywilnym małżeństwie z dziewczyną, która też pracuje, zawsze popada w długi i bez przerwy go okrada i nie oddaje? Johnsona w książce „On. Zdawało się o nim pisać w „Głębokich aspektach męskiej psychologii”: „Potrzeba stawiania sobie takich pytań, która w teologii średniowiecznej najczęściej kojarzona była z „duchową ciemnością”, ma dziwną osobliwość pojawiania się o godzinie drugiej lub trzeciej rankiem. Mężczyzna, który o drugiej w nocy nagle wyskakuje z łóżka, znajduje się w stanie „duchowej ciemności”. W tym stanie wygląda okropnie. Najwyraźniej Joseph Campbell mówił o tym samym stanie: „Człowiek spędza całe życie wspinając się po drabinie i nagle uświadamia sobie, że umieścił drabinę pod niewłaściwą ścianą”. nie jest właściwa, ale faktem jest, że człowiek stara się nie zauważać uczuć, które się z tym wiążą, żyć tak, jakby nie było rozczarowania, irytacji na siebie i złości na innych. Przecież służąc im, trzeba wspinać się dalej po niewłaściwej ścianie... Mężczyzna był zdumiony – dlaczego ma takiego syna? Zawsze byłam oparciem dla siebie i mojej rodziny. Dlaczego nie stał się taki jak ja? (W tym miejscu wypada zacytować Junga: „Z reguły całe życie, którego rodzicom nie udało się przeżyć z powodu zaistniałych okoliczności, dziedziczą dzieci, to znaczy te ostatnie zmuszone są wejść na ścieżkę życia, która powinni zrekompensować to, co nie spełniło się w życiu ich rodziców. Dlatego tak się składa, że ​​nadmoralni rodzice mają, że tak powiem, niemoralne dzieci"). W czasie studiów mężczyzna zdołał zdobyć zwiększone stypendium i dorobić, a wszystko oddał matce, która następnie przekazała mu własne pieniądze na życie. Mama kontrolowała wszystkie pieniądze w rodzinie, a także dawała mężowi rubla na lunch. Kiedy na czwartym roku zaczął zarabiać przyzwoicie i chciał sam zarządzać finansami, matka zaskoczyła go swoją reakcją: „Chcesz oderwać się od rodziny?” Wybierając figurki i budując fabułę w piaszczystej przestrzeni, mężczyzna przypomniał sobie epizod z dzieciństwa, jak przeczytawszy, że średniowieczni rycerze noszą monety w portfelach, będąc pod ręką, uszył sobie torbę z pięknej niebieskiej tkaniny i zaczął wkładać zaoszczędzone monety od szkolnych obiadów do tego. Torba napełniła się i była zadowolona ze swojego wyglądu i ciężkości. Któregoś dnia moja mama znalazła tę cenną torbę, bardzo się rozzłościła i zabrała ją. A rano ponownie rozdała zwykłe dwadzieścia kopiejek. Wiadomo, że wizerunek matki jest podstawowym archetypem świata mentalnego człowieka, który determinuje dynamikę jego rozwoju osobistego. Kiedy syna wychowuje matka, która z jednej strony ignoruje jego uczucia i potrzeby, a z drugiej matka się nim opiekuje, opiekuje się nim i65711