Przejawy perfekcjonizmu to bardzo indywidualna historia. Każdemu zdarza się to na swój sposób, ale nadal jest coś wspólnego: 1) Pragnienie bycia idealnym lub bezbłędnym we wszystkim 2) Ostatecznie jest to przeszkoda w spełnionym życiu. Nikt żywy nie może brać udziału w tym wyścigu w nieskończoność, nie zatracając się. Istota perfekcjonizmu polega na tym, że człowiek stawia sobie (i/lub innym) zbyt wysokie wymagania i wierzy, że powinien osiągnąć swoje cele z łatwością, nie popełniając błędów i nie posiadając żadnych niedociągnięć. Nadmierne wymagania: głównym z nich jest nieskazitelność. To normalne, a nawet przydatne, mieć wysokie standardy i starać się dobrze wykonywać swoją pracę. Zdrowo jest dążyć do sukcesu i sukcesu, ale czasami pozwól sobie na potknięcie się i znoszenie niedociągnięć. Ale perfekcjonista nie pozwala sobie na prawo do popełnienia błędu i może być w sposób nieuzasadniony okrutny wobec siebie i innych, jeśli został popełniony. Co w tym złego? Cierpienie. Pojedynczy błąd może sprawić, że perfekcjonista poczuje się jak kompletna porażka. Z reguły osoby o takim sposobie myślenia skupiają się na negatywach i nie dają sobie możliwości uczenia się na błędach: w końcu po prostu nie widzą lub nie chcą widzieć potencjalnie pozytywnych stron niedoskonałości. Rzeczywistość konfrontuje tych, którzy oczekują doskonałości, z nieuniknionym rozczarowaniem. Poczucie własnej wartości opiera się na osiągnięciach. To sprawia, że ​​perfekcjoniści są niestabilni, ponieważ błędów nie da się uniknąć i trudno się po nich naprawić. Każdą porażkę można uznać za porażkę. Wydaje się, że perfekcjoniści próbują zapracować na prawo do bycia tutaj tylko ciężką pracą, eliminując wszelkie błędy i wady. Strach. Perfekcjoniści boją się kogoś rozczarować i pokazać swoje słabości, boją się oceny. Przejawy perfekcjonizmu Jak pisałem powyżej, mogą być różne. Zwyczajowo wyróżnia się następujące elementy (model Hewitta-Fletta): 1) W stosunku do siebie pokładane jest oczekiwanie doskonałości. Osoba stawia sobie nierealistycznie wysokie wymagania. 2) Oczekiwania doskonałości są stawiane innym. W tym przypadku istnieją nierealistyczne oczekiwania od innych. Człowiek wyszukuje winy u innych, krytykuje ich, oskarża. Rozczarowuje, gdy ktoś nie spełnia jego oczekiwań. 3) Osoba wierzy, że to społeczeństwo stawia wymagania, których nie da się spełnić. Oczywiście perfekcjonizm może dotyczyć niemal każdej dziedziny życia. Przejawy perfekcjonizmu i obszary nim dotknięte można ze sobą dowolnie łączyć i wyrażać w różnym stopniu. Perfekcjonizm jest źródłem wielkiego stresu. Na szczęście można z tym pracować i ograniczać jego wpływ na życie poprzez krótkotrwałą terapię, a długoterminowa praca pozwala zrozumieć przyczyny tego zjawiska. Zapisz się na konsultację: telegram - @korver_psy (lub +7 920 131-34-21) e-mail - [email chroniony]