Od autora: Przedstawiam moje refleksyjne przemyślenia na temat ścieżki życiowej człowieka i pokus, które na nim czekają. Przedstawione pomysły nie mają charakteru naukowego ani możliwego do udowodnienia. Są to raczej moje pomysły, oparte na moich osobistych i zawodowych doświadczeniach, przedstawione w formie metaforycznej. Jestem otwarty na dyskusję na zaproponowany temat. Artykuł jest kontynuacją poprzedniego artykułu Pułapki uzależnienia Kontynuacja poprzedniego artykułu I to wcale nie ma znaczenia Dlaczego umierasz, Przecież jest o wiele ważniejsze Dlaczego urodził się A. Baszłaczow Czy powinien leżeć jak kamień. czy płonąć jak gwiazda? V. Tsoi Pułapkami życia nazywam te przynęty i pokusy na ścieżce życia człowieka, które odrywają go od jego ścieżki i odwodzą od niego samego. W poprzednim artykule omawialiśmy pułapki uzależnienia. Będę kontynuował... Pułapki narcystyczne kojarzą się z potrzebą pozytywnej oceny. Przejawiają się one w tworzeniu i utrzymywaniu idealnego obrazu siebie. Dla osób skłonnych do wpadania w pułapki narcystyczne charakterystyczna będzie tożsamość warunkowa, czyli , czyli tożsamość-jeśli: „Będę kochany, jeśli…” Więcej na ten temat pisałem tutaj: https://www.b17.ru/article/25357/ i tutaj: https:// www.b17.ru/article/27775/ Wiodące uczucia - wstyd, poczucie winy, co. Jeśli nie odpowiadasz wizerunkowi Ja, nie pasujesz. Dług Całe życie takiej osoby wiąże się z testowaniem tej zgodności: „Czy nadaję się – czy się nie nadaję?”, „Czy nadaję się – czy się nie nadaję?” Nieustannie ma potrzebę dobrze wyglądać w oczach Innego, otrzymywać od niego uznanie. Aby to zrobić, trzeba cały czas mieć się na baczności, monitorować reakcję innych: Co powiedzą, pomyślą, jak ocenią. W odróżnieniu od opisanych powyżej osób, które wpadły w pułapkę uzależnienia, w tym przypadku wrażenia powstaje autonomia i wolność. Jednak pomimo pozornej autonomii i niezależności tych osób, po bliższym przyjrzeniu się można zauważyć, że ich wyborami na ścieżce życia sterują Inni, starannie zamaskowani, którzy stali się jednocześnie nieświadomą częścią ich Ja traci się możliwość prawdziwego samorządu. Jak pięknie ujął to metaforycznie jeden z moich klientów: „Jesteś jak samolot sterowany z ziemi”. Osoby wpadające w narcystyczne pułapki, w odróżnieniu od osób uzależnionych, charakteryzują się aktywną pozycją życiową: „Sam sobie poradzę”. Są zdolni do samodzielnego wysiłku i nastawieni na osiągnięcia. Brakuje im jednak wrażliwości na Ja, przez co ich działanie charakteryzuje się produktywnością oderwaną od Ja (orientacja na rezultaty, osiągnięcia). Podsycanym działaniem jest lęk, za którym kryje się wstyd przed nieadekwatnością i strach przed odrzuceniem. W formie to działanie reprezentuje tę samą zależność. I tu także spotykamy się z zasadniczym brakiem nasycenia przedmiotem. Niemożliwe staje się dla niego zbudowanie otwartej relacji z obiektem swojej pasji. Jakakolwiek będzie aktywność narcyza – pieniądze, sława, osiągnięcia – nie może on przestać. W obliczu niemożności otrzymania czystej miłości od bliskich, narcyz próbuje to zrekompensować surogatami. Jednak zastępcza miłość nie jest w stanie nasycić narcyza, daje jedynie chwilowe uczucie sytości i jest on zmuszony raz po raz próbować wypełnić narcystyczną otchłań żołądka. Okresowo narcyzi popadają w inną polaryzację - depresyjną następujące refleksyjne doświadczenia: „Wydaje się, że według standardów społecznych życie jest sukcesem, wszystko jest jak ludzie. Czy po prostu czegoś w życiu brakuje? Smakować czy co? Ona jest trochę mdła...” Ale te doświadczenia to tylko zwiastuny burzy, z którą narcyzi skutecznie sobie radzą, angażując się w swoją zwyczajową pogoń za osiągnięciami i odpychając spotkanie ze swoim prawdziwym ja. Rodzaje narcystycznych pułapek (najbardziej typowe). : FamePieniądzeSexImageOsiągnięciaKarieraChciałbym osobno powiedzieć o jeszcze jednej, dość wyrafinowanej pułapce narcystycznej - pułapce rozwoju osobistego. Na