Ostatnim razem, gdy przyglądaliśmy się pozabezpiecznym typom przywiązania - lękowo-ambiwalentnemu i unikającemu. Wielu z Was zauważyło, że oznaki obu typów mogą współistnieć u jednej osoby, ktoś zauważył, że mają one w sobie odmienne postrzeganie relacji i samoświadomości. I to jest naturalne, możemy łączyć różne postawy i pomysły na temat relacji oraz stosować różne strategie. Jednak ich zrozumienie daje nam możliwość zrozumienia, w jaki sposób budujemy cykl, rodzaj scenariusza konfliktu w relacji z partnerem. W cyklu są tylko dwie role – prześladowca i unikający. Próbuje się krzyknąć, wyjaśnić, uzyskać odpowiedź, osiągnąć to, czego chce. I w tej chwili nie do zniesienia jest dla niego bycie ze swoimi uczuciami, chce uzyskać odpowiedź. Drugi próbuje zdystansować się, załagodzić konflikt, powiedzieć, że wszystko jest zbyt przesadzone i mało znaczące, lub ignoruje partnera - a ta chęć wycofania się, zamknięcia, oddalenia bardzo doprowadza prześladowcę do wściekłości, staje się jeszcze bardziej zły i ściga; nawet więcej. Co więcej, moja praktyka pokazuje, że partnerzy czasami zmieniają role lub trzymają się określonej roli w zależności od tematu konfliktu, np. gdy ten, który zwykle dystansuje się w konfliktach na temat dochodów, wdaje się w sprzeczkę o problemy seksualne . Kiedy zaczniemy rozumieć i śledzić, co zwykle robimy w konflikcie, jakie momenty wyzwalają, stanie się możliwe, że następnym razem zrobimy to inaczej. Np. gdy partner zaczyna się wycofywać, idzie do innego pokoju, np. nie goń go, nie podążaj za nim, ale zostaw go w tym miejscu samego, ustalając, po jakim czasie będziesz mógł znowu rozmawiać. Albo zrozum swoją potrzebę odejścia, zdystansuj się, nie zostawiaj żony w histerii, ale kontynuuj z nią rozmowę. Może istnieć ogromna liczba opcji takich nowych działań. Nawet powiedzenie partnerowi: „słuchaj, znów wracamy do tego cyklu” może zatrzymać rozwijający się konflikt i dać każdemu możliwość zrobienia sobie przerwy i przemyślenia tego, co się dzieje. Kiedy po raz kolejny pojawi się chęć zmiany partnera, powiedzenia mu, że jest „nie taki, jak trzeba”, aby udowodnić, że masz rację, zwróć się do siebie – co się z tobą dzieje na głębokim poziomie? Co kryje się za Twoją złością lub irytacją? Może tak właśnie objawia się trauma przywiązania z przeszłości? (Z relacji rodzic-dziecko lub z przeszłości) Jakie obawy pojawiają się, gdy partner reaguje w ten sposób? Kiedy czujesz się w ten sposób, jak siebie widzisz? Czego najbardziej potrzebujesz, kiedy się tak czujesz? Porozmawiaj o tym ze swoim partnerem. Tak, może to być bardzo przerażające, niezwykłe, ponieważ ujawnia to twoją wrażliwość. Ale to dzięki jego odkryciu możliwa jest intymność między wami, możliwe są naprawdę głębokie relacje i możliwe jest podejście do niezawodnego rodzaju przywiązania. Osoby o bezpiecznym stylu przywiązania: Dobrze się czują w obecności swojego partnera. Zwracają się do partnera w wielu sprawach, w tym o wsparcie i zachętę. Czują się całkiem komfortowo, będąc zależni od partnera w wielu kwestiach i potrafią negocjować. Uważają, że zwracanie uwagi jest dla nich łatwe i przyjemne. swojemu partnerowi dawaj prezenty Mówi partnerowi prawie wszystko. Otwarcie dzieli się z partnerem swoimi uczuciami i przemyśleniami. Otwarcie omawia z nim swoje problemy. Nie bój się prosić partnera o udział, radę lub pomoc partner w trudnych chwilach wspiera je i pomaga radzić sobie ze stresem. Nie ma dla nich trudności w szczerej rozmowie z partnerem. Mają poczucie, że partner dobrze rozumie ich potrzeby. Łatwo im okazywać czułość i nawiązywać kontakt dotykowy Osobom tym łatwiej jest nawiązać kontakt z innymi ludźmi. Mają większą pewność, że w razie potrzeby znajdą wsparcie u bliskich. Osoby te częściej mają pozytywne nastawienie do siebie i satysfakcję z życia.