Od autora: Nasuwa się logiczne i odwieczne pytanie: „Co robić?” Wykorzystaj swój strach zgodnie z jego przeznaczeniem - jako sygnał, jak czerwone światło na desce rozdzielczej. I wykorzystaj jego siłę nie do ucieczki, ale zainwestuj ją w działanie. Kiedy ty i ja zdecydujemy się podążać Naszą Ścieżką – drogą wzrostu i duchowego wznoszenia się, nieuchronnie spotkamy prawdziwego Cerbera – strach przed przekraczaniem granic. Kto zazdrośnie będzie dbał o to, abyśmy nie przekroczyli nałożonych na nas ograniczeń. Ale nie urodziliśmy się z tymi wąskimi granicami - środowisko, warunki naszego życia i tym podobne zostały nam narzucone. Przyszliśmy na ten świat promieniując pełnią naszego potencjału, który został w nas złożony przez Moc, która nam dała nam Życie. Każdy krok na Naszej Własnej Drodze jest krokiem w nieznane, ponieważ nazywa się to „naszym”, ponieważ nikt przed nami z niego nie korzystał. Tutaj czeka na nas Cerberus. Gdy tylko zbliżamy się do granic wyznaczonych przez nasz zwykły tryb życia, serce zaczyna nam gwałtownie bić, pocimy się, oczy robią się wielkie ze strachu, a nogi tylko czekają na okazję, by uciec „gdziekolwiek spojrzą”. Oto sztuczki naszego czujnego Cerbera. Często też się temu poddajemy i rezygnujemy z prób. „Mówienie” nie jest „łatwiejsze niż pokonanie strachu” – śpiewa Mad Heads. To prawda, ale kosztem takiej „prostoty” jest odrzucenie Twojej Drogi, najcenniejszej części Twojej Duszy. Inną drogą donikąd jest próba wepchnięcia swojego strachu dalej, głębiej, bo wtedy zamienia się on w nasz prawdziwy szef, działający w tajemnicy, kontrolujący nasze zachowania i pragnienia. Nasuwa się logiczne i odwieczne pytanie: „Co robić?”. Wykorzystaj swój strach zgodnie z jego przeznaczeniem - jako sygnał, jak czerwone światło na desce rozdzielczej. I wykorzystaj jego siłę nie do ucieczki, ale zainwestuj ją w działanie. Siłą swojego strachu możesz przenosić góry (mówię Ci z własnego doświadczenia :-)). usłyszy szczekanie Cerbera, zobaczy jego usta i wyłupiaste oczy, poczuje skórę jego oddechu. Miał nad nami władzę tak długo, bo nie wiedzieliśmy co to jest. Wiedza, którą zdobyliśmy, pozwala nam go okiełznać, zostać jego trenerem. Aby przy akompaniamencie jego troskliwego pomruku, DZIAŁAJ dalej... Miłego dnia wszystkim)© Ekaterina Kogut, 2017