Dla każdego mężczyzny pierwszym doświadczeniem relacji i komunikacji z kobietą jest doświadczenie z matką. A to, jak te relacje zostaną zbudowane, w dużej mierze determinuje to, jak mężczyzna będzie budował relacje z kobietą w przyszłości. Stąd bierze się nieświadome pragnienie mężczyzny, aby znaleźć kobietę taką jak jego matka. W tym przypadku mówimy nie tyle o podobieństwie zewnętrznym, a nawet o podobieństwie charakteru, ale o poczuciu bezpieczeństwa, spokoju, poczuciu troski i uwagi - o wszystkim, co otrzymał od kobiety-matki dziecko, mężczyzna otrzymuje WSZYSTKO od swojej matki. To opieka, wygoda, matka bierze na siebie wszystkie kwestie związane z podtrzymywaniem życia. W miarę dorastania chłopiec zaczyna pełnić określone funkcje, a im jest starszy, tym większą odpowiedzialność bierze na siebie za swoje życie. A najlepiej wkracza w dorosłość jako osoba dojrzała, niezależna. Jednak nie zawsze tak jest, a można to ocenić po liczbie skarg zgłaszanych przez kobiety podczas konsultacji. Faktem jest, że wielu mężczyzn z różnych powodów przestaje rozwijać swoją dojrzałość. I nie mają innego wyjścia, jak tylko (nieświadomie) przerzucić cały ciężar odpowiedzialności za życie na innych, a przede wszystkim na kobietę. Tacy mężczyźni szukają u kobiety przede wszystkim nowoczesnej wersji swojej matki, a nie kobiety jako takiej, z jej cechami osobistymi, nawykami itp. Prowadzi to do tego, że dla mężczyzny najważniejsze w kobiecie jest to, jak bardzo ona wspiera, czy może się nim zaopiekować, zatroszczyć się o niego i pielęgnować go, zadowolić go, spełniać wszystkie jego zachcianki, a poza tym zaspokoić go seksem. Sytuacja jest jeszcze gorsza, jeśli chłopiec dorastał i wychowywał się bez ojca. W tym przypadku więź między synem a matką jest jeszcze silniejsza, co oznacza, że ​​chłopiec otrzymuje więcej troski i uwagi. Dla takiego mężczyzny, gdyby nie mógł oddzielić się od matki, w przyszłości kobieta będzie przez niego nieświadomie postrzegana albo jako matka, albo jako nic. Jednocześnie mężczyzna może być szefem dużej kompanii lub dowodzić całą armią, ale kiedy wróci do domu, jego wymagania wobec kobiety będą takie same: opieka, uwaga, opieka itp. W domu tacy mężczyźni stają się małymi chłopcami, którzy nic nie mogą i nic nie chcą. Ale nie należy ich obwiniać i ostro krytykować, faktem jest, że to nie jest wina mężczyzny, to jego problem. Oni, tacy mężczyźni, z reguły nawet nie zdają sobie sprawy z obecności tego problemu w swoim życiu, a jeśli kobieta zaczyna mu o tym opowiadać, to powoduje to tylko opór, agresję i bliskość. W życiu rodzinnym tacy mężczyźni są całkowicie lub prawie całkowicie podporządkowani kobiecie, są zależni nie tylko od jej opinii, ale także od nastroju. Na początku związku może się to nie pojawić - mężczyzna musi podbić kobietę. W tym okresie mężczyzna jest, że tak powiem, bardziej „męski”. Ale gdy tylko „zwyciężył” i związek wszedł w fazę stabilnych relacji, wówczas prawdziwa esencja zaczyna się objawiać ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. I te konsekwencje, jak pokazuje doświadczenie terapii rodzin, są takie same. To osłabienie zainteresowania kobietą, wzrost większej liczby wymagań mających na celu zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i komfortu. Mężczyzna zaczyna dystansować się od odpowiedzialności za prowadzenie domu, powierzając wszystko kobiecie, podczas gdy u mężczyzny następuje znaczny spadek zainteresowań seksualnych. Jeśli kobieta na początku jest zadowolona z roli najstarszej osoby w rodzinie, gorliwie przejmuje dowodzenie, niektórym nawet zasmakuje i przyzwyczaja się do tego, a szczególnie infantylni mężczyźni przyzwyczajają się do dowodzenia. Ale ostatecznie prowadzi to do wewnętrznego konfliktu psychologicznego. Istotą tego konfliktu u człowieka jest to, że jedna część jego osobowości (naturalna) „mówi”: bądź mężczyzną, mężczyzną, zdobywcą, a druga jego część (nabyta, ukształtowana) nie mniej głośno domaga się spokoju, komfortu , bezpieczeństwo, bezpieczeństwo..