Opór psychiczny w terapii jest naturalną częścią procesu zmiany. Jako psycholog często widzę, jak klienci opierają się zmianom, nawet jeśli przyszli po pomoc. Może to objawiać się w różnych postaciach. Przyjrzyjmy się, jak opór może objawiać się w terapii: - Zaprzeczenie: czasami zdarza się, że dana osoba kategorycznie nie przyznaje się do wpływu swoich problemów na swoje życie lub odrzuca pogląd, że zmiany są konieczne. Może to być mechanizm obronny, który pomaga uniknąć bolesnej pracy nad sobą - Intelektualizacja: Czasami klient może zaangażować się zewnętrznie w pracę i podchodzi do swoich problemów raczej analitycznie, omawiając je w kategoriach teorii i koncepcji. Ale w ten sposób może uniknąć głębokiego zaangażowania emocjonalnego, co komplikuje proces terapeutyczny. - Projekcja: gdy niektóre jego własne myśli, uczucia czy pragnienia są w pełni możliwe do przekazania klientowi, może on przenieść je na innych. Co może prowadzić do zniekształconego postrzegania relacji międzyludzkich i poczucia własnej wartości. - Racjonalizacja: czasami klient może oferować społecznie akceptowalne wyjaśnienia swojego zachowania, które ukrywają prawdziwe motywy. Zatem unikanie odpowiedzialności za swoje czyny - Bierny opór - może wyrażać się poprzez brak niezbędnych działań za zgodą zewnętrzną. Przejawia się na przykład poprzez nieodrabianie zadań domowych czy systematyczne spóźnianie się. Co może być wyrazem braku zgody na kierunek terapii lub niechęci do zmian - Agresja: Czasami klient może stać się agresywny w odpowiedzi na presję terapeutyczną lub gdy czuje się przygnębiony. Może to być reakcja obronna na zagrożenie dla poczucia własnej wartości lub tożsamości. Opór nie zawsze jest łatwy do rozpoznania, ale zrozumienie i zaakceptowanie go jest kluczem do skutecznej terapii. Należy pamiętać, że opór nie jest odmową leczenia, ale raczej sposobem na uchronienie się klienta przed bólem i strachem związanym ze zmianą. Jaka jest tego przyczyna? Po pierwsze, może to wynikać ze strachu zmiana. Nawet jeśli obecny stan jest bolesny lub niewygodny, jest znajomy, a perspektywa zmiany może wywołać strach przed nieznanym. Po drugie, opór może być reakcją obronną na bolesne wspomnienia lub uczucia. Podczas terapii klienci mogą skonfrontować się z emocjami lub wspomnieniami, które od dawna tłumili. Opór pomaga im uniknąć ponownego doświadczenia tego bólu. Opór może być również powiązany z wewnętrznymi konfliktami. Na przykład część osobowości może pragnąć zmiany, podczas gdy inna część obawia się utraty części swojej tożsamości w wyniku tych zmian. Dodatkowo opór może wynikać z braku zaufania do terapeuty lub procesu terapii. Jeśli klient nie czuje się bezpiecznie lub nie wierzy, że terapia może pomóc, może niechętnie uczestniczyć w procesie. Moją pracą jako psychologa jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni, w której klient może bez oceniania zgłębiać swoje lęki i wątpliwości. Wykorzystuję empatię i zrozumienie, aby pomóc klientom postrzegać opór nie jako przeszkodę, ale ważny sygnał, że zbliżamy się do czegoś znaczącego. Czasami opór może być związany z przeszłymi traumami lub nierozwiązanymi konfliktami. W takich przypadkach praca z oporem może otworzyć drzwi do głębokiego rozwoju osobistego i uzdrowienia. Dzięki przymierzu terapeutycznemu możemy stopniowo przepracować te trudne emocje i iść dalej. Pamiętaj, że każdy krok w kierunku zmiany jest sukcesem, nawet jeśli towarzyszy mu opór. A Twój terapeuta jest tutaj, aby Cię wspierać na każdym etapie Twojej podróży się.