Od autora: Artykuł dla początkujących psychologów na temat kontraktu terapeutycznego lub doradczego oraz wyznaczania granic w relacjach zawodowych Mam na myśli umowę pomiędzy psychologiem a jego klientem dotyczącą zakresu i granic odpowiedzialności, praw i innych warunków poradnictwo lub psychoterapia Kontrakt terapeutyczny to umowa, która pomaga chronić prawa i obowiązki stron (psychologa i klienta) i często sama w sobie pełni funkcję terapeutyczną. Początkujący psychologowie często zapominają o umowie, a czasem i nie do końca początkujący też, co niezmiennie prowadzi do naruszenia granic w takiej czy innej formie. Kolejną cechą umów na samym początku praktyki jest to, że nie są one dosłowne, ale merytoryczne pożyczyłem, jeden z naszych doświadczonych kolegów polecił taką czy inną formę i została wdrożona. Dopiero wraz z doświadczeniem umowa nabiera indywidualnej formy i treści. Kontrakt terapeutyczny najczęściej nie ma mocy prawnej i jest osobistą umową pomiędzy dwiema (lub większą liczbą) osób dotyczącą konkretnej relacji. Zwykle treść umowy jest dla wszystkich jednakowa klientów, ale jest to indywidualna decyzja każdego psychologa, być może przy pracy z pewnymi kategoriami klientów wymagane są specjalne dodatki, np. klauzula o połączeniach i SMS-ach w przypadku pracy z klientem z zaburzeniami lękowymi lub zmagającym się z uzależnieniem itp. Najczęściej umowę przedstawiamy klientowi już na pierwszym spotkaniu, przy rozpoczęciu długoterminowej współpracy. Można to zrobić na różne sposoby. Niektórzy wolą jasno napisaną umowę, która jest umieszczana na stronie internetowej i przekazywana klientowi w formie papierowej, z propozycją uważnego przeczytania, zadania wszelkich pytań, zgłoszenia wątpliwości, wprowadzenia ewentualnych zmian i podpisania umowę na stronie internetowej i omów ją bez podpisywania. Jeszcze inni zgadzają się nawet werbalnie. To też ogólnie nie jest złe, ale w tym przypadku nie zapomnij porozmawiać i omówić wszystkich swoich warunków i zasad. Z czego składa się kontrakt terapeutyczny? Zazwyczaj umowa zawiera następujące elementy: 1. Czas trwania spotkań i ich regularność (oprawa). Przykładowo: „czas trwania spotkania twarzą w twarz wynosi 60 minut, spotkania na Skypie 55 minut, spotkania odbywają się raz w tygodniu.” Niektóre wskazują czas trwania 50 minut, częstotliwość może się również różnić.2. Płatność za sesje. Na przykład: „2000 rubli, płatność następuje po zakończeniu sesji. Koszt sesji Skype to 1500, opłata za spotkanie Skype dokonywana jest przed rozpoczęciem sesji.” Niektórzy psychologowie już na pierwszej lub drugiej sesji po zawarciu umowy zgadzają się pokryć koszty kolejnego spotkania, już końcowego. Pieniądze te mogą służyć jako pewnego rodzaju „gwarancja”, że klient nagle nie zakończy terapii, nie zniknie, a kara za nieobecność nie pozostanie niezapłacona. Możesz dodać informację o tym, które metody płatności są dla Ciebie odpowiednie (gotówka, przelew na kartę, pieniądze Yandex, paypall itp.)3. Płatność za karnety. Niektórzy psychologowie przepisują 100% lub inną zapłatę za nieobecności. Większość zgodzi się zapłacić jedynie za sesje, które nie zostaną odwołane w odpowiednim czasie. W tym celu przydzielany jest czas, do którego można anulować sesję bez płacenia. Może to być 24 godziny wcześniej, 48 godzin wcześniej, 21:00 poprzedniego dnia lub w innym czasie. Jeśli psycholog wynajmuje gabinet, wówczas w tym przypadku wyznaczony jest czas, w którym można anulować wynajem lub klient pobiera koszt wynajmu, ale nie koszt sesji. Ogólnie rzecz biorąc, są to Twoje warunki i muszą być dla Ciebie odpowiednie.4. Poufność i warunki, na jakich informacje mogą być ujawniane. To ważny moment w budowaniu wzajemnego zaufania. Na przykład: „Wszystko, co zostanie omówione podczas sesji, jest traktowane jako poufne. Informacje mogą zostać ujawnione jedynie w przypadku, gdy psycholog stwierdzi, że życie i zdrowie klienta lub innej osoby jest zagrożone. Omówienie sprawy w ramach wymiany rekomendacji z.