pierwszy rzut oka motywy osoby dążącej do rozwoju osobistego powodująszacunek. Ale często, jeśli przyjrzysz się bliżej, zobaczysz to samo motto narcyza: „Szybciej, wyżej, silniej”. Jedyna różnica polega na tym, że przedmiotem ulepszeń i ulepszeń staje się tutaj osobowość danej osoby lub jej ciało. I tu, po głębszym zbadaniu, można odkryć lęk jako motywator działania narcyza, za którym kryje się strach „Nie kochają mnie tak”. Ja i Inny też są tu niezwykle potrzebni, bo np opisany wcześniej typ osoby z pułapkami uzależnienia od związków. Ale jeśli od Innego wymagana jest bezwarunkowa miłość, to tutaj potrzebna jest akceptacja, potwierdzenie własnej Jaźni od Innego. Potwierdzenie znaczenia, ważności, wartości: „Jesteś wielki!”. Całe życie człowieka złapanego w narcystyczną pułapkę poświęcone jest poszukiwaniu tej akceptacji. Znaczenie staje się tutaj nie tyle sama czynność, ile możliwość otrzymania za nią pochwały. Jednym ze współczesnych przykładów obsesyjnego potwierdzania swojego idealnego Ja przez Innych jest zjawisko selfie – kolejny wymysł narcyza próbującego wzmocnić swoją kruchą tożsamość, niewrażliwego na swoje prawdziwe Ja, niezdolnego w konsekwencji polegać na swoim obrazie Ja z tego powodu istnieje obsesyjne pragnienie otrzymywania refleksji-potwierdzeń od Innych, niezależnie od stopnia ich referencji i tymczasowego „nakarmienia swojego głodnego siebie w celu uznania”. otrzymać warunkową miłość od Innego i nie ma już już energii na budowanie kontaktu ze światem ze sobą. Rodzaje próśb o terapię: Prośby o terapię możliwe są w następujących formach: 1. O możliwość stania się jeszcze „Szybszym, wyższym, silniejszym…” (faza produktywna);2. Za potrzebę wyjścia z narcystycznej dziury. (Faza depresyjna). REFLEKSJE TERAPEUTYCZNE Wszystkie opisane powyżej pułapki uzupełniają wewnętrzne deficyty Ja, rezonują z nimi, zbliżają się do nich „jak klucz do zamka”. Osoba z pewnym wewnętrznym deficytem osobistym jest w stanie gotowości, nastrojona na pewną pułapkę. Uczucia podtrzymujące sytuację życiową w pułapkach: strach, wstyd, poczucie winy, dług. Skutkiem pułapki życia jest śmierć psychiczna - forma życia (fizyczna), w której człowiek traci wrażliwość na swoje Ja, na swoją duszę. Osoby wpadające w narcystyczne pułapki charakteryzują się głębokimi kryzysami tożsamości pod koniec życia, kiedy oszukiwanie samego siebie staje się coraz trudniejsze. Tutaj człowiek staje twarzą w twarz z najbardziej bezwzględnym i nieubłaganym wrogiem - czasem. Doświadczenia przemijania życia, jego skończoności, niemożności podjęcia kolejnej próby przeżycia życia, aktualizują w człowieku pytania o sens życia (dlaczego? po co?) i dają mu szansę na spotkanie prawdziwego siebie i możliwość wyjścia z pułapki życia. Dla mnie osobiście w pewnym momencie życia bardzo dotkliwe stały się następujące doświadczenia: „Na co ja teraz poświęcam czas, bo to jest czas mojego życia”. Kolejną okazją do przerwania automatyzmu swojego życia, choć może to zabrzmieć dziwnie, jest choroba. Choroba to wydarzenie w życiu, które może zmienić jego bieg, sprawić, że człowiek na nowo spojrzy na swoje życie, jego sens i siebie. W obliczu poważnej choroby człowiek ma szansę zrealizować swój fałszywy scenariusz życiowy, który doprowadził do śmierci psychicznej. Tak więc strach przed śmiercią może stać się silniejszy niż strach przed życiem i popchnie osobę do wybrania życia. Pierwszym krokiem w przezwyciężaniu pułapek życia jest świadomość: „Coś jest nie tak w moim życiu” (etap świadomości). . Kolejne kroki to przyjęcie odpowiedzialności i uświadomienie sobie swojego wkładu w obecną sytuację: „Robię coś złego w swoim życiu” (etap akceptacji) i próba zmiany czegoś w swoim życiu: „Muszę coś zmienić w swoim życiu!” (etap eksperymentu, działanie). Aby to osiągnąć, nie zawsze konieczne jest wprowadzanie drastycznych zmian w swoim życiu. Czasami można to zrobić w ramach istniejącego formatu. I oczywiście jest to o wiele bardziej efektywne