Pojęcie „granicy” jest chyba znane każdemu. Przekraczają ją podczas podróży do innych krajów. Sprawdzają wizy i porównują zdjęcia z oryginałem. Pojęcie „granicy” w Gestalt jest znane mniej osobom, choć spotyka się je znacznie częściej niż z granicą państwa. Z definicji w Gestalt granica jest bardzo podobna do granicy państwowej – oddziela „ja” od "nie ja". A zrozumienie własnej granicy to umiejętność odróżnienia i oddzielenia „ja” od „nie ja”. Z fizycznego punktu widzenia wszystko jest jasne i proste: jest ciało i jego granica oraz jest granica „ja”. ” Potrafimy jasno i dokładnie określić, gdzie kończę, a zaczyna krzesło, na którym siedzę, gdzie jestem i gdzie zaczyna się klawiatura, której dotykam. Z psychologicznego punktu widzenia wszystko nie jest takie proste. W swojej pracy „Ego, głód i agresja” Perls wprowadza pojęcie kontaktu, stwierdzając, że każda żywa istota potrzebuje kontaktu z otoczeniem, aby zaspokoić swoje potrzeby fizjologiczne lub psychiczne. Po czym następuje odejście od środowiska i asymilacja nowych doświadczeń. Kontakt ma miejsce, gdy „ja” wchodzi w kontakt z otoczeniem. „Badanie funkcjonowania człowieka w jego środowisku to badanie tego, co dzieje się na styku – kontakcie pomiędzy jednostką a jej otoczeniem. To właśnie na tym styku granicznym zachodzą wszystkie zjawiska psychologiczne.” Nasze myśli, emocje, uczucia i działania są reakcjami na to, co dzieje się na granicy w punkcie interakcji pomiędzy jaźnią a środowiskiem. Z perspektywy Gestalt granica jest czymś więcej niż tylko granicą ciała. To są wszystkie nasze pomysły i opinie, wszystkie „powinnyśmy”, „powinnyśmy” i „nie powinniśmy”. Są to oczywiście dowolne punkty interakcji z otoczeniem i innymi ludźmi. Granica jest jednym z kluczowych pojęć w Gestalt. Granica to punkt interakcji między organizmem a środowiskiem w celu zaspokojenia potrzeby. Zobaczmy, jak to działa. Każdy człowiek ma wiele potrzeb: biologicznych i materialnych, społecznych i duchowych, etycznych, estetycznych i wielu innych. Aby zaspokoić rzeczywistą potrzebę, np. jedzenie, człowiek udaje się do sklepu, kupuje żywność, przygotowuje ją i konsumuje. I na chwilę ta potrzeba odsuwa się na bok, robiąc miejsce innej. Może być inny scenariusz satysfakcji: wyjście do kawiarni, zamówienie jedzenia i zjedzenie go lub zakup gotowego jedzenia, podgrzanie go i skonsumowanie. Mechanizm pozostaje tutaj ten sam – dotarcie do granicy siebie, interakcja z otoczeniem i asymilacja doświadczeń po zaspokojeniu potrzeby. Tutaj powiecie mi: „Gdzie szukać siebie? Co to ma wspólnego z jakąkolwiek granicą?” A odnalezienie siebie to odnalezienie swoich granic. Ich definicja i rozumienie. Poznanie siebie, rozpoznanie siebie i tego kim jestem. Na przykład: Czy lubisz ser? Który: twardy, miękki czy półtwardy? Słone czy świeże? Każda odpowiedź to kawałek granicy. Każda odpowiedź charakteryzuje Ciebie i Twoje preferencje. Wszystko, od ulubionego koloru po jedzenie, od tonu głosu po preferencje seksualne, od ulubionej pory roku po wybór pory snu. Wszystko to charakteryzuje Ciebie i Twoje granice. Dlaczego odnalezienie siebie i swoich granic jest tak ważne? To proste: każdy z nas ma to, co kocha i czego nie lubi. Kiedy wiemy, co dokładnie kochamy, żyjemy zgodnie z tym i naćpamy się, a kiedy nie wiemy, nie możemy otrzymać tego, co kochamy i cierpimy. W zamian przychodzą pomysły i myśli innych ludzi, zasady i oznaczenia, moralność i preferencje. I czujemy się jak bohaterka filmu „Uciekająca panna młoda”, która nie mogła się zdecydować, jak lubi gotowane jajka. Granica nie jest walką z opiniami innych ludzi, jest świadomością własnego. Zrozumienie, gdzie dokładnie jesteś, gdzie jest druga osoba i jej zdanie. Niestety często zdarza się, że od dzieciństwa ludzie nie potrafią rozróżnić swoich granic od swoich pragnień. Wtedy z pomocą przychodzi psychoterapeuta. W niektórych pracach dotyczących Gestaltu autorzy przedstawiają analogowe porównanie granicy i ludzkiej skóry. Chroni nas i pomaga nam łączyć się z innymi ludźmi. Wyjazd do granicy i interakcja z otoczeniem tak