Czytając informacje na temat leczenia osób uzależnionych chemicznie, pojawia się wzmianka o „programie 12 kroków rehabilitacji osób uzależnionych” . Ponadto klienci, których główną chorobą jest uzależnienie chemiczne, zwracają się do nas jako do specjalistów. Lub ta patologia łączy się z innym problemem patopsychologicznym i psychosomatycznym (nerwica, choroby skóry itp.). A z moich zawodowych obserwacji wynika, że ​​psychologowie nie zawsze prawidłowo oceniają swoje możliwości w udzielaniu pomocy psychologicznej i popełniają następujące błędy: 1) Błędna diagnoza uzależnienia chemicznego, a właściwie „niediagnozowanie go”. I odpowiednio, nieudane próby zapewnienia pomocy psychologicznej lub psychoterapeutycznej jedynie w kierunku współistniejącej patologii (leczenie nerwicy, rozwiązywanie osobistych problemów psychologicznych, problemów w relacjach itp.). W wyniku wieloletniej praktyki psychoterapeuty ustaliłem dla siebie następujący aksjomat: „Nie ma sensu zajmować się jakimkolwiek problemem psychologicznym lub społecznym danej osoby, nie rozwiązując jej problemu uzależnienia chemicznego, jeśli taki występuje!” Aby prawidłowo zdiagnozować uzależnienie chemiczne klienta, można skorzystać z informacji przedstawionych na mojej stronie www.narcohelp.com2) Nawet jeśli specjalista jest prawidłowo zorientowany w diagnozowaniu uzależnienia chemicznego klienta, z reguły stara się rozwiązać ten problem wyłącznie za pomocą metody psychologiczne (psychoterapia racjonalna, terapia gelstatt, psychosynteza, psychoanaliza według Freuda, Junga, Adlera, hipnoza itp.). Moim zdaniem wszystkie te metody można stosować w psychoterapii uzależnień chemicznych jedynie na określonych etapach rehabilitacji, a nie jako samodzielne metody leczenia uzależnień chemicznych! Dlatego zalecam, aby klientów uzależnionych od substancji chemicznych kierować do specjalistów, którzy profesjonalnie leczą taką patologię (najlepiej do specjalistów, którzy pracują według „programu 12 kroków”). Nie bądź chciwy! Lub naucz się pracować z tym programem samodzielnie, zarówno indywidualnie, jak i z grupą klientów. 3) Negatywny stosunek do programu 12 kroków wynikający z ambicji i nieznajomości tego programu. Moim zdaniem takie podejście do tego programu wynika z faktu, że klienci mogą wyzdrowieć z uzależnienia chemicznego i innych rodzajów uzależnień bez udziału specjalisty! Klienci mogą zdrowieć w ramach tego programu w ramach wspólnot wzajemnej pomocy: „Anonimowi Alkoholicy”, „Anonimowi Narkomani”, „Anonimowi Hazardziści”, wspólnota współuzależnionych itp. W związku z powyższym uważam za konieczne krótkie zapoznanie się z zainteresowanymi specjalistami z koncepcyjną istotą „12” kroków programu.” Faktem jest, że uzależnienie chemiczne, jak każde inne uzależnienie (uzależnienie od hazardu, uzależnienie od jedzenia, uzależnienie od komputera itp.) prowadzi człowieka do następujących problemów: a) Do problemów w sfera społeczna, tj. . pojawiają się problemy w relacjach w rodzinie (skargi, konflikty, wyobcowanie), ze społeczeństwem (naruszanie prawa, zachowania protestacyjne), b) Problemy w stanie psychicznym i psychicznym człowieka, powstaje narkomania, tj. osoba pragnie złagodzić negatywny stres emocjonalny za pomocą leku. W procesie zażywania substancji chemicznej u osoby uzależnionej kumulują się problemy psychiczne, które z kolei potęgują negatywne uczucia (wstyd, poczucie winy, uraza). Próbując uciec od tych negatywnych uczuć, osoba uzależniona zażywa chemikalia lub coś innego (komputer, jedzenie, seks). W ten sposób człowiek wpada w „błędne koło”. c) Osoba uzależniona zawsze ma problemy w sferze duchowej. Osoba uzależniona zaczyna widzieć swoje szczęście w zaspokajaniu potrzeb swojego materialnego ciała, co często kończy się dla człowieka katastrofalnie (powstanie depresji, rozczarowanie itp.). Dodatkowo taka osoba będzie doświadczać problemów ze światem zewnętrznym, tzw)