Negatywny wpływ zasady macierzyńskiej może być tak silny, że staje się przeszkodą w realizacji duchowych aspiracji danej osoby. Sybill Birkhäuser-Oeri „Matka. Archetypowy obraz w bajce” Ostatnio często przychodzą do mnie klientki z prośbą o rozłąkę z mamą. Co więcej, może to brzmieć inaczej: „Pewnie coś jest ze mną nie tak, jak widzę, że telefon jest od mojej mamy, to mam ochotę rzucić telefon!” A po rozmowie jestem jak wyciśnięta cytryna – nie mogę nic zrobić. Dlaczego moja mama się mną opiekuje? - Pomóż mi zbudować granicę między mną a moją mamą, ale tak, aby moja mama nie poczuła się urażona i aby nasza relacja pozostała taka sama - Możesz mi pomóc upewnić się, że moja mama w końcu zrozumiała, że ​​jestem dorosła i przestałam się wtrącać w moje życie. Tak naprawdę niedojrzali 30-40-letni chłopcy i dziewczęta wciąż czekają i mają nadzieję, że ich mama w końcu się zmieni, doceni ją, zaakceptuje, wesprze i pozwoli. pozwól jej żyć swoim życiem, pozwól jej się nie zgadzać, bądź sobą. Lata mijają, ale matka wciąż się nie zmienia, a człowiek nie pamięta już, kim naprawdę jest, jakie są jego pragnienia i gdzie jest jego matka; i czy ma własne życie? Przecież zawsze starał się zadowolić matkę, spełnić jej oczekiwania i być tym, kim ona chciała. Dewaluujący i krytykujący głos matki już dawno przestał być zewnętrzny, rozbrzmiewa wewnątrz i nadal powoduje ból „Matka jest święta!” Wiele osób żyje pod tym hasłem i zabrania sobie odczuwać to, co czują, gdy ich matka nieustannie ich rani Ponownie . Czują złość i urazę, a następnie doświadczają poczucia winy i wstydu. Błędne koło. Dorosłe dzieci nadal biorą odpowiedzialność za uczucia swojej matki. „Mama rozpłakała się, gdy powiedziałam, że zrobię to po swojemu, czyli jestem złą córką” – zdanie jednej z moich klientek. Ja sama żyję pod tym hasłem od wielu lat i wiem z pierwszej ręki, co to jest. Co my, niekochani, niedoceniani, czekający i mający nadzieję, powinniśmy przestać czekać i mieć nadzieję, a zacząć działać! Przede wszystkim zaakceptuj fakt, że mama się nie zmieni, niezależnie od tego, co zrobimy i jak bardzo będziemy się starać. Żyj nie po to, żeby coś udowodnić swojej matce lub żeby ją zadowolić, ale żeby cieszyć się życiem. Na koniec zwróć się twarzą do siebie i wsłuchaj się w swoje ciało, emocje, pragnienia. Zobacz w sobie wszystkie te uczucia, które wcześniej były stłumione, i pozwól im istnieć, nie osądzając się za to. Naucz się oddzielać pragnienia swojej matki od własnych i ostatecznie przekaż jej odpowiedzialność za uczucia swojej matki. Postrzegaj swoją matkę jako prawdziwą kobietę, taką jaką jest, i buduj z nią relację, a nie z „idealną świętą matką”. lub „straszną pożerającą matkę”. Mama ma swoje słabości, swoje sposoby zachowania, wiele z nich miało na Ciebie destrukcyjny wpływ, a Ty, jako dorosła osoba, masz pełne prawo zachowywać się inaczej i żyć inaczej. Mama ma prawo jakoś na to zareagować. Jeśli jest zainteresowana dalszą komunikacją z tobą, to prędzej czy później będzie zmuszona zaakceptować fakt twojej odrębności, izolacji od niej.