Nikt nie twierdzi, że dziedziczymy geny od naszych przodków, prawda? Każdy wierzy w dziedziczność, zarówno w dobrym, jak i złym tego słowa znaczeniu. Z biologią i fizjologią wszystko jest jasne. Wyobraź sobie, że zjawiska mentalne również są przekazywane w ten sam sposób. Nie tylko grupa krwi i choroby, ale także psychiczne, scenariuszowe decyzje, a także urazy psychiczne. Dlatego też mówi się, że np. nadwaga to nie tylko „geny”, to także decyzje i wnioski dotyczące psychologicznych przyczyn. ta waga. Oznacza to, że nasi przodkowie opiekują się nami, przekazując decyzje psychologiczne, kwestie bezpieczeństwa w związkach i wiele więcej. Nawet na poziomie fizycznym zarówno rzeczy materialne, jak i elementy mentalne są przekazywane z pokolenia na pokolenie forma tradycji, opowieści i mitów rodzinnych oraz styl życia charakteryzują rodzinę, zachowania, relacje pomiędzy jej członkami – tak właśnie jest. I to dziedzictwo psychologiczne wpływa na zachowanie potomków: wybór zawodu, rodzaj związku, styl życia. Transgeneracyjny transfer uczuć z jednej osoby na drugą. To tak, jakby wziąć na siebie coś, co nie jest twoje. Na przykład dziecko może zostać dzieckiem zastępczym po śmierci poprzedniego i każdego innego krewnego. I jest obarczony nieznośnym psychicznym ciężarem oczekiwań, porównań i prawdziwego życia, które nie jest jego własnym. Takie przykłady jak Van Gogh, Dali. Można przeczytać, co sami na ten temat napisali. Na przykład Dali urodził się z powodu intensywnego żalu po śmierci brata. „Nie czuł się niezależną i pełnoprawną jednostką ludzką, ale po prostu kopią swojego zmarłego brata”. przodek nie przeżył traumy, wtedy trauma zostaje przekazana sama. Dziecko może próbować je odtworzyć lub odczuwać podobne bodźce. A jeśli zostanie przetworzone i opanowane jako doświadczenie, wówczas przekazywana jest zarówno trauma, jak i sposoby jej przekazywania. Transmisja międzypokoleniowa jest odżywianiem psychicznym, tak jak karmienie mlekiem jest odżywianiem fizycznym. Jak czuje się człowiek: Prowadzi życie, które nie jest jego własnym Zależność emocjonalna, niedojrzałość Poczucie, że nie żyje we własnym ciele, a w życiu kogoś innego Bierze udział w nieświadomej rywalizacji Próbuje stać się ideałem, wpada w pułapkę własnego nie -tożsamość Poczucie winy Psychosomatyka Wszystkie te przejawy wydają się niewłaściwe, jakby nie było ku temu powodu, ale z jakiegoś powodu tak jest. Jak pracujemy: 1. Wykonywanie prognoz 2. Dezidentyfikujemy się z innymi3. Zwrócenie odpowiedzialnej drugiej osoby za jej uczucia4. Stawanie się autonomicznym 5. Pozwalamy sobie żyć własnym życiem. Jeśli wiąże się to z zastępczym dzieckiem, to dajemy drugiemu prawo do jego życia i śmierci.