Mogę Ci to wyjaśnić, ale nie jestem w stanie tego dla Ciebie zrozumieć. Ed Koch, Burmistrz Nowego Jorku. Podzielę się moimi doświadczeniami z dzieciństwa. Do 6. roku życia nie wiedziałem, co to jest kolor zielony. Nie byłem daltonistą i potrafiłem odróżnić kolor nieba od koloru trawy. Ale wtedy mieszkałem w kazachskiej rodzinie – z dziadkami. W języku kazachskim – nie wiem z jakich powodów – stosunkowo niedawno pojawiło się osobne słowo na kolor zielony, a w głębi historycznej na oba kolory, czyli niebieski, używano słowa „kok” (kok). Na przykład kok aspan oznacza błękitne, błękitne niebo, kok jailau dosłownie tłumaczy się jako „niebieskie pastwisko”. Pomimo tego, że trawa jest oczywiście zielona. W zapytaniu o zakup koperku lub pietruszki na targu ponownie pojawi się słowo „kok” - w znaczeniu „kup warzywa”. W swojej najbardziej oczywistej formie ten semantyczny dualizm i paradoks jest przedstawiony w nazwie centralnego bazaru w Ałmaty. W języku kazachskim nazywa się to Kok Bazaar, po rosyjsku - Zielony Bazar. W przedszkolu i pierwszych klasach szkoły nie używaliśmy powszechnie zielonej farby w akwarelach - nikt nie wiedział, co z nią zrobić, trawa była pomalowana na niebiesko z zielenią, a jednocześnie z pomarańczą - właśnie wtedy pojawiła się piosenka „Orange Summer” - powstała wraz ze wzrostem kontaktów z językiem rosyjskim w życiu codziennym. I stało się to dla mnie przykładem pojawienia się w umyśle nowego pojęcia . Który wcześniej znajdował się w polu widzenia, ale nie wyróżniał się w percepcji, ponieważ w języku nie było korespondencji. Gdy tylko nowy nośnik znaczenia zostanie zwerbalizowany, poddany świadomemu zdefiniowaniu i konkretyzacji, percepcja zaczyna go rozróżniać w otaczającym świecie. Proces rozmowy z psychologiem jest często tym samym poszukiwaniem nieznanego dotąd „zielonego koloru”. W każdej chwili psycholog może poprosić Cię o wyjaśnienie użytego pojęcia i w ten sposób wprowadzić Cię w zamieszanie: w końcu wydawałoby się, że mówimy o rzeczach oczywistych, ale jeśli przyjrzysz się bliżej „rzeczom oczywistym”, często się okazuje, że nie mają tej bardzo szczególnej pewności. Oznacza to, że świadomość mogłaby połączyć „zielony” z „niebieskim”, uznając je za jedno. Dlatego może się okazać, że przyczyną twoich problemów może nie być nieszczęśliwa miłość, ale chwilowa miłość, nie troska, ale chwilowa miłość. poczucie winy, a nie chęć bycia użytecznym, ale strach przed nieuznaniem – miliony setek opcji Dlatego pytanie psychologa, początkowo postrzegane jako głupie, może równie dobrze prowadzić do rewizji wielu wartości, w tym podstawowych te. A w Twojej percepcji może pojawić się wiele nowych koncepcji i „zielonych kolorów”. Któregoś razu podczas sesji akupunktury usłyszałem rozmowę za ekranem. Pacjent (sądząc po głosie – kapryśny, ale odnoszący sukcesy człowiek, biznesmen) dowiedziawszy się, że kurs trwa 20 dni, kategorycznie stwierdził: – Nie, nie mam tyle czasu, maksymalnie 5 dni – Ale nic nie będzie poprawa za 5 dni... - mówi wyraźnie zaskoczony lekarz, Chinka, dziedziczna akupunkturzystka, która w dodatku ma klasyczne, wyższe wykształcenie medyczne - No, pomyśl coś! No, wbij jeszcze jakieś igły czy coś... – odpowiada jej biznesmen protekcjonalnie, pouczająco, bez refleksji i bez sprzeciwu. Konsultacja z psychologiem to nie wyznanie, nie łkanie w kamizelkę, nie wizyta w klinice psychiatrycznej i w żadnym wypadku nie jest oznaką słabości. To długi proces. Nie da się liczyć na szybki efekt, mówiąc psychologowi: „No cóż, zadaj więcej pytań czy coś… To dużo twórczej pracy dwojga ludzi”. Specjalista szuka indywidualnego rozwiązania dla każdego rozmówcy. Ty, rozumiejąc pojawienie się w umyśle „zielonych kwiatów”, powiedz to na głos! w piśmie! - swoimi myślami, stwórz na nowo swój wewnętrzny świat, tym razem bardziej sensownie, wyraźniej. Z własnego doświadczenia mogę śmiało powiedzieć, że na tej drodze czeka Cię wiele ważnych i niezbędnych odkryć! Doradzam w kwestiach kryzysu osobistego i twórczego, poczucia własnej wartości i pewności siebie. Kanał TG https://t.me/VseZdesYes