Od autora: Tylko to, co się wydarzyło, jest prawdziwe, reszta to fantazja. Często wybieramy. Czasem jest to wybór fatalny, czasem ważny, a czasem zupełnie nieistotny. Kto wie, czasem mała rzecz może zmienić Twoje przeznaczenie. Bruce Willis się jąkał, postanowił się tego pozbyć i zapisał się do szkolnego teatru. Ten skromny wybór radykalnie odmienił jego życie, czyniąc go później światową gwiazdą. Dokonanie wyboru nie jest łatwe. Korzystają z tego reklamodawcy i marketerzy, pomagając w realizacji tego celu i zarabiając na tym. W świecie konsumpcji nie ma już ani jednej grupy produktów, towarów i usług, których reklama nie ułatwiłaby wyboru, a zarazem portfela. Za wszystko trzeba płacić, a my za tę pomoc płacimy, coraz bardziej ograniczając naszą możliwość wyboru. Ale nie mówimy o sferze konsumpcji. Wyobraź sobie, że masz kilka możliwości poważnego wyboru: zawód, partnera i naprawdę chcesz dokonać najlepszego. Ale jak? To, co wydaje się teraz, może później nie być już takie dobre, a jeśli nadal zajdą nieprzewidziane okoliczności... Wiadomo, że nasz mózg nie jest w stanie uwzględnić wszystkich konsekwencji naszych wyborów. Ale jest wiele rzeczy, które można wziąć pod uwagę. Czy w procesie tym bierze udział tylko intelekt? W sytuacjach, w których potrzebna jest logika i wiedza, np. przy zadaniu matematycznym, tak. Można to raczej nazwać rozwiązaniem. Ale teraz dziewczyna jest zdezorientowana w związku, próbując wybierać między dwoma mężczyznami. Oboje są gotowi być z nią, a ona stara się analizować zalety i wady każdego z nich. Robi to wyłącznie rozumem, racjonalnie. Nic dobrego z tego nie wynika, bo oprócz umysłu muszą w tym uczestniczyć emocje, dusza i ciało. Jeśli wsłuchasz się w wszystkie sygnały płynące ze swojego ciała, wybór nie będzie trudny, niekoniecznie między dwoma. Jednak nawet umiejętność słyszenia siebie nie zawsze pozwala na łatwy wybór. Istnieją również wewnętrzne sprzeczności, chcesz jednocześnie tego i tamtego, nie jest jasne, które z twoich przejawów preferować. Jeśli spojrzymy na motywy wyboru, często są one poparte sugestiami znaczących osób i stereotypy. A za tym wszystkim kryje się strach społeczny. Czasem nie jest jasne, czyj to wybór; dana osoba gubi się w stercie różnych introjektów. Przekonania, krąg społeczny i wychowanie kształtują wzorce zachowań. Na pewnym etapie wszystko to staje się potężną siłą. Ego, usuwając próby reakcji organizmu, podporządkowuje je sobie. Całe życie jest walką. Przezwyciężenie kończy się sukcesem, aż pewnego dnia następuje dziwny, absurdalny wybór, niewytłumaczalny dla zdrowego rozsądku niemal doskonałego umysłu. Zmęczony, przepracowany, coś w systemie uległo awarii. A może wręcz przeciwnie, wbrew logice, ale dzięki impulsowi płynącemu z podświadomości jest to przełom. W końcu wybór jest trudny nie tyle sam w sobie, ile z powodu utraty tego, co jest w drugim opcja. To paradoks: jeszcze tego nie mamy, ale już jesteśmy zdenerwowani, że to się nie stanie. Jeśli nawet potencjalnie nie ma nic do stracenia, wybór jest prosty. I tu warto byłoby pogodzić się z faktem, że ogromu nie da się ogarnąć. Cóż, czasami strata zamienia się w zysk. Neuropsycholodzy mówią, że dokonujemy wyboru, zanim zdajemy sobie z tego sprawę, świadomie lub nie, ale jest to nasz wybór. Robimy to na każdych warunkach. A jest ich mnóstwo. Oprócz zewnętrznych, bezpośrednio związanych z zadaniem, istnieje wiele wewnętrznych, związanych z podmiotem podejmującym decyzję. Najlepszym rezultatem może być strach, wstyd i poczucie winy. Opuszczenie współzależnego związku. To oczywiste, bo uzależnienie trzyma w napięciu, nie pozwala poczuć swojej autentyczności, odczuć radości wolności i wielu innych korzyści, których lista będzie życiodajnym balsamem na zranioną duszę klienta dręczonego przez uzależnienie. Ale, o dziwo, mu to nie wychodzi, nie jest gotowy opuścić swojego oprawcy i, o zgrozo, twierdzi, że go kocha. Tak, to nie miłość – przekonuje psycholog, to uzależnienie. Tak, klient się zgadza, ale... Zwykła gra, w którą grają ludzie: „Tak, ale…”. Trzeba wziąć odpowiedzialność za swoje życie w swoje ręce – nalega psycholog. Tak, klient wyraża zgodę,.