Problem manipulacji dotyczy osób dążących do samorealizacji zawodowej. Jeżeli pracownik regularnie daje się nabrać na sztuczki manipulatorów, zostaje wciągnięty w ich korporacyjne zabawy. Takiemu pracownikowi trudniej jest osiągnąć swoje cele zawodowe, ponieważ pod wpływem manipulacji postępuje zgodnie z instrukcjami czyjejś woli. Czym jest manipulacja. Jest to sytuacja, gdy manipulator nie wyraża otwarcie swojego celu, ale na różne sposoby popycha inną osobę do osiągnięcia własnych celów manipulatora. W pracy (w biurze, na produkcji) manipulacja może pochodzić zarówno od innych zwykłych pracowników, jak i od kierownika. Jeśli chodzi o manipulacje ze strony pracowników, przypomniał mi się przypadek (spotkałem się w podręczniku zarządzania konfliktami), kiedy pewien towarzysz, nazwijmy go Pietrow, pracował w firmie od samego początku i utrzymywał przyjazne stosunki z dyrektorem, w wyniku czego Pietrow awansował na stanowisko zastępcy szefa wydziału. A wszystkie zadania, które kierownik działu specjalnie mu zlecił, delegował pracownikom działu. Pracownicy rozumieli, że te zadania nie dotyczą ich funkcji i wielokrotnie skarżyli się na to kierownikowi działu. Petrov przypisywał sobie zadania wykonane przez pracowników, publikując je w raporcie dla dyrektora. W efekcie znacząco spadła produktywność działu, a wzrosło niezadowolenie pracowników działu z aktualnej sytuacji. Petrov również odmówił udziału w zaawansowanych szkoleniach.... Oto ciekawy przypadek. Co byś zrobił w takiej sytuacji? - będąc na stanowisku pracownika działu - będąc na stanowisku kierownika działu? pozycja reżysera? W manipulacji należy podkreślić: 1) co manipulator chce zaspokoić potrzebę 2) co uniemożliwia mu zaspokojenie tej potrzeby i otwarte deklarowanie celu 3) i oczywiście w jaki sposób? zaspokoić potrzebę? Cóż, albo zmniejszyć wartość potrzeby. Jeśli chodzi o towarzysza Pietrowa, mogę założyć, że jego potrzebą jest mniej pracować. Jednocześnie najprawdopodobniej maskuje swoją samoocenę postawą: „Jestem doskonałym organizatorem i umiejętnie deleguję zadania podwładnym”. Choć jego bezpośredni przełożony wyraźnie wskazuje, że zadania kierowane są bezpośrednio do niego, to już czuję, jak się we mnie gotuje, gdy myślę o Petrovie – do cholery, co za drań! Wydaje się jednak, że jest to wpływ postaw pokolenia X. A właściwie chęć „pracowania mniej, zdobywania więcej” – jak ci się podoba? Czy to nie jest normalne? Ale Pietrow porzucił swój rozwój – tutaj płynnie przechodzimy do drugiego pytania: „Co uniemożliwia Pietrowowi zaspokojenie jego potrzeby poprzez otwarte wyrażanie jej?” A niechęć do rozwoju zawodowego i wzięcia za to odpowiedzialności jego rozwój. Trudno powiedzieć, jakie były przyczyny niechęci w rozpatrywanej sprawie. bardzo często niechęć do rozwoju wynika z lęku przed oceną. Strach ten powstaje w dzieciństwie w wyniku ciągłych negatywnych wypowiedzi rodziców kierowanych do dziecka. Dlatego Pietrow może w końcu uciec się do manipulacji (jest to hipoteza). Aby zrealizować swoją potrzebę, Pietrow mógł wziąć na siebie odpowiedzialność za swoją niechęć do rozwoju i rozwoju zawodowego (rozwój to nie to samo, co wzrost). Zestaw technik i sytuacji manipulacyjnych jest bardzo, bardzo obszerny, ale istnieją pewne ogólne, uniwersalne zasady co pomoże oprzeć się manipulacji, zarówno ze strony pracowników zewnętrznych, jak i ze strony menedżera. Jeśli człowiek przestanie ulegać manipulacji, przestaje być bronią w niepowołanych rękach. Odzyskuje zdolność stawiania sobie własnych celów – oczywiście w ramach współpracy z firmą, dla której pracuje. Model spiralnej dynamiki rozwoju Graya jest pod tym względem bardzo interesujący! Tak naprawdę w takim stwierdzeniu „pracuj mniej, zarabiaj więcej” nie ma nic nadprzyrodzonego, idealistycznego ani błędnego (moim zdaniem jednocześnie nierozwiązanego konfliktu). na tym poziomie może prowadzić do histerycznej postaci konfliktu neurotycznego spowodowanego konfliktem