Od autora: Uzdrawiająca moc metafory w pracy z psychologiem Uzdrawiająca moc metafory Jako arteterapeuta zwróciła się do mnie osoba zajmująca się zawodem pomagania okazał się zawodowo nieodebrany. Z tego powodu jego poczucie własnej wartości spadło, popadł w depresję. Metaforycznie opisał swoją sytuację jako „wysychające źródło w zarośniętym lesie”. Bardzo chciałam znów być „potężnym źródłem z leczniczą wodą, do którego prowadziłaby niezarośnięta ścieżka”. Wspólnie z klientem powstała medytacyjna bajka. Stara metafora została przekształcona w nową, akceptowalną. Zawierały wydarzenia, które musiały się wydarzyć, aby sytuacja się zmieniła, a efekt końcowy był nie tylko satysfakcjonujący, ale był „balsamem dla duszy”. Bajka „Wiosna uzdrawiająca”. w trzydziestym stanie, gdzie zawsze świeci słońce, a deszcz to tylko „grzyb”, żyli ludzie, którzy byli pracoholikami. Pracowali nieustannie i nie zauważyli, że wokół było tyle ciekawych rzeczy: cudowna, bajeczna przyroda, magiczne odmładzające jezioro, wodospad długowieczności i źródło mądrości i pragnień z uzdrawiającą wodą. Nawet nie zauważyli ludzi, obok których mieszkali. Jednocześnie nadal zakładali rodziny, wychowali dzieci i nie zauważyli, jak przeleciało obok nich niesamowite życie, w którym jest miejsce na szczęśliwe relacje i radość. Od monotonnego życia, w którym najważniejsza była chęć przetrwania i wyżywienia, ich serca stały się zimne. Kiedy było im źle i smutno na sercu, zamykali się w sobie i nie prosili nikogo o pomoc. Oczywiście wszystkie chciały być kochane, wychowywać szczęśliwe dzieci, zdrowe, radosne relacje. Oni oczywiście słyszeli, że niektórzy ludzie wiedzą, jak marzyć, pragnąć i osiągać cele. A nawet niektórzy wiedzieli, że w kraju, w którym mieszkają, istnieje „źródło pragnień”. Ale nie mieli czasu do niego podejść, a ścieżkę do źródła zarosła wysoka trawa... (klient pisze dalej bajkę)...Mimo to źródło nie wyschło, było „ żyje”, a woda powoli zaczęła wypływać z ziemi. Znajdująca się w niej woda wciąż była magiczna, dodawała sił zagubionym w lesie podróżnikom, a samo źródło spełniało życzenia ludzi, którzy naprawdę chcieli być szczęśliwi w swoich rodzinach. Pili „żywą” wodę ze źródła i patrzyli na świat innymi oczami. Nagle zdali sobie sprawę, że żyją w „zimnym” związku, że dzieci dorastają same, a życie mija bez radości. Po wypiciu „żywej” wody powrócili do życia, z radością przytulili swoich bliskich, zainteresowali się życiem swoich dzieci i zyskali siłę do kochania. I dzięki tym cudownym zmianom „źródło pragnień” napełniło się potężną energią i wytrysnęło z ziemi tak mocno, że było je widać z daleka. Gdy mały chłopiec zabłądził w lesie, szukał zagubionego kotka . Chłopiec czuł się bardzo samotny w rodzinie, bo... jego rodzice dużo pracowali i nie interesowało ich, co dzieje się w życiu ich syna. A jedynym, który go rozumiał, był puszysty, miły kotek. Chłopiec błąkał się po lesie, było gorąco i bardzo chciał. Nagle natknął się na małe źródło, którego woda była chłodna i przejrzysta jak łza. Pochylił się, aby napić się wody, gdy usłyszał żałosne miauczenie małego kotka. Zachwycony chłopiec wziął kociaka na ręce, napił się wody ze źródła i złożył życzenie: „Oby tylko jego rodzice zawsze byli tak szczęśliwi, gdy wraca do domu!” Kiedy chłopiec i kociak wrócili do domu, rodzice nagle nagle chcieli przytulić syna, pocałować go, po raz pierwszy zapytali: Jak minął dzień, co było ciekawego? Chłopiec powiedział im, że znalazł zagubionego kotka w lesie, niedaleko zarośniętego źródła, w którym woda była niezwykle smaczna! Rodzice bardzo chcieli spróbować pysznej wody ze źródła, więc wzięli wiaderka i poszli do lasu. Z trudem odnajdując drogę, ludzie pili i czerpali wodę ze źródła. A kiedy odpoczywali przy źródle, nagle zauważyli, jak piękny był las, jak głośno śpiewały ptaki, jak zielona była trawa i jak cicho szemrała woda na wiosnę. Powrót do domu, rodzice197312