Czasem na portalach społecznościowych, forach i blogach spotykam się z opiniami, że z uzależnienia od alkoholu czy narkotyków nie da się wyzdrowieć. Autorami takich wiadomości są bezpośrednio osoby cierpiące na zachowania uzależniające, osoby będące w remisji, ich bliscy i przyjaciele, tj. z osobami niesamodzielnymi, a także niektórymi moimi współpracownikami - psychologami i psychoterapeutami. Jeśli chodzi o przekonania wśród osób aktualnie przechodzących rehabilitację i tych, które są już w remisji, a także ich bliskich, psychologiczne mechanizmy powstawania takich wypowiedzi. w tych kategoriach ludzi są całkiem jasne, podobnie jak ich funkcje są jasne. Przekonania te kształtują się i utrwalają w ludzkiej świadomości na długi czas i pełnią funkcję ochronną, tzw. „strach ochronny”. Szczególne oburzenie narasta we mnie, gdy słyszę takie wypowiedzi od niektórych moich kolegów. Moim zdaniem te wypowiedzi specjalistów są niebezpieczne, dewaluują ludzkie możliwości, niszczą główne zasady psychologii humanistycznej, a mianowicie: Zasada rozwoju (pragnienie nowych celów, samodoskonalenie itp.) Zasada uczciwości ( złożony system mający na celu realizację własnego potencjału);Zasada człowieczeństwa (istota wolna);Zasada determinizmu holistycznego (odrzucenie determinizmu przyczynowego);Zasada aktywności (samodzielnie myśląca i działająca istota). Opierając się na zasadach psychologii humanistycznej, jestem całkowicie przekonana, że ​​człowiek posiada wszystkie niezbędne zasoby (wewnętrzne i zewnętrzne), aby pozbyć się zachowań uzależniających. Być może wielu może zadać pytanie? „Dlaczego, skoro wszystko jest takie proste, nadal wiele osób cierpi na alkoholizm i narkomania?” I tutaj z całą pewnością zgodzę się, że nie wszystko jest proste! Nie jest łatwo odkryć i uświadomić sobie powody, dla których ludzie chcą uciec od rzeczywistości poprzez zmianę świadomości. Nie jest łatwo zrozumieć, co zyskuje człowiek zażywając substancje psychoaktywne. I w tych poszukiwaniach z pewnością przydają się psychologowie i psychoterapeuci, ale ich wysiłki pójdą na marne, jeśli osoba uzależniona nie przyzna przed sobą, że potrzebuje pomocy. Na tym etapie przedklinicznym duża rola pomocy spoczywa na barkach najbliższych osoby cierpiącej na zachowania uzależniające. Głównym zadaniem najbliższego otoczenia jest motywowanie osoby zależnej do zmiany, gdyż jedynie podmiot posiadający aktywną pozycję może być przedmiotem korekty psychologicznej lub psychoterapii. Rozumiem, że ostatnie zdanie wprowadzi wielu uzależnionych w błędne koło i sprawi, że poczują się bezradni, ale tak naprawdę chcę, żeby zdali sobie sprawę, że specjalista psycholog na co dzień udziela porad doradczych osobom, które bezpośrednio cierpią z powodu tego błędnego koła , tym, którzy wydają kolosalne zasoby zdrowia na walkę z wiatrakami. Bardzo chciałbym, abyś poczuł wsparcie specjalistów, którzy pomogą Ci w praktyce doradczej w kierunku zmotywowania Twoich bliskich, którzy potrzebują profesjonalnej pomocy, a wspólnym wysiłkiem uda się pokonać chorobę!